KEBABREPORTERS

Het lot bracht mij afgelopen maandag in de Hanzestad Zwolle. Ik dook ’s avonds meteen even het ghetto van deze stad in op zoek naar wat vlees. En of dat nou varken, lam, koe, paard of slachtafval zou zijn, was mij om het even. Als het maar smaakt. Toch valt er over de smaak van dit broodje wel wat te zeggen, maar daarover later meer.

Drie in één

Omdat ik al weer enige tijd ben afgestudeerd maar nog steeds me diploma niet had opgehaald, leek mij deze koude januaridag een mooi moment om een ander te combineren. twee en half uur treinen voor zoiets nutteloos als een diploma leek mij iets te veel van het goede dus heb meteen maar drie vliegen in één klap geslagen.

Nadat mijn diploma in me rugtas zat werd het tijd voor het leuke deel van deze reis. Zo stond ik niet veel later op een besneeuwde  krib van de IJssel bij Kampen mijn hengel op te tuigen. Bevoren draad en ijs op de topogen van mijn hengel zorgden ervoor dat het een moeizaam en visdagje werd. Nou zit de vis in de winter sowieso niet echt aan de zijkanten van de rivier maar goed, ik hoopte op een snoekbaars die uit zijn school gezet was en nu eenzaam over de rivier zwom op zoek naar gezelschap.

Een paar koude uren later werd het tijd voor deel drie en voor jullie het belangrijkste deel van mijn reis: een kebabtoko testen!

Ik fietste inmiddels over de Melkmarkt in hartje Zwolle op zoek naar een pinautomaat, een lastige opgave zo bleek. Drie rondjes verder vond ik dan toch een ING bank. Het gevoel in mijn handen en voeten was inmiddels helemaal verdwenen. Erg handig. Zo kon ik tenminste op mijn gemak op zoek gaan naar een broodje vlees.

Homokebabtent

Ongeveer zes jaar geleden heb ik een half jaartje in Zwolle gewoond en hoewel ik toen geen hardcore kebabofiel was, wist ik in ieder geval één tent richting mijn oude huis te vinden. Echter, de latente homofiel die toentertijd in de kamer naast mij woonde ging daar ongeveer drie keer per week eten dus eigenlijk had ik weinig zin om naar deze tent te gaan.

Het kebabvirus is ook in Zwolle aardig doorgedrongen merkte ik al snel. Onderweg naar die homotent kwam ik al twee anders kebabjoints tegen. Overal gluurde ik even door de ramen maar de prijs weerhield mij ervan ergens binnen te stappen. 4,50 is gewoon te veel geld. Nee, doe me dan maar een broodje slachtafval van twee euro. Veel beter.

Hoewel mijn lichaam inmiddels totaal gevoelloos was geworden bleken mijn hersens nog optimaal te werken. Ik kreeg al fietsend door de Dijkstraat ineens een wereldidee, de Holtenbronx! In dit verpauperde deel van Zwolle zit vast en zeker een goedkope kebabtent.

Stedelijke vernieuwing

Eenmaal in het ghetto aangekomen bleek ook hier de stedelijke vernieuwing te zijn doorgedrongen. De meeste oostblokflats hadden plaats gemaakt voor van die grijze eensgezinswoningen die tegenwoordig in elk achtergesteld stadsdeel te vinden zijn. Van de gevaarlijke achterbuurt waar de gangsterrapformatie Opgezwolle dikwijls over rapt is weinig meer over.

Gelukkig vond ik na een kleine fietstocht nog een oud stukje dat nog niet ten prooi gevallen was aan de vernieuwers. En zoals verwacht zag ik al van verre onderaan een oostblokflat van die typische winkeltjes. Een Turkse kapper, een Turkse supermarkt en jawel, een kebabtent.

En het was ook precies een kebabtent zoals je verwacht op zo’n plek. Neonreclame op het raam die meldt dat ze OPEN zijn. Zowel voor als achter de toonbank hangen wat gasten in winterjassen rond waarvan niet duidelijk is of ze er nou werken of  niet. Iets te harde foute muziek. Televisie op een Turkse zender.

Dit moest hem worden. Hier betaalde je 4 euro per broodje. Had ik met mijn lange fietstocht door het ijzig koude Zwolle toch maar mooi 50 cent uitgespaard. En wat blijkt, ze doen hier aan studentenkorting. Zo betaalde ik uiteindelijk maar 3,50 voor mijn broodje.

