KEBABREPORTERS

Mocht je in een boot aankomen in de haven, dan zou je helemaal rechts moeten denken.
Letterlijk op de hoek zit een tentje dat er al eeuwen zit, Jackpots.
Omdat ik hiervoor net een ander broodje op had maar er nog wel wat ruimte over was (ik had geen ontbijt gehad), besloot ik meteen de dubbelslag te maken.
Chop! Draai er maar een in elkaar Griekse vrrrrriend! [Lees verder →]

Aan de “boulevard” van Chora, het grootste dorp op Naxos, zitten tig eetgelegenheden.
Niet allemaal van even hoge klasse, maar dat is een ander verhaal.
Op een avondje kies ik ervoor een van de eerste tokos vanaf de bushalte te gaan onderzoeken op hun plek in het klassement. [Lees verder →]

dat is niet voor de poes!

Zes uur Hail of Bullets is niet niks.
Nee hoor, het was iets van twee uur hun hit-cd “On divine winds” en nog een uurtje die eerste, hoe heete ie ook weer? Of Frost and war! een meesterwerk als je het mij vraagt, maar omdat je het niet vraagt, VERTEL IK HET JE GEWOON! [Lees verder →]

Na een hele zooi slavernij, werk genaamd, was het weer eens tijd me verplicht te gaan verpozen in het buitenland.
Alles om de illusie van vrijheid en het Grote Zelf in stand te houden. Brood en spelen. Argh.
Die Bob Kepap trouwens….die rijdt niet een Corrolla, maar een teleporter.
Elke week is hij wel ergens anders op deze aardkloot te vinden.
Ik rijd slechts in bus 300 naar Amsterdam Holterbergweg, elke dag weer.
Elke dag weer….EL-LE-KE dag weer. [Lees verder →]

Zeg me na: “Ik zal nooit, maar dan ook nooit Kebab eten in Chambord, Frankrijk, zo waarlijk helpe mij het Flying Spagettimonster.” Als je dit staand doet met een vergiet op je hoofd en de linkervuist omhoog kan je de rest van het verhaal overslaan. Je bent dan veilig. In ieder geval als je Pastafarian bent.

[Lees verder →]