KEBABREPORTERS

Een vakantie die per ongeluk en bij toeval ook soort van kebabtour was; Bob Kepap en Ma C A, Ben en Bernadine Brak, Bert en Bertina, Jan Beton en ikzelf gingen deze maand op stap. Samen wandelde we de zolen van onze schoenen door de straten van Boedapest.

Nou ben ik als Sziget veteraan al behoorlijk bekend met deze prachtstad, maar dit was de eerste keer dat ik het er ’s winters mocht bewonderen. Naast de mij al bekende architectuur, goede restaurants, leuke (ruin) pubs en badhuizen kon ik er dit keer ook een overload aan kerstmarkt en gluhwein bij optellen. Ja, ook ’s winters houd ik van Boedapest. En ook ’s winters verkopen ze er kebab.

Ben Brak en zijn vrouw waren genesteld bij wijnbar Vinolia (aanrader), waar wij ze zouden ontmoeten. Onderweg stopten Jan en ik bij Istanbul törok étterem. Hier bestelde ik een ‘beef kebab’, wat in Boedapest steevast een wrap met biefstukvlees inhoudt. Ondanks de vrolijke versieringen was het personeel strontchagrijnig, maar de aanblik van hun extra’s stemde me desondanks hoopvol. Binnen no time kreeg ik een bordje naar me toe geschoven, waarbij het volstrekt onduidelijk was bij wie of waar ik kon afrekenen (520 HUF, ofwel €1,65 voor een wrap, niet slecht!). Na wat handgebaren werd ik naar de kassa gewuifd, waar de meid achter de kassa letterlijk me het geld uit mijn handen griste. Na dit treurige tafereel namen Jan en ik boven plaats. De pogingen om een schilderij met Joshua trees toch kerstig aan te laten doen vond ik leuk.

Vervolgens richtte ik mij op mijn wrap; de al bekende biefstukkebab, variant koud dit keer. Sla, rode en witte ui, rode en witte kool, wortel. Als saus een munt-knoflook saus (verassend lekker), en iets wat sambal had moeten voorstellen maar jammerlijk in zijn missie faalde.

Later toen we bij Vinolia aankwamen, vertelde één man van het personeel daar dat de Istanbul een keten is. De allereerste zaak was goed en daarna werd het gestaag minder bij alle daaropvolgende zaken. Ik snap het wel. Ondanks de koude maaltijd, het chaggo personeel en het gebrek aan sambal, voldoet de wrap die ik kocht aan veel dingen die we in Nederland nog niet onder de knie hebben; goed vlees, verse, verscheiden extra’s en een goede frisse saus die niet al te standaard is. Dit alles ook nog eens voor een goede prijs. Ik had het overigens kunnen weten, want ik ben al eerder bij een andere Istanbul geweest in Boedapest. 

Als het personeel nou ook eens van hun aarsch komt en die shit opwarmt, kunnen ze meer dan twee schapen van me krijgen.

https://www.google.nl/maps/place/K%C3%A1roly+krt.+2,+Budapest,+1052+Hongarije/@47.494375,19.0589828,19z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x4741dc4308f062bf:0x5a6a57d7040d8af7

Zo. Grijp een bakje organische groene thee, een stukje slaafvrije chocolade en neem lekker plaats in je omgebouwde bakfiets (die tegenwoordig dienst doet als zithoek annex zen-zone). Zet dit nummer eens op (ken je vast nog niet), en gooi je knot los. Dan zal ik je eens vertellen over Waldberg. [Lees verder →]

Hoe eet de wereld zn kebab?
Ik moet zeggen dat sommige broodjes er verdomd lekker uitzien en andere….die zou ik zo hard negeren dat het niet meer leuk is.
Welke heeft jouw voorkeur? Check ze HIERRRRRRRRRRRRRRRR

Vriend en vijand vertelt mij dat ik zo lekker kan schrijven en regelmatig wordt mij gezegd ‘dat ik daar echt iets mee zou moeten doen’. Nou goed, bij dezen dan. Kebabreport nummer zoveel. En dit gaat een toppertje worden, want er zit dus gewoon een tent in Den Haag die echt lamsvlees verkoopt, dat minstens zo lekker is als dat van Oké op de Dappermarkt in Amsterdam. Die laatste zin is onnodig lang en staat dus een beetje haaks op mijn, door anderen waargenomen, talent voor schrijven. Maar fuck it, ik vind het vooral gewoon leuk om te doen en dat schijnt het belangrijkste te zijn, passie. Bovendien schrijf ik een beetje zoals ik praat, veel en snel. Dus, lekker vlot doorlezen en laat je innerlijke stemmetje je de tekst voorlezen, dan gaat het als een blok roomboter in een hete pan, nice ‘n smooth.

Eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat ik mezelf als taalpurist beschouw, maar tegelijkertijd regelmatig taalkundige en grammaticale fouten maak. Eén en al contradictie dus. Maar een ding waar ik absoluut nevernooitniet in afwijk, is mijn liefde voor kebab. De mooie, aan een spit draaiende variant van kebab. Onze geliefde döner kebab.

Jaren geleden vertelde een vriend van mij dat hij weer zo lekker gegeten had bij Tandir. Dit is een tentje in het centrum dat er op het eerste gezicht meer uitziet als een spookhuis of als dekmantel voor witwaspraktijken van de Grijze Wolf. Ik dacht over die vriend van me dattie niet goed bij z’n hoofd was om daar te eten en heb dit dan ook nog jaren uitgesteld. Maar daar is laatst verandering in gekomen. Met mijn mooie vriendin liep ik daar op de bonnefooi naar binnen met een instelling van wat de fuck, laten we het gewoon proberen. En wat zag mijn oplettende oog daar? Een kebabrol die veelste donker en vettig was om kalf of kip te kunnen zijn. Zou het? Zou het echt? Dus ik vraag die vent: ‘Hee gardash, is dat nou lamsvlees joh?’ Er verscheen een glimlach op de man zijn gezicht, waarin ik een soort van herkenning/erkenning waarnam. Ja abi, deze kaas heeft er kaas van gegeten en herkent kwaliteit wanneer hij het ziet. Dit eetavontuurtje stond op het punt zich te ontwikkelen tot een succes dat zijn weerga niet kent.

Alles erop en eraan is hoe we rollen bij Kebabreporters, dus dat wilde ik dan ook op mijn broodje. En zo geschiedde. Bij de eerste hap leek het net alsof er een kebabengeltje klaarkwam in mijn mond (no homo). Het lamsvlees is zo sappig en zo rijk van smaak dat het broodje lichtelijk doordrenkt is van jus. Dit broodje is king. Dit broodje is een creatie waar Atatürk, Mehmet de Veroveraar en Hakan Sükür trots op zouden zijn. Dit is het beste dönervlees dat ik ooit geproefd heb in Nederland. Ik overdrijf niet, Tandir Öcakbasi is een geduchte concurrent voor de beroemde Oké op de Dappermarkt. Het vlees vind ik zelfs misschien wel beter, omdat het een grof gestapelde rol is met dikke lagen vlees, daar waar de Dappermarkt het vlees een stuk fijner van structuur is. Verder is bij Tandir het broodje zoals het hoort, lekker vers en eventjes gebakken in de oven. De groenten en de sauzen zijn ook prima, maar niet zo bijzonder als het vlees. Daar zit een beetje het verschil in met de Dappermarkt, waar ze er ook nog gebakken groente en zelfgemaakte sauzen bij gooien. Maar goed, daar kan ik mee leven.

Een broodje lams bij Tandir kost 4,50 euro en dat heb ik er graag voor over. Binnen bij Tandir hebben ze trouwens een moeilijk grote houtskoolgrill waar je fucking lekker van kunt eten, volgens die vriend van me, maar dat terzijde.

Eindstand Tandir Öcakbasi: bijna 5 van de 5 schapen, laten we zeggen een 9+. Dit is een verborgen pareltje midden in het centrum van Den Haag en ik raad iedereen aan hier je kebabbehoefte te bevredigen, want je krijgt veel en het is zoals Hagenezen zeggen ‘kankah lekkah’.

LET OP: Lamvlees is alleen op zaterdag en zondag verkrijgbaar!!!

Tandir Öcakbasi, Paviljoensgracht 12, Den Haag.

https://www.google.nl/maps/place/Paviljoensgracht+12,+2512+BP+Den+Haag/@52.0745779,4.3092807,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5b726972ed809:0x48305e591893b4de?hl=nl

Het gaat niet goed in het Noorden. Gemeentenraden vergaderen over het opnemen van meer allochtonen, waarbij met name de lokale partijen zich sterk maken voor het “Eerst Eigen Kebab”. Dat slaat zowel op het eten, als het schrijven van verslagen.
Oranjedorp heeft staatssecretaris van Dam ontboden om uit te leggen waarom zij nog geen kebabber mogen huisvesten. Ten slotte is de nieuwe staatssecretaris, als eindbaas van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit de man voor een verantwoord spreidingsbeleid. De Oranjedorpelingen zijn nu voor hun kebab afhankelijk voor bezorgdiensten uit Emmen, of ze moeten door de mist naar de betere AKC’s in de Drentse hoofdstad Assen.
Daardoor wordt de sfeer steeds grimmiger met voetbalvandalen die met gebalde vuist en foute petjes optrekken naar de noordelijke stadhuizen om daar te vandalen, nu voetbal het vandalen niet meer waard is. Voor echte achtergronden en fact finding kan je alleen terecht op onze site. [Lees verder →]