Mijn broodje donner zag er niet onaardig uit. Goed gevuld. De helft viel eruit toen ik hem uit het bakte peuterde maar dat deerde niet. Sauzen kon je zelf regelen zodat ik gegarandeerd een constante stroom knoflook en sambal op mijn broodje kon gieten.

Alleen er mistte iets. Iets belangrijks zelf. Wat was het? Oh ja, smaak. Hoeveel knoflooksaus ik er ook op goot, het bleef smakeloos. Alleen de sambal wist mijn smaakpapillen iets te prikkelen. Verder was alles in orde, gevarieerde en verse sla. Goed broodje.

Choco nougat

Een kwartier later stond ik de rij bij de C1000 met een sixpack en een zak choco nougat. Ik moest tenslotte nog twee en half uur naar huis treinen.

Nippend aan mijn biertje en kauwend op een nougatblok zat ik op een stationsbank, de trein was uiteraard net als op de heenreis vlak voor mijn neus weggereden. En ineens besefte ik dat ik weer iets miste. Smaak. Het bier smaakte nergens naar en de nougat ook niet.

Wacht eens even, zou het misschien komen omdat ik strontverkouden ben? Terugdenkend aan mijn broodjes gebraden gehakt en shoarmarolade bedacht ik inderdaad dat ook die nergens naar smaakte…

Kortom, je hebt 846 woorden gelezen terwijl ik niet precies kan zeggen of de broodjes van Lezzet döner en pizza’s aan de Beethovenlaan 179 echt goed zijn. Ze zien er wel in orde uit in ieder geval dus ik denk dat het wel snor zit.

En mocht je trouwens in het centrum zijn en geen zin hebben om helemaal naar het ghetto te gaan. Op de terugweg zag ik in de Steenstraat, zijstraat van de Melkmarkt, een tent waar ze voor 2,50 kebab verkopen.

https://www.google.nl/maps/place/Beethovenlaan+179,+8031+CA+Zwolle/@52.5267548,6.0806491,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c7d8b59fd85333:0xae75625d8242890d?hl=nl

Het was weer eens zo ver. Maandag. Een echte. Een wekker die veels te vroeg af gaat, donker, koud. Bij het verlaten van je huis struikel je over een kudde wilde eskimo’s die besloten hebben hun iglo’s voor je deur te bouwen. Sneeuw zat tenslotte! Geen koffie op je werk. Jeuk onder je voet terwijl je net lekker met 120 km/h over de A4 glijd. Ik kan jullie vertellen : Dat is vrij lastig, probeer maar eens onder je voet te krabben dan. Redelijk onmogelijk. Toen ik het gevoel had dat de werkdag bijna over was was het nog maar half negen. Zo een maandag dus.

Een lichtpuntje zou dus geen overbodige luxe zijn. En die was er gelukkig. Nooit gedacht dat dit uit mijn mond zou komen, maar het lichtpuntje van vandaag was Beverwijk. Nou is Beverwijk niet echt iets waar je bij lichtpuntje aan denkt, en daar heb je gelijk in. Het ging mij meer om een kebabzaak daar. Een broodje of honderd geleden ben ik daar wel eens geweest en ik meende mij te herinneren dat ik daar een zeer goed broodje gegeten had. Wat vrouwen hebben met chocolade had ik dus vandaag met kebab. Troostvoedsel. Ik heb toch geen goede voornemens, en al helemaal niet qua eten, dus het mocht. En ik moet zeggen, de gedachte aan een fijn broodje hield me op de been.

Eerst nog even gekeken of er niet toevallig al een verslag over op deze site stond, maar dat is volgens mij een andere. Deze luistert naar de naam Balkan Patisserie. De zaak zag er duidelijk Turks uit, maar best netjes, op wat vergeelde foto’s van voedsel en een Duitse kebab poster na dan. De man achter de toonbank gaf me niet echt de indruk dat ik welkom was, en de conversatie (in het Turks) met een klant ging onverminderd door. Het kon mijn pret niet drukken. Al zouden ze me in hun voor mij onverstaanbare taal uit maken voor alles wat lelijk is, ik had de goede hoop een lekker broodje te gaan eten.

Het vlees werd ter plekke afgesneden, iets wat ik al een hele tijd niet meer mee gemaakt heb. Het geeft me toch altijd een vers idee. Daarna ging het nog even de pan in, geen flauw idee waarom, maar als de chef dat nodig vind dan is dat zo. Met een broodje in de hand verdween de verkoper naar achter, en aan de geluiden te horen ging het broodje in een magnetron. Lichte twijfel maakte zich meester van mij, een broodje in de magnetron?! Dit had ik nog nooit mee gemaakt. Na de bekende “ping” werd het broodje nog even onder de grill gelegd, gelukkig maar. De verdeling van de sla, het vlees en de sauzen zag er op het eerste gezicht goed uit.

