KEBABREPORTERS

Zoals elk jaar bevond ik me rond september in een van mn favoriete steden op deze aardkloot; Athene.
Nog steeds in crisis met de straten zwart en plakkerig van alle toeristen.
Het zweet, de kauwgom en de ranzigheid…heerlijk.
Nou typ ik dat wel net, maar zo heerlijk was het allemaal niet! Het was 37 graden en het zweet prikte in mn ogen. In de lift van mn cheap ass hotel was het alsof ik de oven in ging.
Maar ach, een kniesoor die erover valt; in Nederland was het kutweer.
Rare zomer was het trouwens. Soms tyfuswarm en dan weer veel regen. Ik hou er niet zo van; ik hou van structuur en vastigheid.
Ik bevond me tussen Monastiraki en Syntagma in, niet op die winkelstraat Ermou, maar een straat parallel daaraan; Lekka.
Ja, dat lees je goed. haagse Ted had hier eigenlijk moeten reporten, want met mijn accent klinkt dat gewoon niet zo denderend.
‘Lekka’ ‘Lekka’ ‘issie lekka?’ben je wel helemaal lekka ofzo?’
Nou zal ik je verklappen dat, als je hier vaker komt, je echt even moet gaan banjeren voor een goeie plek om te eten.
Al die standaard zooi is leuk, maar….standaard.
Wat me ook altijd stoort, is de neiging om de rode wijn in de fridge te douwen. Je kan hier geen normaal glas rode wijn nuttigen!
Ik raak afgeleid zie ik. Had ik al verteld dat hier echt hordes mooie wijven rondlopen?

Op de hoek van Lekka en Karagiorgi Servias heb je een eettoestand zitten met de welluidende naam: Neoklassiko.
Ziet er een beetje upscale uit maar dat is geen ramp.
De prijzen zijn in elk geval niet upscale, of, nou, als je wilt, kan je hier veel knaken doneren, maar als je daar geen zin in hebt, valt hier ook goed te nassen.
De service is sowieso snel, attent en goed bezig hier.
Eerst koos ik uit een aantal voorgerechtachtige zooi een gepeperde feta met wat kleine pita’s die me erg goed smaakte.
Ik zie niet meer op de foto wat er nou in de feta zat, maar hij was goed op peil gebracht met wat hitsig spul erin. Het hapte heerlijk weg allemaal.
Al snel werd mn tafel versierd met twee heerlijke broodjes vleesgenot!
Dat klinkt een ietwat verknipt, sorry, maar geen sorry.
Een pita gyros en een pita kebab, let’s get to smulling!

Ik begon met de gyros en besloot vrijwel meteen dat deze bovengemiddeld goed was.
Milde rode ui, peterselie, tzatziki, tomaat en heerlijk gekruide gyros in een top pita. Er valt gewoon niet over te bitchen.
Maar er valt ook geen epos over te schrijven; de pita gyros was gewoon een topper voor de prijs van rond de twee euro.
Dan de kebab.
Ik zal zeggen; normaliter ben ik geen SUPERFAN van kebab op deze manier (als een frikadel/pikanto), maar deze was speciaal.
Na de eerste hap overviel me een gevoel van: ahaaaaaaaaaaaaaa, zo kan het dus ook!
Zou je dat een Aha-Erlebnis kunnen noemen?
Ik denk ’t wel eigenlijk.
Het vlees was zacht, spicy, krokanterig van buiten, smooth als babybilletjes van binnen.
Al snel bleek het de ober op te vallen dat ik daar zat te vreten met een hele blije kop, want hij kwam meteen vertellen dat ze hun eigen vlees haalden van hun eigen boerderij. Dat hun familie al jaaaaaren en ratatataa, je snapt wat ik bedoel.
Z’n trots was gerechtvaardigd, want dit kebabje, evenals die gyros gekleed in een jasje van pita en behangen met rode uit, peterselie, tomaat en tzatziki, was een feest voor de mond!
Een grote Heineken op tafel, het rumoer van de bruisende straten, een toplokatie met topvoer. Ik heb weleens slechtere dagen gekend.

https://www.google.nl/maps/place/Karagiorgi+Servias+ke+Lekka,+Athina+105+63,+Griekenland/@37.9765226,23.7322222,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x14a1bd3c3fec101d:0x886944efdf442ca2