Kebabtour IV, Turkey & Chicken, Groningen

Je vraagt er zelf om. Echt. Dat we bijna het red light district van Groningen binnen liepen had ik nog niet door. Anders had ik het helemaal wel uit mijn hoofd gelaten. Maar een zaak die Turkey & Chicken heet? Waarom ik er in godsnaam naar binnen wou is me tot de dag van vandaag een raadsel… was het honger? Nee, volgens mij was er geen sprake van honger. Wou ik mezelf bewijzen? Dat ik ook heus wel ranzige tenten binnen durf te stappen om mijn maag en gezondheid te beproeven? Doe ik dat niet al sinds ik ooit besloot mijn leven als kebabreporter te gaan leven? Echt, ik heb geen flauw benul. Sommige dingen doe je dingen gewoon. Zonder twijfel.

De zaak ziet er uit als een vage snackbar, consistent met de plek waar die zit. Er was wel een spit maar geen vlees. Ik moest 4,50 afrekenen. En wat kreeg ik? Wat sla, komkommer en tomaat. Op een broodje met ehh… wat? Boter? Of was het toch knoflooksaus? Geen idee. Ik vrees dat het boter was. Eiervlees. Best raar voor een zaak die zich naar fladderbeesten vernoemd. Was dit het volgende omen? Het vlees kwam ergens vandaan, van daar waar mijn oog het niet kon zien. Dit is over het algemeen geen best teken. En dit was dus een over het algemeen dag. Met een geen goed teken. Deze zaak is geen aanrader. Helaas missen de foto’s die, om het even wie, dit gelijk hadden doen beseffen. Je zou het begrijpen, de verbazing voelen, het broodje uit mijn handen willen slaan om mij of de menselijkheid te behoeden voor dit soort broodjes.

Daarna was er een soort kerstmarkt, met boten, wat glühwein, wat hagel, wat geschuil, wat geslenter, weet ik het. Kebab tour in full effect, zeg maar. Onvoorspelbaar als een buiten zijn oevers getreden bergrivier na een flinke regenbui, losbandig als een stel randstedelingen vol van bier en kebab. Bier halen, goed idee. En voor je het weet gebeurd er van alles, en nog iets verder dan dat bevind je jezelf in Zwolle. Ik heb daar gegeten. Zoveel weet ik nog wel. Maar waar? En hoe was het? Zijn er foto’s van? Mijn geheugen laat me even in de steek, misschien dat het met behulp van een kickstart wel weer aan de gang geholpen kan worden, maar ik vrees dat Zwolle een soort van zwart gat zal blijven. De mooie oude stadsmuur; ja, die kan ik me herinneren. Het is niet alsof ik niets meer weet. Alleen de belangrijkste dingen zijn verdwenen. Kebabtourverhalen dienen ook gelijk de volgende dag geschreven te worden, niet enige weken later. Een beginnersfout gemaakt door een routinier. Tijd voor een volgende tour dan maar!

Oude Kijk in ’t Jatstraat 58 9712 EL Groningen