Kebab op IJburg, Multi

Slechts zeer zelden ga ik verder van mijn woning op het trieste industrieterreintje waar ik woon vandaan dan absoluut noodzakelijk is om de nodige kebab te vreten en goedkoop aanbiedingsbier in te slaan. Dat heeft tot gevolg dat ik altijd bij dezelfde tenten vreet, die toko op het Amstelstation en Leeman in de Van Woustraat. Over die laatste ga ik trouwens denk ik maar eens een revisited schrijven want die knakkers hebben de broodjes een stuk kleiner gemaakt en rammen ze lang niet meer zo vol met plofkip- en kistkalfkebab als voorheen. De boeven.
4 Augustus was echter zo’n dag dat ik er niet omheen kon om mijn veilige habitat te verlaten. Er was namelijk de jaarlijkse Drijf-In bioscoop op het eiland Pampus en hoe goed ik ook mijn best doe, die is van waar ik normaal gesproken bier zit te zuipen nu eenmaal niet te volgen. Er zat dus niets anders op dan de grote stap te nemen en mijzelf met wat aangenaam gezelschap in de richting van Ijburg te begeven om met het Ijveer de oversteek te maken. Met een eigen boot gaan was ook een optie maar de weg terugvinden in het stikkedonker is best lastig en ook de orientatie laat nogal te wensen over na het wegwerken van grote hoeveelheden bier. Vandaar het Ijveer.
Op Pampus zou worden gezorgd voor een wokmaaltijd tegen een redelijk bedrag maar als ik iets vervelender vind dan buiten mijn natuurlijke leefomgeving zuipen, dan is het wel woketen vreten. Omdat ik echter godslui ben en te beroerd om zelf wat mee te nemen zag ik dan ook als een berg op tegen het vreten op dat eiland en overwoog ik ten zeerste om het eten maar over te slaan wat meteen ook een positief effect zou hebben op de snelheid waarmee ik terecht zou komen in de staat van dronkenschap. Ik kon niet wachten.

Tijdens de martelgang naar dat trieste stukje Amsterdam passeerden we een kebabhut op de IJburglaan. 5 minuten na het passeren van die toko kreeg ik een ingeving, ik kon een nieuwe kebabtent recenseren! Helaas zou dat dan een andere keer moeten plaatsvinden omdat die hut al achter ons lag en we toch echt op tijd aan boord moesten zijn, maar de intentie was goed.
Aangekomen aan boord van de Sailboa bleek dat de kapitein mijn mening deelde over chinezen, krakers, soa’s en ook wokmaaltijden. Fijn. Hij wist echter een kebabhut om de hoek die uitstekend was. Nu is het mooi dat hij dat vindt maar ik vind dan weer dat je die beslissing moet overlaten aan de expert. De kapitein, ik en mijn maat begaven ons vervolgens naar de kebabhut om de hoek. Fijn dat die gast meeging want zo wisten we tenminste zeker dat we de boot niet zouden missen.
Op twee minuten slenteren vanaf het haventje, op de hoek van de Eva Besnyostraat en de Pampuslaan knipperde de welbekende neon vrolijk achter het raam. Er zou kebab worden gegeten. Hallo kebabboer! Twee grote kebab alstublieft, twee colaatjes en doet u er ook maar vier stukjes baklava bij. Zo, die zat. Meteen maar even de boel checken.
Een mooi gegrilld spit stond mooi te zijn voor het raam met daarnaast helaas de welbekende warmhoudbak. Een grote vitrine liet allerlei lekkernijen zien en aan beide zijden van deze vitrine bevonden zich de saladbars waarmee kebabboeren de hoeveelheid vlees in hun broodjes weten te reduceren. Twee broodjes werden in een tosti-ijzer gedaan en het welbekende “alles erop?” werd door ons bevestigend beantwoord. Omdat ik geen feta vreet omdat ik een hekel heb aan Fransen wierp ik snel een blik in de saladebar om mij ervan te vergewissen dat ik die gore meuk niet door mijn kebab zou krijgen gemengd en gelukkig, het zat er niet bij. Wat er ook niet bijzat waren pepertjes, augurk, van die gekruide uien, koolsalade, en al die andere meuk die de customizing shit vormen. Het was beperkt tot wat sla, tomaat en wat plakjes komkommer die duidelijk een warme dag achter de rug hadden. Ach wat, kebab is kebab en we hoefden tenminste niet aan de wokzooi maar zouden toch vreten binnenkrijgen wat de hoeveelheid bier die we zouden gaan wegwerken weer positief zou beinvloeden.
Ineens bleek dat achter ons een heel schouwspel aan de gang was. De kebabboer was namelijk niet alleen kebabboer, nee, hij was ook supermarktboer! Een flinke supermarkt stond al gewoon de hele tijd achter onze rug en wij hadden niets in de gaten! Dat is handig, dan kan je meteen wc-papier halen en dergelijke als je op je kebab staat te wachten. En, zo wist de kapitein ons te vertellen, die hut is ook op zondag open. Hoewel dat door ons als vanzelfsprekend wordt beschouwd is dat voor Ijburg natuurlijk heel wat.
Inmiddels waren de broodjes klaar en kon het schouwspel beginnen. De kebabboer die nog wist dat wij alles erop wilden hebben begon zijn werk te doen. Opensnijden van de broodjes met goeie ribbels en goed geroosterd gaat zo routineus alsof het een onthoofding betreft en vervolgens wordt er met veel enthousiasme vlees geschept uit de warmhoudbak beetje ouwe sla erbij, wat witte saus en wat rode saus, het bekende papiertje er omheen, folie, glimlach erbij en BAM! klaar. Aftikken voor deze grap, 11 eurootjes voor alles bij elkaar. Wat 1 broodje kost is dus niet helemaal duidelijk maar het zal zo’n 3 euro zijn.
Op naar de haven alwaar de laatste test zal worden uitgevoerd, het vreten zelf. Het prima gegrilde broodje druipt duidelijk niet van de saus, iets wat ik altijd wel fijn vind want dan druipen mijn handen niet zo. Meteen is ook duidelijk dat er bij de verdeling ruimte is voor verbetering. De sla, tomaat en het plakje komkommer hebben betere tijden gekend en dienen alleen als decoratie. Op zich wel prettig want dat betekent meer vlees en minder verlepte groene zooi. Als ik een tuincentrum wil ga ik wel naar Borlange in Zweden. Dan het vlees. Daar worden negers nogal blij van maar ik had liever kalf gehad, of lam natuurlijk. U raad het al, kip. Wel goed gegrilld en lekker gekruid al had het iets minder zout gemogen. De witte saus zal wel knoflooksaus worden genoemd maar mistte duidelijk het ingredient waarnaar het is vernoemd. De sambal had een aangename scherpte maar gaarde het vlees niet verder in het broodje.
Al met al dus een middenmootbroodje tegen een middenmootprijs. De supermarkt en de baklava maken echter een hoop goed maar het is niet het omrijden waard. Hoe de tent heet weet ik niet meer, zal wel supermarket zijn ofzo, maar aan de hand van de locatie moet het lukken om het terug te vinden.