KEBABREPORTERS

Enige tijd geleden was ik in Zandvoort. In de winter. Vraag me niet waarom, maar het was zo. Eigenlijk best een saai gat, zo zonder zon en zonder mensen. Leuk in de herfst om uit te waaien, maar verder hoef je d’r buiten de zomer niet  te zijn. Qua eten hoef je er sowieso niet echt te zijn, is mijn mening. Gebaseerd op de laatste keer maagklachten na het eten van vis uit een (jaja, daar heb je meneer Beton weer) karretje. En met de heerlijke smaak van goede broodjes kebab van de kebabtour nog in mijn mond was ik niet van plan de boel te verpesten met het een of ander. [Lees verder →]

Het is inmiddels bij iedereen bekend dat eerste kebabtententocht een groot succes was. Om jou als lezer de kans te geven om ons te vergezellen, schrijven we volgende keer een prijsvraag uit zodat de winnaar mee kan op deze culinaire reis. Daarover op een later tijdstip meer.

Eerst maar even de Dappermarkt. Hoewel het inmiddels misschien wel een van de bekendste kebabkramen van Nederland is, betekent dit natuurlijk niet automatisch dat die broodjes puur lamsvlees ook echt goed te eten zijn. En omdat onze chauffeur de opperpessimist maar gastronomisch goed ontwikkelde Kurt op de heenweg maar bleef zeuren over hun bruine sla en slechte service had ik er weinig vertrouwen in. [Lees verder →]

Op de een of andere manier werd ik net wakker met een flinke kater. En dan heb ik het niet over een vriendje van mijn poes, maar zo’n gevoel in je hoofd. Typerend voor de zondag, je kent het vast wel. Even goed nadenken… Wat is de aanstichter van dit gevoel? Dat kan meer een ding zijn : ons eerste echte kebab uitje! Oh oh oh, wat een dag was dat weer.

Ik begon de dag gister iet wat chagrijnig maar dat zou al snel als sneeuw voor de zon verdwijnen, iets dat over de mist niet gezegd kan worden. Mijn kebabcollega’s schoven mij een biertje toe en de reis kon beginnen. [Lees verder →]

Dappermarkt deluxe

Aangezien ik als eerste klaar was en vrijwel meteen trek kreeg om hash te gaan roken, liep ik naar de coffeeshop er pal naast. Peter moest duidelijk nog even op stoom komen, want hij bleef maar eten, er kwam geen einde aan.
Goedgemutst verlieten we de markt, openden enkele verse biertjes en vervolgden onze queeste.
Enige omzwervingen later bevonden we ons nog steeds in Oost, in een straat (eerste Oosterpark) waar je letterlijk struikelt over de kebabrollen.

Een plan, we hebben een plan nodig.
Stom dat je dat dan niet vantevoren uitdenkt maar ala, het is ook weer geen rocketscience.
Vanaf nu eet iedereen bij een ander etablissement. Meer spreiding, meer actie, meer reviews, meer alles.
Jan maakt zn mond sausvrij na zijn tweede broodje, Peter laat zn meisjesblaas los in een illegale sessie
en nieuwe blikken worden ingekocht, nu is het mijn beurt.
Mn oog viel op Turks Fruit, op het Beukenplein (kruising Tweede oosterparkstraat/Beukenweg).
Binnen bevond zich een klein menneke met een telefoon in zn gezicht en een kerel, die binnenkort een broodje zou gaan bereiden.
Soms voel ik dat soort zaken feilloos aan.

Waarom heb ik het gevoel dat ik hem stoor?
Zijn ze wel open? Ja, de deur ging open, dat zou toch..ja toch?
Zo vreemd vind ik dat; ik kom in je winkel en voel me een inbreker in je leven. Moet ik mn geld gewoon geven en snel weer oprotten? Ach, iedereen zn sores.
Normale döner kebab besteld, kip deze keer.
Ik zal er kort over zijn; het was een okay broodje.
Knalde niet uit mn broek, maar gewoon….normaal.
De discussie over de veelgegeten, ‘normale’ broodjes barstte los.
Je kan er vanuit gaan dat de meeste tenten een gewoon, redelijk te kanen broodje kebab maken.
Ik bedoel, wat kan er misgaan? Je moet echt een stoethaspel zijn wil je dat verkloten.
We zullen ons door vele kuddes vee, weilanden vol schapen en fokkerijen vol kippen moeten eten om dat ENE broodje eruit te kunnen pikken.
Nou, dan moet dat maar!

Dit was een gewoon broodje, er valt geen zak over te zeggen. Vlees, sla, saus, geen extra shit.
Eén pluspunt; het broodje is bovengemiddeld. Smakelijk geroosterd onder het oventje. Mag vermeld worden, ja toch?
Dat was broodje twee, nu is het aan Peter, die inmiddels is bekomen van al dat eetgeweld van de Dappermarkt en lustig aan zn halve liter lurkt.
Hoe het hem verging kunt U lezen in zijn verslag, zoals gewoonlijk te vinden op DE PINNACLE van Culinair Internet, wat deze site uiteindelijk is.

