Pola Pola, Boedapest

Zo zit je op Sziget een Zing burger weg te werken, zo raak je aan de praat met een Hongaar. De Hongaar in kwestie, laten we hem Adam noemen (want zo heet ‘ie), was van mening dat hij de beste culinaire tips in Boedapest wist te geven. Hij begon met burgers. Blijkbaar moet je dan hier bij de Pesti Burger és Bár zijn. Je bent Kebabreporter of je bent het niet, dus ik vroeg of hij ook verstand had van kebab. “Igen!” riep Adam, oftewel “Ja!”. Daarvoor moesten we beslist bij Pola Pola zijn.

Bij het horen van die naam haalde ik een wenkbrauw op. We hebben het hier wel over een stad die (in ieder geval vroeger) aan biefstukkebab deed, en bij een naam als Pola Pola hoor ik iets teveel ‘tok’ op de achtergrond. Maar, zo heb ik al vroeg van Bob Kepap geleerd; als de locals in een restaurant eten is dat over het algemeen een goed teken.

Bij Pola Pola aangekomen zagen we een intens Hongaarse winkel. Mooi houten interieur met vrolijke mozaïeken. De sfeer deed me aan Ten Inch Hero denken. Het personeel bestond uit een prettyboy, een dame met luipaardprint tattoos en een Hodor met flinke obesitas en één oorlel die zover uitgestrekt was dat je hem kon fisten. Ze werden wat verlegen van de buitenlanders in hun establishment, maar gelukkig deed dat niet af van de vriendelijkheid.

Er was geen vleesrol en op het menu stond alleen vermelding van ‘cevap’, iets wat zowel mij als Jan Beton onbekend was. Even googlen later en ik wist dat we rundvlees zouden krijgen.

Ah. Ferm van mening dat je alles een keer moet proberen, bestelden Jan Beton en ik de gourmet cevap pljeskavica voor 2390HUF (€7,75). Prijzig, maar vooruit. “Ćevapi has its origins in the Balkans during the Ottoman period, and represents a regional speciality similar to the kofte kebab”, aldus Wikipedia. Nou. Recensie back on. Hodor schraapte zijn gietijzeren grill keurig schoon, haalde een gigantische fles olie tevoorschijn en begon te bakken.

Ode aan Adam en Pola Pola, want dit was een gouden tip. Het vlees was supermals en prettig pittig gekruid met flink wat chilipeper en paprikapoeder. Qua textuur deed het me aan burgervlees denken. Het brood was een soort pide, licht geroosterd. Als garnering hadden we gesnipperde en gefruitte uitjes met spekjes, een geroosterde paprikasalsa en wat komkommer/tomaat/ui salade met een ondefineerbaar soort kaas, vermoedelijk feta of geitenkaas. Alles paste bij elkaar. Tot op de laatste hap hebben we genoten. Mocht je in Boedapest eindigen, doe jezelf en lol en bezoek de Pola Pola.

Adam, köszönöm!