Hallo Jumbo! ‘Atilla’s lahmacun & döner kebab’ & ‘Bénédicta Oh ouizz! sauce Kebab’

Zo. Eindelijk weer eens tijd. Laatst begonnen aan een pre-master in sinds die tijd heb ik nauwelijks de kans om te eten, laat staan kebab, laat staan er over schrijven. Maar soms in je leven moet je gewoon tijd máken. Liefst wanneer het echt niet uit komt. Liefst als je moet leren voor een tentamen of zo. Fuck jou, verantwoordelijkheid, ik wil dood beest van de Turkse variant. Nou ja, niet de Turkse variant, dat klinkt alsof ik graag Turk eet. Maar wel halal geslacht dier, jazeker; kebab!
Nou vereist het eten van kebab in nieuwe tenten reizen en dat vereist weer tijd, waarvan we eerder al vast stelden dat ik die niet heb. Gelukkig bood de wereld mij deze week twee uitkomsten: ‘Bénédicta ‘Oh ouizz’ sauce Kebab’ vanuit Frankrijk, een cadeautje van Bob Kepap en Ma CA, en de Jumbo. Ja dat las je goed: de Jumbo.

De Jumbo blijkt namelijk, in het vriesvak, de zogenaamde Atilla’s lahmacun & döner kebab te verkopen (schade €2,99). Een diepvries Turkse pizza met dönervlees. Angstvallig nam ik de doos mee, vergezeld van een doos pittige salamipizza mocht de dönervariant echt niet te vreten zijn.
Thuis gekomen besloot ik de twee producten te combineren en er dus een duorecensie van te maken.

De doos is erg vrolijk, met naast de bereidingswijze (3 min op 180 ºC) serveertips (“Gooi er groenvoer op”). Ook staat er de vriendelijke tip dat je de pizza zowel in punten kan snijden als kan oprollen. Goh, bedankt.
De ingrediëntenlijst verteld me dat het vlees een combinatie is van kalkoen, kip en kalf. En in die volgorde. Na het product uit de doos te halen ziet het er net zo beangstigend uit als ik verwacht had. Na het plastic te verwijderen ziet het er al iets beter uit. Gewoon een Turkse pizza met stukken vlees en ui. De stukken vlees op de foto van de doos waren wat, eh, volumineuzer, maar goed dat valt natuurlijk te verwachten. Die hamburgers van de Mac zien er ook nooit uit zoals op het gepiepschuimde, gelijmde, ge-satéprikkerde plaatje. Na de pizza, volgens de bereidingswijze, 3 min te bakken is hij aan de randen warm maar in het midden nog ijskoud. Ach, dat zullen we de producent niet kwalijk nemen, dat is bij gewone pizza ook vaak het geval. Ik bak hem nog twee minuten, spuit er wat van de Franse kebabsaus op, en kies voor de gerolde variant om hem te serveren. Ik probeer hem nog doormidden te snijden (medereporter Jan moest natuurlijk meegenieten), maar dat ‘snijden’ verandert meer in zagen. Het mag dan bijna Sinterklaas zijn, maar ik zit nou niet bepaald te wachten op taaitaai.

Nog even wat specificatie over de kebabsaus: ‘est issue d’un subtil cocktail d’épices’ oftewel, bevat kruiden (te weten: komijn, witte peper, piment en koriander). Daarnaast stelt de verpakking dat het prachtig te combineren valt met zowel wit vlees als sla. Jezus, als dat de definitie van een saus is die bij kebab hoort, begrijpen die Fransen het echt niet. Geen wonder dat zij kebab altijd proberen te verbergen onder een gigantische hoop friet. Verlangend denk ik aan de biefstukkebab van Hongarije, daar zit geen wit stukje vlees tussen. Maar goed, de pizza bevat ook voornamelijk dood vogeltje, dus we pleuren de saus er maar op.

Het oordeel:
De pizza is in het verorberen net zo lastig te hanteren als in het doormidden zagen. Een prachtige manier om je kaakspieren te trainen, maar af te raden als je net je verstandskiezen hebt laten trekken. Verder blijkt het een aangename verassing te zijn. Het beste te omschrijven als, ja, eh, een Turkse pizza met kebabvlees. Niet erg fantastisch kebabvlees, maar ook niet smerig of zo. Een beetje te vergelijken met de nuke-’em bapao van de AH, prima te nassen als snack tussendoor, maar als je de kans hebt kan je beter het echte product halen. Zeker als je bij de Jumbo komt waar ik dit gebeuren gekocht heb, die zit namelijk recht naast de HAS die niet eens een slecht broodje kebab verkoopt.
De saus is ook goed te doen. Lastig te omschrijven, het valt een beetje tussen knoflooksaus en iets anders (cocktailsaus?) in, inderdaad een goede combi met de pizza. Het enige wat eigenlijk miste was een beetje sambal (stom, gewoon vergeten) en mogelijk inderdaad wat groenvoer. Vele andere kebabproducten worden zonder pardon naar de prullenbak of de wc verwezen, maar ik kan met trots melden dat deze Turkse pizza in zijn geheel werd opgegeten.

Al dit in acht nemend geef ik het twee-en-een-half van de vijf pizzadoosjes en vier van de vijf sausflessen (één aftrek omdat ze kebab als ‘wit vlees’ omschrijven).