KEBABREPORTERS

Hoewel ik het niet graag doe moet ik zo nu en dan het troosteloze industrieterreintje waar ik op mijn bank hang en op de playstation mijn tijd verdoe verlaten. Om aanbiedingsbier te halen, en passent kebab te vreten en om te werken. Want hoewel ik altijd aanbiedingsbier zuip, zuip ik toch meer dan ik met een uitkering zou kunnen bekostigen. Om een dan ook maar meteen een quote uit een legendarische televisieshow van alweer wat jaartjes terug te nemen; “Kijk, als ze die uitkerings wat hoger maakten, dan hoef je ook niet zoveel te doen weejewel.” [Lees verder →]

Mijn reporters-hart bloedt. Ik ben nog niet eerder uitbaters tegengekomen die zo vriendelijk waren als die van Snackbar Samar te Amsterdam. Ik wilde ze daarom ook écht een uitstekende recensie geven. Helaas krijgen ze slechts een middelmatige. [Lees verder →]

Soms heb je dat. Gewoon, spontaan, zo uit het niets. Een dag die mee zit. Een behapbare hoeveelheid werk, geen files, dat soort dingen. Maar vandaag dus even nie… oh wacht, jawel, vandaag dus gewoon wel. [Lees verder →]

Ik had een paar uur om te doden voor ik naar een verjaardag zou gaan. Ik had honger en was hier, dus het was weer eens tijd om op zoek te gaan naar kebab. Eén tourtje met maar twee reporters kleedt zo’n grote stad niet in één keer uit, natuurlijk. [Lees verder →]

Het zonnetje breekt door, Teeven en uhhhhmmmmmmmmm Opstelten zijn opgerot, mijn balkon weer schoon en ik vroeg vrij. Dat noem ik nog eens voorjaarsschoonmaak. En tja, daar zit ik dan, in mijn korte broek, krampachtig proberend de eerste tekenen van lente tot mij te nemen. En dat gaat me goed af. Er mist nog een biertje, maar ik bevind mij in week drie van een door mijzelf opgelegde alcohol vrije maand. Nou ja, dan maar een kebabreport tikken. [Lees verder →]