KEBABREPORTERS

De site waar het allemaal om draait.

KEBABREPORTERS header image 2

Amersfoort, Dostlar

25 juni 2011 door Jan Beton · 3 reacties

 

Appels met peren vergelijken, kebab met shoarma, ik doe er niet graag aan. Maar de Dappermarkt met de Pasam, ja, daar werd het wel eens tijd voor. En aangezien Arnhem nou niet bepaald bij mij om de hoek ligt was dit dus een mooie kans om gelijk langs wat andere steden te gaan. Dag vrij genomen, kaartje gekocht dat mij het recht gaf een dag onbeperkt met de trein te reizen, goed reporters gezelschap, tijd voor een mini tour!

Het plan Nijmegen aan te doen hebben we vrij snel laten varen, er bleken al meerdere reports op de site te staan. Normaal gesproken zeker geen ramp, maar we hadden ons ten doel gesteld de wat meer vergeten steden te gaan bezoeken. Waarbij we Amersfoort een mooi startpunt vonden. Nadat Delica haar maag gevuld had slenterde we wat door de stad, genietend van een terrasje en mooie gebouwen. Het is een mooie roeping, kebabreporter zijn. Behalve het goede eten (nou ja, soms dan) en de mogelijkheid daar over te schrijven, kom je ook nog eens op plaatsen waar je anders niet zo snel zou komen, en op zoek naar kebabverkopers dwaal je ook nog eens van de gebaande paden af. Zodoende werd er besloten dat Amersfoort best een mooie stad is.

Toen er ook nog een kebabtoko gevonden werd was het de beurt aan mij. Helaas. Van buiten leek het niet zo verkeerd, maar eenmaal binnen deed de geur al anders vermoeden. Het spit en de ovens leken al jaren werkloos. Een oude vrouw werd moeiteloos vervangen door een minderjarig jongetje, dat duidelijk -sorry- ehh, high was on his own supply. Of anders gezegd : aardig fors.  Het mannetje wist na enig rommelen een stuk Turks brood tevoorschijn te toveren dat in een vaag apparaat verdween. En uit een bak (hopelijk) diepvries vlees werd een schep vlees in een pan gesmeten. Een pan die in een klassiek stereotiep studentenhuis niet zou misstaan. Ik mag heel erg hopen dat ik die dag niet de eerste klant was, wat ik durf te betwijfelen. Mijn maag draaide zich vast om.

Een Turkse opa, wederom een stereotiep, nam het van de jongen over. Te laat om mij of mijn maag nog gerust te stellen. Delica wees mij wel nog erg blij op de aanbieding; 2,50 voor een broodje. De kleine lettertjes op de folder bleken helaas te vermelden dat deze actie geldig was tot mei 2010. Fijn. Het broodje zou dus gewoon een euro duurder uitvallen. Er werd mij gevraagd of ik een pittig broodje wou, uiteraard was dit mijn wens. Er werd iets over het vlees gestrooid. Van de verdeling werd werk gemaakt. Heel erg. Iets waar sommige tenten een voorbeeld aan kunnen nemen. Jammer alleen dat het verdeeld werd met sla die duidelijk niet vers meer was. Bruin. Ik kon de bittere smaak nu al proeven, ver voor ik het broodje in handen had. Mijn maag draaide zich nog wat verder om. Na enig zoeken werd er van een tafeltje een fles knoflooksaus geplukt, duidelijk een drukke zaak, als je maar 1 fles hebt. Geen sambal; en ik maar denken dat er om een pittig broodje gevraagd was? De goede hoop lag nu definitief naast mijn moed in mijn schoenen.

We vonden al snel een mooi plekje, lavendel, bloemetjes, bijtjes, alles… Jammer dat dit idyllische plekje bevlekt zou gaan worden door dit broodje. Feiten : Turks brood, ok. Verdeling, ok. Sla, nee. Vlees, nee. Al was ik bevooroordeeld doordat ik de pan zag waar het in ging. Knoflooksaus, geen mening. Ik hou niet van mensen zonder mening, maar ik heb geen idee waar het naar smaakte, dus eigenlijk gewoon slecht. Pittig, ja. Zonder sambal. Het poeder zorgde toch voor een pittige bite, best tof, jammer dat het op dit broodje zat. Ik heb het broodje niet opgegeten, paar happen voor de smaak, mocht je het smaak mogen noemen, maar ik had zin in de rest van de dag, dus ik durfde het niet aan risico’s te nemen. Het pittige poeder was dus het enige goede aan dit broodje. Ik hield mezelf voor dat ik later die dag eindelijk kebab met feta ging eten, en dat hield me op de been. Niet wetend wat de dag nog verder zou brengen, maar daarover later meer. Hoogstens 1 schaap voor deze tent, maar dan eentje die richting uitgang rent in plaats van naar binnen.

Turks Eethuis Dostlar
Leusderweg 16
Amersfoort

https://www.google.nl/maps/place/Leusderweg+16,+3817+KA+Amersfoort/@52.1492042,5.3844567,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c6441f472a542f:0x6e17fd5bf6435049?hl=nl

Tags: · , ,

3 reacties tot nu toe ↓

  • 1 bert // jun 25, 2011 at 10:37

    Dat ene schaap hebben ze duidelijk alleen aan de deurhouderding te danken…

  • 2 Tedje Agga // jun 25, 2011 at 15:13

    hahaha

  • 3 Bob Kepap // jun 25, 2011 at 17:25

    En het nadeel van een vrijwilligers site: ja kan geen gevarengeld eisen. Wat een droefheid.

Reageer