KEBABREPORTERS

Bas en ik hadden al een tijd lang het onzalige idee ons over te gaan geven aan (pun intended) bedenkelijke kebab op de Wallen. Kebab waarvan je maar nooit van te voren zeker weet of je er ziek van gaat worden. Vloeistoffen die uit alle mogelijke openingen van je lichaam een weg naar buiten weten te vinden, dankzij de kebab. Zo ziek. We zouden ons zelf gaan opofferen, helden die we zijn. Volgens alle logica zou je daar dus wel eerst zo’n verschrikkelijk broodje voor moeten eten, ik had de ervaring al voor het broodje. Dat ging hem dus niet worden. Bah, zo ziek zijn is nog erger als je er niet eens een broodje voor gegeten hebt wat de aanleiding is tot een heerlijk zeik verhaal. Dat was zo rond woensdag, en vandaag voelde ik me eindelijk wel weer wat beter. Eens kijken of dat “wel weer wat beter” een broodje kebab aan kon. [Lees verder →]

Al jaren zat het me dwars. De menukaart met het gerecht Spaghetti Kebab voor het “café” Oh! Ma Mie! onder de rook van de Eifeltoren en op de hoek van de straat waar ik vaak werk.
Omdat een mens toch moet lunchen ben ik er nu eindelijk eens binnen gestapt.

[Lees verder →]

Je kan de kebabwereld van veel beschuldigen, maar niet van een alles verpletterende originaliteit en creativiteit als het gaat om de naamgeving van hun toko’s. Döner Compagny, King of Kebab, Sultans of Kebab, House of Kebab en dan heb je de grootste doorsnede. Dan zijn er nog een stel vernoemd naar stad of streek, zoals Istanbul Kebab. En dan heb je de omgeving van het centraal station in Rome waar Halal Döner en Döner Halal vredig naast elkaar zitten.
Die naamgeving blijkt mij onbewust sterk te beïnvloeden. Ik word er helemaal niet vrolijk van, maar het stelt gerust. Hier is comfort food bij een bekende naamgeving.
En zo liep ik tegen Snack Le Botanique op. Halal, Kebab, Pita.

[Lees verder →]

goed toeven

Ja, ik was even iets anders aan het doen de laatste…..maanden.
Klinkt alsof ik in het gevang zat, maar dat was niet zo. Althans, ligt eraan hoe je het bekijkt.
Het was vooral koud buiten en blut binnen omdat ik zo nodig in de winter naar Thailand moest.
En naar een zooi concerten. En ik had niet zo’n trek. En steeds kwam ik weer zu hause met een woensdagse kapsalon van Onze Hanny (LEKKERRR!).
Kutexcuses allemaal, let’s have it. [Lees verder →]

Na het fiasco bij Queens Donner besloten Delica en ik dat het voorlopig genoeg was. Mijn Rotterdamse vriend was inmiddels gearriveerd en we besloten de smaak van slechte kebab bij hem thuis weg te drinken met goedkoop bier. Onderweg naar zijn fiets kwamen we echter nog een zaak tegen en het was onze eer te na om die niet te recenseren. Of althans, mijn eer. Delica maakte zich ervanaf door te claimen ‘nog vol te zitten van het vorige broodje’. Jaja, van je vrienden moet je het hebben. [Lees verder →]