KEBABREPORTERS

De eerste keer dat ik over Thailand hoorde was ik 14. Ik wist wel dat het een land in Azië was en dat de Thai er woonden, maar verder was het voor mijn puberleventje erg ver van m’n bed. Dit was ergens vroeg in de jaren negentig voordat elke binnenstad wel een dozijn Thaise restaurants […]

[Lees verder →]

Er bestaat, naast gevoelstemperatuur, ook gevoelstijd. Steek de oceaan over en landt even voor wintertijd en je bent onmiddellijk een tijdreiziger. En zo is het voor mijn gevoel nu nationale kebab dag.

[Lees verder →]

Nationale Kebabdag. Mooi. Wat zal ik eens gaan doen? Ik voelde me eigenlijk belabberd; lijkt wel of ik een halve niersteen gaande heb. Niet genoeg om deze heugelijke dag voorbij te laten gaan zonder kebab, wel genoeg om me gisteren ziek te melden. Mag weleens ook, de laatste keer dat ik wegens ziekte verstek liet […]

[Lees verder →]

Soms lijkt mijn leven te bestaan uit het wachten in/op/nabij het station. Wachten op het perron, bij de ingang of uitgang van de trein,  voor de (rol)trap, voor of achter de in- en uitcheck paaltjes, ga zo maar door. Geen wonder dus, dat ik vandaag weer eens stond te wachten op het station, variant Rotterdam Centraal […]

[Lees verder →]

Vorige week stond ik voor een café in Hilversum. Ik had trek. De behulpzame Hilversummers wezen me op een straat even verderop, de Leeuwenstraat, waar een broodje kebab gescoord kon worden. Naast een platenzaak zit…verdomme, ik ben de naam vergeten! Even googelen…sultan Salim? Hmm, dit is wel dezelfde plek, maar ik kan me niet voor […]

[Lees verder →]