Mozarella in Westerpark

Ik had het helemaal geplanned weet je.
Nietsdoen zaterdag na een zware vrijdagavond/nacht en dan op zondag lekker bankhangen met mn vriendin, beetje American Dad kijken. Als eten die ene nieuwe tent in haar buurt scoren en daarna een partij beuken in de oefenruimte.
Het liep natuurlijk anders. Niet significant anders maar gewoon, anders.
Zaterdagavond kon ik mn kebablust niet meer bedwingen dus toog ik naar de Groen van Prinsterenstraat in stadsdeel Westerpark.
Dat is zeg maar de laatste straat waar de 10 doorheen rijdt voor de eindhalte op de van Hallstraat.
Goed, ik wist ruim van tevoren dat dit een drama zou worden, maar dat weerhield me niet.
Een pizzeria in een slecht bezochte straat? Witwassen? Erbij kebabben voor die extra knakies?
Jaja, ik suggereer van alles, who cares?
Er zaten twee mannen tv te kijken toen ik voorbij liep, of, nee, het leek of ze tv keken.
In werkelijkheid was er geen tv te bekennen, maar staarden de twee heren gewoon wezenloos richting het oneindige.
Mooi. Tijd voor mn self fullfilling prophecy!!
Ik bestelde een broodje kebab, wat me drie euro zou gaan kosten.
Hij pakte achter een pan, wierp er wat brokken al gerolde en gesneden kipkebab in en duwde deze onder de grill.
Het broodje kwam op de balie terecht na wat bakkerij, hij vroeg: alles?
Dus ik zeg: “Ja hoor, maar niet al teveel sla. Ui enzo, allemaal best, maar niet teveel sla”.
Was dat even grappig dat ie alleen maar sla had! Hahaha, ik val om!
Een klein pluspunt was zn aandacht voor de verdeling. De slierten sla zaten goed tussen het vlees in gepropt. Daar hou ik ook meteen op met…oh nee, ik herinner me dat ik in een hippiebui was door het beeld van die twee verloren mannen, starend naar het koude asfalt. Ze staarden al zolang dat woorden inmiddels overbodig waren.
Ik stelde me voor hoe je dan in je vel zit. Op de rand van de voedselbank, knabbelend aan je eigen deegwaren. Met je bloedjes rillend onder een grote deken thuis.
De gedachte besprong me dat het oké is, dat het wel moet in deze barre tijden.
Ik zou het Mario gaan vergeven. Zn zompige broodje, zn cheesy kipfilet met vooral veel paprika, zn ‘Alles? En dan alleen ijsbergsla hebben’-stijl, zn focus op Italië en niet op Istanbul of Berlijn, zn ongeboeid uit het bakkie scheppen en opwarmen.
Ik probeer me erbij neer te leggen dat 99% kut is, dat ik niet in Groningen leef of Zwolle of in Duitsland for that matter.
Ik ga de slechte zaken niet eens meer bekritiseren; ze weten zelf ook wel dat ze waardeloze shit verkopen…de klanten, die mogen best wat kritiek maar goed, ook dat laat ik gewoon. Jullie vreten maar waar je wilt, I don’t care.
Ik adem verder, loop verder, slaaf verder en hoop alleen maar dat dat ene fantastische broodje op mn pad komt.