KEBABREPORTERS

Mahmut, fucking held!

Met het motto: nooit te laat voor kloterig nieuws, komt Kebabreporters met een tragische bericht.

Mahmut Aygün, de opper kebabdraaier heeft op 87-jarige leeftijd de pijp aan Maarten gegeven een tweetal maanden terug.
Op zn zestiende vertrok hij uit Turkije naar Kebabcapitol Berlijn om een stalletje te beginnen.
Eerst werkte bij de City-Imbiss en begon daarna zn eigen shit.
In 1971 had hij een Aha-Erlebnis en vond ons favoriete broodje uit toen hij zn zaak overzag en de dronken mensen zat was die de tent bevuilden.
De kebab werd toen nog op een bord met rijst geserveerd….hij had zoiets van: als ik het nou in een pita prop, dan kunnen die lamme tonnies het op straat eten!!!
in één ruk door verzon hij de (vooral in Duitsland) populaire yoghurtsaus erbij en los ging het.
Het eerste echte broodje kebab werd opgediend in zijn restaurant ‘Hasir’ op 2 maart 1971, een datum om te vieren/aan de binnenkant van je oogleden te laten rammen bij de tattooboer.
Mahmut, ook wel bekend als de kebabking, leed aan kanker en heeft nooit knaken gekregen voor de bijna beste uitvinding na het wiel.
Hij werkte te hard om octrooi aan te vragen en zo werd het broodje kebab gekaapt door de rest van de wereld…..jammer ouwe, maar alsnog bedankt!
Even een seconden of tien je muil houden en deze held gedenken…….1,2,3…KEEEEBAB!

Wederom een Döner Company die op de proef gesteld wordt. Ditmaal te station Amstel.

Wat te doen als je met je brakke hoofd net uit bed komt zo op de vroege zondagmiddag? Ja, dan haal je een broodje kebab. Ik begaf me naar het op dat moment dichtstbij zijnde kebabparadijs en kon meteen bestellen. De bereider van het broodje, een jonge knaap van Koerdische komaf, gaf me 1 euro en 80 centen terug nadat ik hem een verfrommeld briefje van 5 toe had gestoken. Een kleine rekensom leerde me dat het broodje dus 3 euro en 20 centen kostte. Mijn verwachtingen waren dan ook gemiddeld tot hoog. De jonge Koerd begon het broodje te vullen. Dit ging allemaal wat klungelig, maar goed, dat heb ik dan maar door vingers gezien. Je kan natuurlijk niet verwachten dat het op zo’n vroeg tijdstip vlekkeloos verloopt. Ik kreeg het broodje mee en stormde het perron op alwaar ik een rustig plekje opzocht. Aan het einde van het perron is een rustig mooi plekje waar je zonder gestoord te worden je smikkelwaar kunt verorberen. Er komen hier en daar wat zilvermeeuwen langs, maar die zullen niet je broodje uit je handen grissen.

De eerste hap. Hmm. Niet verkeerd. Goede knoflooksaus! verdeling; tot nu toe prima. Elke hap bestaat uit een evenwichtige verdeling van sla, vlees, saus en brood. Echter, na een aantal ferme happen was al het vlees foetsie. Daar sta je dan, met je broodje sla met knoflooksaus, wapperend in de wind. Groot minpunt dus. Ik ben maar snel de trein in gestapt, een met saus doordrenkt klein stukje brood achterlatend. Weg hier. Weg van deze halalhuichelarij.

https://www.google.nl/maps/place/Amsterdam+Amstel/@52.3464687,4.9176942,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c6097f8d018cc7:0xef97c9d5610779f?hl=nl

“Eat me!” zeiden de koeien in koor

Nu te nassen bij de Döner Company te Amsterdam Bijlmer….je leest het goed: 1 euro en 95 centjes!

Loopt het water U al in de mond?

Het moest er van komen natuurlijk; een recensie van de Döner Company, door heel Nederland te vinden op stations en shit.
Ik vervoegde me deze keer richting station Bijlmer om mn vleeslust bot te vieren. [Lees verder →]

Vaak zijn dingen zoals je verwacht dat ze zijn. En gelukkig is het soms helemaal anders dan je zou verwachten. Deze belabberde foto met een niet echt smakelijk uitziend broodje behoort tot de laatste categorie.

Naast het voetbalstadion van H.F.C. Haarlem zit een piepklein tentje die vroeger vieze, gore, vette patattekes verkocht. Ineens was deze frieterie weg en werd er bijna een jaar lang flink verbouwd. Wat op zich al een prestatie is als je er vanuit gaat dat de toko hooguit 20 vierkante meter beslaat. Nu zit er een klein pittoresk kebabzaakje.

Zo’n enorme verbouwing moet zichzelf toch terugverdienen dacht ik, dus ik pinde nog maar even wat bij omdat ik vermoedde dat de drie euromuntstukken in mijn broekzak niet voldoende zouden zijn om in mijn vleesbehoefte te voorzien. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik slechts twee euro vijftig moest afrekenen voor een broodje verpakt in een kek piepschuim bakje.

Na het openen van het bakje werd mijn vreugde alleen nog maar groter toen ik ontdekte dat het met de verdeling wel snor zat. De sla en saus zat echt tussen het broodje en het vlees waardoor je bij elke hap vlees, sla, saus en brood naar binnen krijgt. Er zaten zelfs wat stukjes augurk tussen die voor een frisse bite zorgden.

Is er dan helemaal niks aan te merken op dit broodje? Natuurlijk wel. Na een inspectie van de slabak zag ik dat deze niet erg vers was. En hoewel je er als Nederlander maar mee moet leren leven dat je vlees met grote regelmaat wordt opgewarmd of gebakken in plaats van vers afgesneden, blijft het toch een minpuntje. De verder lekker gekruide stukjes dood dier waren toch iets te droog zoals je op de foto wel kunt zien.

Mocht je ooit een wedstrijd bezoeken van topclub Haarlem dan zou ik zeker voor en ook na de wedstrijd een maaltje gaan halen bij dit kleine tentje. De bediening is erg vriendelijk en ze zijn met recht trots op hun nieuwe kebabtoko. Nu maar hopen dat de gunstige prijs geen lokkertje is en we binnenkort alsnog de verbouwingskosten moeten betalen…

https://www.google.nl/maps/place/HFC+Koninklijke+Haarlemse+Footbal+Club/@52.3631498,4.6220765,17z/data=!4m2!3m1!1s0x47c5ef36d19d7037:0xd062eb80bb28043d?hl=nl