Vol verwachting liep ik terug naar mijn auto, zou het broodje weer zo goed zijn als ik me herinnerde? Ja. Dat was het. De magnetronbehandeling had het broodje geen kwaad gedaan, het was zacht en krokant tegelijk, het was gewoon goed. Het vlees was duidelijk niet van een standaard rol, het was fijn gekruid en smaakte perfect. Het slamengsel was ook goed, ik meende er zelfs peterselie tussen te proeven. Iets dat ik helemaal niet erg vind, het smaakte goed. De sauzen waren niet erg overheersend, de knoflooksaus heb ik amper geproefd, maar een boertje dat ik later liet verklapte een goede hoeveelheid knoflook, misschien volgende keer om een beetje extra saus vragen. Oh oh oh, hoe dit broodje mijn dag weer goed maakte!

Valt er dan niks te zeuren meneer Beton? Jawel. Maar ik heb besloten niet meer over de prijs te gaan zeiken, 4 euro in dit geval. Verder zaten er een paar taaie stukjes tussen, maar dat was niet echt storend. Het deed me eigenlijk beseffen dat hier echt vlees in zat, en niet het standaard gehakt. Deze zaak kan mij nog wel vaker als klant begroeten, zo heeft Beverwijk toch nog iets moois te bieden!

Hendrik Mandeweg 49
1947 HB Beverwijk
06 50415093

https://www.google.nl/maps/place/Hendrik+Mandeweg+49B,+1947+HB+Beverwijk/@52.4856912,4.6640793,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5f086346e1f45:0x78f89a45554f057b?hl=nl

vette lappen, altijd fijn

WERTINGEN – Wolfgang L., de eigenaar van Wertfleisch in Wertingen, die in 2007 zorgde voor een mega-schandaal met kebab, is nog steeds niet voor de rechter gebracht.

De man bracht destijds 150 ton kebab in omloop die was verwerkt met slachtafval. Deze ‘bijproducten’ mogen doorgaans alleen in honden- en kattenvoer worden verwerkt.

De meeste kebab kwam terecht in Berlijn. Berlijn telt alleen al elfhonderd kebabzaken, die dagelijks zeventig ton vlees verkopen.

Hoewel het vooronderzoek naar de kwestie al anderhalf jaar klaar is, is de verdachte nog steeds op vrije voeten en wacht hij zijn proces thuis af, melden Duitse media. Ook twee handlangers zijn nog niet berecht.

In totaal verdiende de voedselfraudeurs bijna twee ton met hun praktijken.

Link:http://www.vleesmagazine.nl/nieuws/kebab-fraudeur-nog-steeds-op-vrije-voeten-11849.html

———————————————————————————————-

Twee berichten achter elkaar met flesserij in de kebabwereld zullen onze standvastigheid alleen maar standvastiger maken; kebab ruled en daarmee basta!

respect

KEURINGSDIENST VAN WAARDE

Aflevering 3: Döner

Vroeger at je een broodje shoarma voor je na het drinken op huis aan ging. Tegenwoordig staat er döner kebab op de ruit van de shoarmazaak. Overgewaaid uit het Oosten. Niet uit Turkije, maar uit Duitsland. In iedere stad zijn ze te vinden. Dönerzaakjes met ronddraaiende hompen vlees aan een stok. De Keuringsdienst van Waarde onderzoekt de exotische gehaktstaaf. [Lees verder →]

Allereerst mijn excuses aan alle niet Haarlemmers en mensen die ook niet van plan zijn naar Haarlem te gaan. Dit is wederom een report over een Haarlemse zaak, omdat ik nou eenmaal vaak honger in Haarlem heb. Niet dat ik vandaag van plan was ergens te gaan eten, ik had immers gezonde bruine bammetjes met kaas bij me, maar het kwam er toch weer van.

