KEBABREPORTERS

Vorig jaar ging ik voor de derde keer in mijn leven naar Sziget. Dit was mijn eerste keer in Boedapest in mijn capaciteit als kebabreporter en hoewel ik toen onderweg naar Sziget en eenmaal in de stad ook een report geschreven heb moest ik nog groeien in mijn (kebab)rol als een der profeten in de sectie dood vlees in een broodje. Omdat ik in de tussentijd Vriendin nummer B ook al redelijk bekeerd had tot het schrijven en Jan Beton mij voor het eerst zou vergezellen naar dit festival werd al gauw besloten tot een minitour in Boedapest. Wij waren immers hungry in Hungary (ja sorry, moest).

[Lees verder →]

Sinds mijn tocht door Duitsland heb ik eindelijk weer een toko gevonden waarvan ik oprecht kan zeggen. Ja, dat was erg lekker! Echt een goed broodje. Afgelopen weekend haalde ik dit broodje tijdens een bezoek aan Veenendaal.

[Lees verder →]

helemaal niet verkeerd

Toen Bert eenmaal los ging met zn hadj naar Berlijn zakte de moed me in de schoenen.
Hoe kan je daar nou overheen? Hoe kan je zo’n concept nou toppen?
Het antwoord: niet.
Dus stapte ik zondag met mn vriendin door de Kinkerstraat te Amsterdam omdat ik daar laatst een onontdekte toko tegenkwam die ik al de hele week wilde hitten.
Ik moet toch zeggen dat het me moeite koste…je WEET dat het bijna altijd gaat tegenvallen. Zeker met die foto’s van Bert zn feestmaaltijden op mn netvlies gefikt.
Waarom zijn ze toch zoveel beter over de grens? Verdomme, wat strrrrrrrrrontirritant! [Lees verder →]

De een gaat op zon en strand vakantie. De ander op wintersport. Na mijn mislukte fietsvakantie is die van mij inmiddels het beste te omschrijven als kebabvakantie. Afgelopen week reisde ik af naar Leerdam om daar een broodje te eten.

[Lees verder →]

Na een behoorlijk gefaalde poging om een fatsoenlijk broodje te eten bij de Vulkaan liep ik verder door Nijmegen. Ik had mijn zinnen gezet op een fatsoenlijk Nederlands broodje kebab en zou dus gewoon nog een toko proberen. Meteen nadat ik met de brug het spoor over had gestoken zag ik de volgende tent al. Cafetaria ´t Hoekje. Ik weet het. Ik had mijn zinnen gezet op een goed broodje en dan loop je een tent in met zo´n naam. Dat is bij voorbaat al gedoemd om te mislukken. Als enig excuus heb ik dat de verkoper een Turkse man met snor was. Dat en te goed van vertrouwen zijn.

[Lees verder →]