Wat nu? oh ja, kebab!
Ik zal eerlijk zijn; het valt niet mee veel kebab achter elkaar naar binnen te werken.
Dus reden we langs Schellingwoude waar stadsjongeren aan graffiti doen, een belachelijk tijdverdrijf in mijn ogen maar ala.
Er viel aldus geen reet te beleven.
Een kwartier na vertrek uit Oost, liepen we als toeristen op de Zeedijk, op zoek naar een of andere toestand die we niet vonden. De focus werd al snel weer verlegd naar dieren, hun dood aan de hand van zilte tranen plengende, tienjarige, meisjes en het uiteindelijke eindigen in mn buik tussen de pot zilveruitjes die ik vanmorgen at, naakt staand in de keuken met een plofkop.
Om de tour des Oosten af te kappen, bestelde ik nog een broodje döner kebab bij de zaak waar Jan kebabwise ontmaagd is.
Deze zaak vergeet ik snel; het broodje was mat, het vlees mat, het weer mat, ik mat.
Kijk, dappermarkt; 3,50 en die twee daarna allebei 2,50…qua poen zat het allemaal wel goed.
Dit broodje werd door ons drieën uiteengereten, waarbij zeker 50% op de straat flikkerde.
Een bepaalde reporter gaf ter plekke een nieuwe betekenis aan; ‘op straat eten’, maar goed, ik doe net of alles maar kan, mij hoor je niet.

Vrij voorspelbaar werd er vers bier gehaald en kreeg kurt het beloofde colaatje toegeschoven.
Trots op onze eerste echte excursie als het A-Team van Kebabellonië, reden we huiswaarts.
Boerend, bierend en bijna in slaap vallend als volle biggetjes.

https://www.google.nl/maps/place/Dappermarkt/@52.3621795,4.9278014,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c6097395e120df:0x58d86bde95f505c?hl=nl

Zeurende en zeikende mensen. Een winter die maar niet lijkt te eindigen. Gaten in de weg. Verkouden. Ik heb er een beetje genoeg van. Een beetje heel erg genoeg. Niet zoveel genoeg dat je er mee naar de dokter gaat, maar het is te veel om mee rond te blijven lopen. Ik vond dat ik wel een vakantie verdiend had. Mijn baas vond van niet. En dat is lastig, het moet immers van twee kanten komen. Gelukkig had hij nog wel een oplossing : Een saai klusje in het buitenland. Een zaken reisje dus. Veel rijden, en geen tijd om er nog een vakantie aan vast te plakken. Maar ach, het is beter dan niks, dus deze kans liet ik niet lopen.

Ik pakte snel de hoogst noodzakelijke spullen bij elkaar en ging op pad. Het was inderdaad een lang stuk rijden, maar het uitzicht was fijn. Het deed me nu al goed! Na een lange tijd kwam ik op de plaats van bestemming en handelde snel de werk gerelateerde dingen af. Mooi, dat ook weer gehad, tijd om een hapje te eten.

Na mij enige tijd in de plaatselijke specialiteiten verdiept te hebben besloot ik. Voorgaande zin hoeft dus niet af gemaakt te worden, we weten immers allemaal waar die zin heen gaat. Juist, de plaatselijke kebabboer.

Gelukkig had ik er snel een gevonden, en omdat ik best een woordje over de grens spreek was het broodje snel besteld. Voor omgerekend drie en een halve euro mocht ik mij de eigenaar noemen van een broodje vlees. Het broodje was goed. De verdeling was goed. Bij het groenvoer kwam ik weer eens kool tegen, moet zeggen dat ik dat soms nog wel eens mis. Vlees kwam uit de bekende bakjes, de rol stond uit, altijd jammer. Redelijke hoeveelheid goed vlees. Tot zover dus een standaard broodje, en daar ging ik ook van uit. Foto maken en eten maar.

Bij een van de eerste happen werd ik vrolijk verrast. Wat is dit?! Wat een ongelooflijk lekker smaakje. Waar kwam dit vandaan? Het duurde even, maar toen had ik het door. Het was de knoflooksaus! Of nou ja, was het wel knoflooksaus? Het was anders dan anders, het was heerlijk. Het smaakte naar een lekker kruid, waarvan ik helaas nog steeds niet  op de naam ben gekomen. Ik meen thijm, maar durf het niet met zekerheid te zeggen. Ben ook zo stom geweest niet terug te gaan om het te vragen. Hoe dan ook, het haalde de middelmatigheid van dit broodje aardig op. Wat een beetje saus al niet kan doen!

De terugweg was zoals gebruikelijk voor het gevoel een stuk sneller dan de heen weg, maar dat kan ook komen omdat ik me de hele tijd het hoofd brak wat nou dat kruid was dat dit broodje zo goed maakte. Ik kan er in ieder geval de komende dagen weer tegen aan.

Mocht je ooit in het exotische Uitgeest zijn, of dr langs komen, en je hebt honger… Zeker even langs gaan, al was het maar om mij te kunnen vertellen waar dat sausje naar smaakte.

http://www.mekan.eu/

https://www.google.nl/maps/place/Mekan/@52.5204664,4.7064105,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5fa1f13e78129:0x4dc895a1dc8e41eb?hl=nl