KEBABREPORTERS

Volgens kenners, wij dus, is Duitsland het West Europees Walhalla voor kebab eters. Wie ben ik om ons tegen te spreken, dus na een vermoeiende hoeveelheid lichaamsbeweging die onder meer heuvels en het induwen van een gaspedaal omvatte kwamen wij aan in Prüm. Wie hier wil eten moet terugkomen in de Pruimen tijd of na 17.00 uur, anders is er geen Turksvoedel beschikbaar.

[Lees verder →]

Om die shit hieronder recht te zetten, fietste ik meteen door naar de Jan Evertsenstraat.
Niet dat het daar allemaal peis en vree is. Ik zeg: juwelier Hund, belwinkels, dramatische achterstandspauperzooi en blowverbod. Het enige lichtpuntje in deze straat is de Kuhlmann, maar dat is echt voor iedereen anders denk ik. [Lees verder →]

Omdat ik laatst tijdens de tour niet in de aller, allerbeste vorm ten tonele verscheen, liep ik rond met nogal wat wrok en gevoelens van rancune.
Nee hoor, het was een kekke dag waar we redelijk spel vertoonden om maar even in die stijl te blijven hangen.
Wat me wel dwarszat; zijn die twee broodjes die ik tot me nam. [Lees verder →]

Een clubgenoot van me omschrijft deze laatste dagen van het jaar als de periode van negatief afvallen.

[Lees verder →]

De geschiedenis is bekend. Een hoop bier, gelach en geplak verder en een nieuwe iPhone minder gingen we naar Zwolle om daar verder te eten. In het pre-kebab tijdperk woonde ik daar en gelukkig had ik toch wat tenten opgeslagen in mijn onbewuste onderbewustzijn.

[Lees verder →]