Hoe dit zo kwam? De straten zijn hier nog steeds van een laagje sneeuw en/of ijs voorzien, waardoor het besturen van een automobiel voor sommige lieden een lastige taak wordt. Zodoende stond ik dus even vast achter een stuntelige bestuurder toen mijn blik op een etalageraam naast mij viel. Ja hoor, het zal ook niet! Een pizzeria met de mogelijkheid tot het eten van kebab. Nou gaf dat niet de doorslag om toch maar de auto aan de kant te zetten en naar binnen te stappen, dat was het olijke mannetje in hun logo. Niet dat ik daar nou zo’n trek van kreeg, maar het deed mij beseffen dat er nog een tent in Haarlem was met dit logo, we hebben dus te maken met een keten! Bij de andere zaak was ik toevallig enkele weken geleden, op een missie voor een verslagje, maar ik besloot dat ik daar geen verhaaltje aan ging wijden en dat ik er ook niet meer terug ging komen. Dus ik besloot ze een herkansing te geven bij dit andere filiaal.

Zaak nummer 1, waar ik dus enige tijd geleden was (EminOglu Cafetaria, Prinses Beatrixplein 35) is dus duidelijk meer het snackbar gebeuren, best mooie zaak, netjes afgewerkt. Logo en naam komt overal terug, ziet er toch redelijk professioneel uit. Zaak nummer 2 (EminOglu Pizzeria, Nagtzaamstraat 3/5) ziet er wat dat betreft iets minder uit.

Bij nummer 1 stond een vrolijke man achter de toonbank, ik vermoed de eigenaar en tevens voorbeeld voor het logo. Bij nummer 2 een verveeld kijkende jongeman. Niet dat het wat uitmaakt, als je in je eentje om een uurtje of 12 ’s middags een kebabzaak binnenstapt kom je niet voor de gezelligheid, je komt voor voedsel! Misschien ligt dit anders als je met een groep vrienden ’s avonds laat in Berlijn een zaak binnen stapt, maar daar heb ik geen ervaring mee (helaas). Bij beide zaken vond ik dat het broodje net niet lang genoeg in de oven gelegen had. Bij beide zaken kwam het vlees uit het bekende roestvrijstalen bakje en ging het nog even onder de grill, al was dit bij zaak 2 te wijten aan het vroege tijdstip, de rollen zagen er nog niet eens gaar uit! Dit doet mij dus vermoeden dat dit vlees van gister was, of vlees van de eerste voorzichtige oogst.

Blijkbaar hoort het bij de bedrijfsvoering de broodjes onzichtbaar voor de klant klaar te maken. Ik meende bij beide zaken toch waar te kunnen nemen dat er als eerste en laatste vlees in het broodje ging. Bij alle twee de zaken werd ik dus ook vrolijk bij het uitpakken van mijn godenvoer in aluminium : het vlees puilde er uit! Dit beloofde wat. Na een aantal happen kwam ik dus uit bij het sla en saus gedeelte. De sauzen : absoluut perfect. Een heerlijke frisse knoflooksaus, niks mis mee. De sambal saus is voor de verandering eens niet de op onze laffe Nederlandse smaak afgestelde saus, maar eentje die tenminste nog een beetje brand. Branden is goed! Bij nummer 1 zat er goed hippievoer op, vers en divers. Bij zaak nummer 2 verstaan ze onder groenvoer een stukje tomaat, meer heb ik niet geproeft of gezien. Tegenvallertje! Ik ging er dus van uit dat ik nu weer bij een laag vlees zou belanden, maar op de een of andere manier was dit het. Geen vlees meer, als laatste smaak slechts nog de smaak van het groenvoer in mijn mond (dit bij nummer 1, bij nummer 2 alleen nog wat saussmaak), en in mijn hand nog een stuk brood met slechts saus.

Hoe kan dit? Hadden mijn ogen me dan toch bedrogen? Ik had toch echt, voor zover mogelijk, gezien dat er als eerste vlees in ging… Dit was mijn grote afknapper bij nummer 1, waarom gebeurt met dit dan ook bij nummer 2? Een belabberde verdeling die maakt dat je niet met het lekkerste eindigt maar klaar bent voor je er erg in hebt en je laatste stukje brood de vuilnisbak in sodemietert. Heel jammer, er zit best potentie in deze zaken, ze hebben goede saus, de andere zaken zijn ook best op orde, maar ze moeten toch echt nog even leren hoe je een goed broodje kebab maakt. Wie weet kom ik er over een jaarje nog eens terug, kijken of ze het al geleerd hebben. Schade bedroeg 4 euro.

www.eminoglu.nl

https://www.google.nl/maps/place/Nagtzaamstraat+3,+2032+TD+Haarlem/@52.3805844,4.6517823,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5ef614ac07ea1:0x93b17dae5a28258f?hl=nl