KEBABREPORTERS

Wat te doen als toerist? Goede vraag. Je gaat eens de stad in, bekijkt eens een souvenirshop, misschien tegen beter weten in meerdere (en ja, ze hebben allemaal hetzelfde), beklimt een toren; bij voorkeur de hoogste. Duikt een kroeg in omdat ze er Belgisch bier hebben. En omdat je daar dan toch bent kun je net zo goed een Belgisch biertje bestellen. De mosselen even overslaan. Omdat het half twaalf is en je net al wat kebab naar binnen hebt gewerkt. Paar foto’s maken. Dat werk. Je probeert de stad in je op te zuigen als een spons, krampachtig proberend de weg te onthouden. Dat hippie Occupy kamp, ja daar ben ik al geweest, zou ik dan nu links moeten? Soms radeloos, soms berustend, maar altijd weer nieuwe dingen ontdekkend. [Lees verder →]

Sommige dingen zijn ehh, een soort van onwerkelijk. Zoals naar buiten kijken, dit zien, en dan terug proberen te denken aan een tour, en er ook nog over te schrijven. Maar ach, het moet te doen zijn. Als je niet te veel afgeleid wordt door rond paraderende zwangere vrouwen. Waarom doen zwangere vrouwen dat zo? Al die aandacht op hun alsmaar uitdijende buik vestigen? “Kijk mij nog een mens op de wereld gaan brengen, zo druk is het immers nog niet op deze aarde”. Met die voldane zwangere blik van ze; bah. Meestal is het ook het lelijke soort vrouw die dit pleegt te doen, en is de man in geen velden of wegen te bekennen, van schaamte weggekropen, of wat dan ook. Oh ja, afleiding zat in een vliegtuig. En waarom zou je als jong koppeltje in godsnaam dezelfde, klaarblijk hippe, bril nemen? Gaat je hipheid zo ver dat je de belachelijkheid hiervan vergeet? Of is dit de opmars voor later, voor samen dezelfde scooter nemen, de zelfde jas, en dan het hele weekend er gezellig “op-uit-trekken”. Of hoe ik de behoefte heb, deels uit jaloezie (zij kunnen verdomme wel slapen!) en deels uit verveling dingen in de monden te gooien van de met open mond slapers om me heen. Terug naar de kebab dan maar, het lijkt na een uur of 20 in vliegtuigen een eeuwigheid geleden. Wanneer was dat? [Lees verder →]

Religie. Het blijft voor mij net zo wonderbaarlijk als mensen die van spruitjes met sudderlap houden. Allen die Italiaan die met een vergiet op zijn hoofd in een paspoort wist te komen, door te zeggen dat hij Pastafarian was, bracht mij aan het twijfelen. Het flying spaghetti monster heb ik al eens aangeroepen. Dus dat thema hadden we ook weer gehad, tot ik vorige week hoorde dat in Zweden kopiëren en verspreiden nu een officieel geloof is. Zou ook kebab een geloof kunnen zijn? Zou ik polytheïst worden?
Tijd voor een veld experiment.

[Lees verder →]

Bert wordt laks. Delicatesther heeft een nieuwe zaak op de Amsterdamse Straatweg gerecenseerd, nu zag ik er een in de Kanaalstraat die hij heeft gemist.

[Lees verder →]

Deze recensie is eigenlijk nu alweer outdated, ik heb hier namelijk vorig jaar gegeten. Vorig jaar. Het klinkt zo ver weg. Nu is nog net de tijd van het jaar waarin mensen oh zo legitiem en oh zo grappig over ‘vorig jaar’ mogen spreken terwijl ze eigenlijk vorige week, (of inmiddels twee weken geleden) bedoelen. Daar maak ik mij nu dus ook schuldig aan. Twee weken terug dus, was ik weer eens op de Amsterdamsestraatweg.  Denk je dat Bert alles er leeg gevreten heeft, blijken er in de tussentijd weer als met knoflook en sambal bedekte paddestoeltjes kebabzaken gegroeid te zijn. [Lees verder →]