KEBABREPORTERS

Zo close up zie je er geen moer van maar ik doe het toch

Afijn, ik was in Beverwijk. Vraag me niet waarom, de reden van mn verblijf was nobel en diende een doel.
Ik ben de minste niet dus ik snitch alsnog de hele boel…ik was er dus om ongans te gaan zuipen en me te misdragen als het kleine kind dat ik ben. Gratis en wel. Betaald en al. Kant en klaar…dat soort shit. [Lees verder →]

Prima broodje en vooral een mooi uitzicht

Hier even een kort kebabberichtje. Ik woon tegenwoordig ver van de bewoonde wereld om aan mijn kebab- en drankprobleem te werken. Helaas is daar geen internet dus logischerwijs komen er ook geen nieuwe berichten op mijn kebabblog. Mijn redacteuren lijken inmiddels succesvol te zijn afgekickt dus ook zij brengen weinig nieuws…

Berlijns broodje nummer zoveel

De tent van het plaatje hierboven bevindt zich op ongeveer 77 meter van de toko uit twee posts geleden. Op een hoek in de Warschauwerstrasse, Friedrichshain. Naast een slager, waarover zometeen meer.

Het broodje valt verder weinig over te zeggen. Een gemiddeld Berlijns broodje. Geheel volgens de trend iets te veel sla maar verder prima. Standaard geperst vlees. Frietjes waren niet echt bijzonder. Voor vijf euro heb je een broodje, wat patat en een halve liter Berliner Kindl.

Geen toptent dit maar de locatie is erg gunstig. Als je buiten zit heb je volop zicht op alle mooie lokale Berlijnse en toeristendames die langs paraderen.

Aan de andere kant van de straat zit trouwens ook nog een kebabzaak waar we op een zekere ochtend hebben gegeten. Eigenlijk hetzelfde broodje, niet bijzonder, wel prima en met 2,50 een eerlijke prijs.

Tip

Dan nog iets over de slager naast de kebabbar. Als je een Berlijns dieet van kebab zat bent dan is deze winkel vol dode beestjes echt een aanrader. Voor wat losse euro’s serveren ze daar heerlijke Duitse maaltijden. Schnitzels met rode kool en aardappelen. Of Boulette(Typisch Berlijns), doperwten, boontjes en aardappels. Dit alles geserveerd met een flinke lading jus.

Echt borden die je doen denken aan grootmoeders. Het zijn dan ook oude dames die waken over de enorme pannen met vlees, groenten en aardappels en die je vriendelijk je bord en de onvermijdelijk halve liter aanreiken. De klandizie bestaat voor 99 procent uit lokale mensen, jong en erg oud, wat op zich al een goed teken is. Ik zeg: Doen!

https://www.google.nl/maps/place/Warschauer+Str.,+10243+Berlin,+Duitsland/@52.5091442,13.4508643,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47a84e5b0d519a07:0xe6cc8787121da0a4?hl=nl

Vettig en melig broodje dat toch best lekker was

Neem twee ruimtes. Zet in de één wat statafels, hang in de ander een kebabrol en verkopen maar, moeten deze Indiërs gedacht hebben. Het oogt nogal saai maar goed, we komen voor een broodje vlees. En we hadden net een fles rode wijn cola op, dus met de sfeer zat het wel goed.

De tent bevindt zich in de straat voor station Venetië Mestre (Italië). Station uit, alsmaar rechtdoor totdat je links een lege ruimte met een kebabrol ziet. Hier geen water, bootjes en koffie van tien euro. Dit is een of andere duistere voorstad van het echte Venetië. Met licht ziet alles er best mooi uit maar de straat waar deze toko zit, verandert ’s avonds in een soort tippelzone. Mocht je behoefte hebben aan een portie kebab en een portie betaalde seks dan ben je hier op de juiste plek. En ze verkopen er ook nog eens betere wiet dan in Amsterdam beweerde een dealer.

Nu het broodje. Ziet er goed uit, wat vettig maar goed gevuld. Genoeg vlees, goede verdeling. Sla zit onder het vlees verstopt en omdat het een langwerpig broodje is, heb je bij elke hap een beetje van alles. Saus was in orde. Eigenlijk had dit broodje maar één echt minpunt en dat was het broodje. Zelf gebakken maar erg melig. Dat verpestte een hoop.

De schade ben ik even vergeten. Dacht iets van drie euro vijftig. Goed te doen in ieder geval. Geen megabroodje, gewoon lekker weg te happen. Voor de grote eters is het iets te klein misschien. Ze verkopen ook nog lekkere Indische maaltijden die je bijvoorbeeld als toetje kunt halen.

