KEBABREPORTERS

Dertien juni. MaCA en Bob hebben iets te om vieren. “Waarom geen kebab?“vraagt MaCA.
“Het is een optie, maar iets bijzonders, om iets te vieren?”, mompel ik, terwijl ik blijf kijken naar de Duomo aan het eind van de straat. Groot, zebrakleurig en koepelvormig.
Dan zie ik dat MaCA wijst op de zaak naast Turküaz Kebab

[Lees verder →]

Je gaat eens naar Eindhoven, je maakt uiteraard een Guus Meeuwis grap en je denkt dat het daar bij blijft. Maar nee. De man in kwestie blijkt God status te hebben. [Lees verder →]

Kom naar Nederland zeiden ze. Trouw hier met je vrouw, ze mag hier dan ook wonen. Je went wel aan de temperatuur, en de cultuur, zeiden ze. Kinderbijslag! Het werd me allemaal zo mooi voorgespiegeld. Ik besloot me ergens in het zuiden te vestigen, daar zou het allemaal nog te doen moeten zijn. Mij niet gezien, daar in het stugge Friesland of dat drukke Amsterdam. Als ik dan toch van huis en haard verstoken ben dan maar in een regio waar alles nog wat gemoedelijker zou moeten zijn. En volgens goed gebruik zou ik daar gewoon een snack en kebabtoko gaan beginnen. [Lees verder →]

In Helsinki staat aan de Eteläinen Rautatiekatu een grote hal. Voor sommige kebabbers is dit het near Walhalla. In de hal zit een kroeg, een bioscoop, een museum, een popkorn verkoper, toiletten en, natuurlijk, een kebabber: Stadin Kebab. Ik ken mensen die hier voldoende aan hebben om er hun leven gelukzalig te slijten.
[Lees verder →]

Met Grootmoeder te U, haar huisband en MaCA lopen we door Ouwehand in Rhenen. Ik ben de buitenboordmotor van het rollend zitgerief, en dat levert wat op. Berenhonger dus.

[Lees verder →]