Red Light Kebab – L’Amor

Eerst moet ik even iets rechtzetten.
Kijk, als je kebab gaat eten op de Wallen, dan weet je natuurlijk van tevoren dat je duurbetaalde bullshit krijgt.
Dat je wordt bedolven onder de pita’s met vulling van bedenkelijk allooi. Dat je als toetje nog een trap onder je reet kan krijgen.
Gewoon, uit dat hotel komen, je suf blowen en shitty kebab/shoarma kopen voor bakken euro’s, fucking kuttoerist!
Strompelend over straat met je Tobleronedozen en je Che-shirt!
Makkelijk zeiken zo dus, maar deze tenten…tja, deze kunnen en willen niet beter.
Dat is eruit. Next.
Dit report is nummer 666 op deze site. Een grappig feit waar ik op zich iets mee wil doen, maar dat komt dan later wel hoop ik.
Na enkele minuten ouwehoeren op een hoekje, scoorde Jan zn volgende beproeving en deed ik wat recon in de Lange Niezel.
Ah, nog een toko!
Deze tent draagt de naam L’Amor. Op de foto lijkt het net een rij zoals bij Mustafa’s, maar dat is allemaal schijn.
Die lui liepen gewoon langs en keken naar de overal voor topprijzen aangeboden en niet te missen wafels/donuts alsof het enige zak zou uitmaken.
Kalfskebab besteld…en gekregen (vijf euro!).
Omdat ik dat hele sladebacle van net daarvoor nog fris in mn geheugen had staan, zou dit broodje zonder sla geserveerd worden.
Nu ligt er een enorme schijf tomaat midden bovenop.
En WEEEER zitten er teringharde brokken aan mn vlees!
FUCK DIT!
Ach, de wallen eh…niet zeuren.
De stukken die mn gebit zouden vernielen heb ik er maar even afgescheurd, daarna bleek er toch nog wel wat positiefs te zeggen.
Het broodje bijvoorbeeld. Dat was best lekker eigenlijk. Goed krokant gebakken, maar niet dat de stukken in je oog vliegen als je een hap neemt.
Nee, dat broodje. Dat was eigenlijk de redding van het hele ding.
Het vlees was niet noemenswaardig gekruid, maar zoals dat hier gaat; te tolereren met veel saus.
Wat verder soort van opvallend was, was een gast die letterlijk verkleed was als Mario en een winkel die heel cheeky een drugsachtige scene moest voorstellen, maar dat natuurlijk niet is (aan het volk binnen te zien, verder weet ik dit allemaal niet).
Om de sterke arm, de BOA’s, burgemeester van der Laan en de geest van Lodewijk ASS-cher te slim af te zijn, vulden we onze milkshakebekers met bier en vervolgden onze weg. Op naar de volgende teleurstelling!

En waar was SATAN in dit verhaal? Tussen de lijnen zat ie mee te grinniken, zoveel weet ik wel..