Tip: even verderop zit een avondwinkel met goedkoop koud bier, dat vult ook prima. Heb je nog meer honger dan zit nog iets verder een pizzatoko met megapizza’s. Oh, en koud bier. Mocht je avondwinkel bier vroegtijdig op zijn, deze pizzatent is tot heel laat open…

https://www.google.nl/maps/place/Via+Trento,+30100+Venezia,+Itali%C3%AB/@45.4852249,12.2269706,17z/data=!4m2!3m1!1s0x477eb431b32af4e7:0x86c84005abf983b2?hl=nl

Je hebt van die kebabzaken in Berlijn waar je bij elk bezoek aan deze stad voorbij komt, maar waar je intuïtief nooit naar binnen stapt. Totdat je op een donderdagochtend om een uur of vijf dronken over straat loopt en besluit om bij de eerste de beste kebabboer naar binnen te gaan.

Mijn gevoel laat mij zelden in de steek als het op kebab aankomt en dat bleek maar eens te meer. Alleen de toplocatie van deze tent deed mij al vermoeden dat hier magere broodjes werden verkocht. Zo gaat dat nou eenmaal vaak, ook in Berlijn.

Met een opkomend ietwat waterig zonnetje stapten we de kebabtoko binnen. We bestelden twee broodjes döner en pakten twee Kleine flesjes Berliner Pilsener uit de koelkast. Wat op zich al onnatuurlijk is aangezien ik normaal altijd Berliner Kindl drink en al helemaal geen kleine flesjes. Ik had eerlijk gezegd ook nooit eerder gezien dat er in Berlijn kleine flesjes bier worden verkocht.

Terwijl een van de kebabsnijders de restjes kebab van zijn stoep veegde en daarmee een kleine duiveninvasie veroorzaakte, zette we onverstoorbaar onze tanden in de inmiddels bereide broodjes vlees. Wat direct al opviel en ik stiekem wel had verwacht, was de zuinigheid waarmee het broodje belegd was. Weinig vlees, zelfs weinig salade. Moet ik er wel bij zeggen dat ik hier naar Berlijnse maatstaven reken. In Nederland zou het best een aardig broodje zijn.

Goed, we hadden behoorlijk honger, waren dronken en het betaalden slechts €2,50 per broodje. Nog niet echt reden tot klagen dus. Ware het niet dat het belangrijkste ingrediënt, het vlees, een rare smaak had. Niet vies, maar heel anders dan de rest van de Berlijnse broodjes. Ook de structuur was anders dan anders. Zelfs mijn tafelgenoot die heel wat minder kebabervaring heeft viel het op.  Zwaar minpuntje dus.

Nou moet niet vergeten worden dat het een half uur voor sluitingstijd was en de reusachtige kebabrol die ze daar elke ochtend ophangen, was verworden tot een klein streepje vlees. Maar als het vlees niet goed is, wordt het nooit wat. En gezien het enorme aanbod in de hoofdstad van onze oosterburen zal je mij niet meer in deze tent aantreffen.

Ik had op het moment van testen overigens geen camera bij me dus bovenstaande foto heb ik de volgende dag genomen van een Amerikaan die daar een broodje zat te eten. Hij vond het een awesome, fucking, great ,nice sandwich dude. Waaruit maar weer eens blijkt wat een slechte smaak Amerikanen hebben.

Deze tent bevindt zich op Warschauwer Strasse. Als je vanaf de brug waar de S-Bahn zit rechts richting Friedrichshain loopt dan is het dat eerste tentje op de hoek. Maar beter loop je even een stukje door naar een andere zaak, waarover later deze week meer.…

https://www.google.nl/maps/place/Warschauer+Str.,+10243+Berlin,+Duitsland/@52.5092168,13.4509007,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47a84e5b0d519a07:0xe6cc8787121da0a4?hl=nl

Persoonlijk record broodje

Afgelopen weekend was ik voor zaken in de Belgische stad Luik. Of Liège zoals ze daar zeggen. Gelukkig was er ook even tijd om een lokale kebabetaria te testen.

Gisteravond werd deze Franstalige stad door actualiteitenrubriek Één Vandaag aangeduid als dé crisisstad van onze zuiderburen. In de vorige eeuw was Luik het centrum van de mijnbouw en staalindustrie. De mijnen zijn inmiddels gesloten en de deuren van de staalfabrieken gaan binnenkort waarschijnlijk voorgoed dicht. Werkloosheid en armoede overheersen nu in deze grauwe stad.

Voor zwaar werk in mijnen en grote fabrieken voelden wij verwende westerlingen ons te goed op een gegeven ogenblik. Iedereen weet nu dat we al snel een oplossing vonden voor onze afkeer tegen hard werken: we trokken massaal gastarbeiders aan die tegen een laag loon onze vieze klusjes mochten opknappen.

Nu denk je natuurlijk wat heeft dat alles met kebab te maken? Alles. De gastarbeiders werden normale arbeiders en de meeste wonen nog immer in onze steden. Zo heeft in Luik 15 procent van de inwoners de buitenlandse nationaliteit. Deze verscheidenheid aan nationaliteiten zorgt voor een verscheidenheid aan gastronomische gebruiken. En zo is de link gelegd tussen bovenstaand verhaal en onze website. Want je begrijpt het al, onze geliefde delicatesse is alomtegenwoordig in deze stad aan de Maas.

Knalroze

Ik en mijn zakenpartner togen op aanraden van een lokale inwoner naar de tent genaamd Le Jasmin. Deze naam doet je denken aan mooie bloemetjes en lekkere geurtjes. Misschien heeft de eigenaar om die reden de muren van zijn kebaberie knalroze geverfd.

Wij bestelden twee sandwiches Döner waarbij we konden kiezen tussen een stokbroodje en een ‘normaal’ bolletje. Normaal staat hier tussen aanhalingstekens want de omvang van het broodje was verre van normaal. Dat beloofde veel goeds.

De kebabrol draaide lekker rondjes langs de kebabkachel toen we plaatsnamen. Toch is dit in veel Franstalige steden blijkbaar niet genoeg want ze snijden meestal eerst grote stukken vlees af en bakken deze daarna op een bakplaat waar ze de grote stukken weer in kleine hapbare brokjes vlees snijden.

We konden niet wachten tot onze broodjes vlees werden voorgeschoteld. Het was inmiddels ver in de namiddag. We hadden nog niet ontbeten en geluncht en zaten letterlijk met knorrende magen verlekkerd toe te kijken hoe de kebabsnijder netjes de enorme UFO’s van broodjes opensneed en er alvast een laagje saus in drapeerde. Mijn camera lag klaar om meteen een foto te kunnen schieten zodat ik snel mijn volledige aandacht op het broodje kon richten.

Hard werken

Na snel wat foto’s te hebben geschoten kon het werk beginnen. En werken moesten we, wat een reusachtig broodje! Er zat slechts een klein gat in het broodje maar de vriendelijke kebabverkoper had vakkundig het hele broodje stampvol dampende brokken vlees gepropt. Ideaal want zo kun je rustig je broodje verorberen zonder dat meteen de helft van je vlees eruit mietert.

Dit is inmiddels een wat lang verhaal geworden maar het draait natuurlijk allemaal om de kern van het broodje: het vlees. Omdat de dode dieren waren opgebakken waren ze erg warm, iets dat mij nogal stoorde omdat ik honger had en door wilde eten in plaats van na elke hap te moeten blazen alvorens ik een grote hap kon nemen. Het vlees zelf had een nogal aparte smaak. Typerend voor België lijkt het wel, in Brussel smaakt het vlees ook zo. Zal wel met de kruiden te maken hebben of zo. Niet dat het vies is, maar het is gewoon anders. Het groene gedeelte was niet heel erg vers, maar er zat wel komkommer, tomaat, sla en maïs in. Lekker fris. De saus was natuurlijk een beetje zuur maar dat weet je in deze streek.

Stampvol

Hoewel ik stierf van de honger voordat ik begon met eten, moest ik op een gegeven moment even een pauze inlassen om de brokken vlees te laten zakken. We zaten dan ook stampvol nadat we eindelijk klaar waren. Zelfs zo vol dat ik die dag de hele dag heb geteerd op dit ene broodje.

Ik kan nog wel twee pagina’s voltypen over dit broodje maar misschien moet je zelf maar gaan proeven als je daar bent. Le jasmin bevindt zich ongeveer tien minuten lopen van het plein Place Saint-Lambert. Daar loop je de Rue de Bex in die later overgaat in Féronstrée totdat je aan de rechterhand Le Jasmin tegenkomt. Geel van buiten, roze van binnen, kan niet missen. Je betaalt vier euro maar daar krijg je dan wel een monsterbrood voor!

https://www.google.nl/maps/place/F%C3%A9ronstr%C3%A9e,+4000+Li%C3%A8ge,+Belgi%C3%AB/@50.6468491,5.5805433,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c0fa0bac855381:0x56f820a33c1e6d95?hl=nl