KEBABREPORTERS

Do!

Twee tips voor als je binnenkort naar de Franse hoofdstad afreist.

Do!

We beginnen maar met het positieve bericht zodat eventuele manisch depressievellingen na dit deel kunnen afhaken.

Loop Gare Paris Nord uit tot aan de kruising Boulevard de Magenta en Rue la Fayette. Daar zie je links aan de Boulevard de Magenta een restaurantje. Loop daar heen en snel. Bestel een broodje kebab aveç frites en geniet van deze overheerlijke maaltijd!

Vlees zoals vlees hoort te zijn. Juist gebakken. Niet te vet. Net te droog. Verse salade. Goede bediening. Knappe blonde vrouw die je bordje weer opruimt. Deze tent mag je niet missen als je toevallig in de buurt bent. Ik kan nog wel drie pagina’s typen over dit broodje maar je kunt het beter zelf proberen.

Enige nadeel is de zure knoflooksaus maar dat weet je als je in Frankrijk bent. Wellicht neem ik volgende keer een eigen potje zelfgemaakte knoflooksaus mee van huis…

Don’t

Deze kebabzaak bevindt zich nabij treinstation Paris Austerlitz. Het is de tweede kebabtoko die je tegenkomt op Boulavard de Hôpital. Ben je hier, loop terug en ga naar de eerste tenzij je net als ik je vakantie wilt laten verpesten door dit Franse dramabroodje.

Het leek erop dat de koekenbakker die dit broodje aan mij voorschotelde aan zijn eerste werkdag bezig was. Het duurde uren voordat hij de broodjes van de Französische medemensen voor mij had bereid. Vervolgens is mijn broodje eindelijk klaar, is die pannekoek mijn frietjes vergeten. Gevolg is dat ik halfgare patat kreeg met koud, vies, vet en soms aangebakken vlees. Vrijwel geen groenvoer en drie druppels zure saus.

Omdat deze toko niet over een toilet beschikte moest ik na deze teleurstellende avondmaaltijd ook nog eens mijn behoefte in de openlucht doen. Nadat ik enkele halve liters Bavaria 8.6 had gehaald om de lange reis die mij in het verschiet lag enigszins door te komen, stond ik tegen wat bosjes te piesen. Begint er ineens iemand te schreeuwen, ik kijk om: een zwerver. Ik vraag me af waarom hij zeikt, aangezien hij ongetwijfeld ook buiten zijn behoefte doet. Zou dit soms zijn huis zijn, woont hij achter deze bossage? Ziet hij soms dat ik een toerist ben en wil hij geen piesende toeristen in zijn stadje? Of zou het gewoon een van de vele zeikerds zijn die deze wereld rijk is?

Terwijl ik al deze gedachten kort de revue laat passeren sta ik inmiddels alweer enige tijd achterom te kijken, al plassend, tijd dus om me om te draaien, denk ik. Op het moment ik de laatste druppels van me af schud doe ik een ontdekking die mijn toch al vervelende avond nog erger maakt. Ik stond gewoon al die tijd dat ik naar die dakloze stond te kijken en na aan het denken was, over mijn net nieuwe schoenen heen te zeiken. De bladeren vormden precies een soort waterval die terecht kwam op mijn hippe nieuwe schoeisel. Godverdomme!

Veel later pas kwam het in me op dat die zwerver me misschien wel heeft willen waarschuwen voor deze rotbladeren…

https://www.google.nl/maps/place/Parijs,+Frankrijk/@48.8588589,2.3470599,13z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47e66e1f06e2b70f:0x40b82c3688c9460?hl=nl

Ibo wil de nieuwe Quentin Tarantino van Duitsland worden. En gezien het succes van de commercial die hij maakt voor de kebabzaak van zijn oom, moet dat zeker gaan lukken. Maar dan raakt zijn vriendin zwanger. Zijn twijfels over het vaderschap en ruzie met zijn Turkse familie gooien zijn plannen in de war. Gefrustreerd biedt hij de buurman en concurrerende Griekse restauranthouder zijn diensten aan. Wanneer dan ook nog eens de maffia uit de buurt zich mengt in de affaire, lijkt het echte leven ineens op de Kung Fu film die hij zou willen maken… Kebab Connection is een hilarische komedie over twee fast-food restaurants, een gefrustreerde filmmaker, de beste commercial ooit, verboden liefde en de eeuwenoude Turks-Griekse rivaliteit. Fatih Akin, regisseur van de succesvolle film Gegen die Wand schreef het scenario. Via: bol.com.

https://www.youtube.com/watch?v=H9NOfPAEEvM

http://www.yoytube.com/watch?v=M0Eyvh4SUG0

Bij gebrek aan een foto een kaartje met de kebabtent!

De site drijft inmiddels een beetje op  fans. Deze komt van onze trouwe lezer Erwin, woonachtig in het mekka van de kekab.

Dönerjungle

Iedere ervaren carnivoor weet dat Berlijn döner-capital of the world is en dat resulteert in een aanbod ter grootte van ehm… Nou ja, groot. In die enorme dönerjungle moet de liefhebber zijn weg vinden tussen pulp, troep, wel aardig maar niet zaligmakend, briljant, maar zo-zo, extreem, teringzooi, gruwelijk dit, fok dat zo, ganz geil zus en cowabunga dat of iets anders.

Op de Schlesischerstrasse, vanaf de Oberbaumbrücke naar links, oversteken en dan ergens halverwege zit echter een dönerzaak van de naamloze buitencategorie. Een tent waarop bovenstaande termen of andere termen niet van toepassing zijn. Een tent die dat alles ontstijgt en waar je zelfs nog terug zou komen als de verkoper je na iedere aanschaf in je bek rochelt. En gisteren was het weer raak.

Een vriend van mij is net in Berlijn komen wonen en omdat negers óók van vlees houden vond ik dat hij deze wel eens moest proberen. Derhalve hebben we een bezoek aan een Pakistaans toprestaurant in de Falckensteinstraße last minute gecancelled. Niet geheel toevallig viel dat besluit onderweg naar dat restaurant, ergens halverwege op de Schlesischerstraße, in een toestand veroorzaakt door goed gebruik van de welbekende halve liters. Deze halve liters hebben nog een complicatie meegebracht, maar daar kom ik later op terug.

Het tentje, waarvan de naam mij ontschoten is, doet nergens vermoeden dat het om iets bijzonders gaat. Grote gele €2,50! stickers op deuren en ramen en erboven een blauw, lelijk, TL-verlicht bord wat je verteld dat je met een dönerzaak te doen hebt. Aan de andere kant van het raam zie je het vlees lekker zijn rondjes draaien en ernaast staat een turk met een mes. Dat voelt altijd goed en dus ga je naar binnen. Omdat afwisseling soms fijn is en omdat het toch als diner moest dienen kozen we ervoor het brood te laten voor wat het is en voor een bord te gaan.

Een Dönertellertje met friet erbij en twee halve liters Efes natuurlijk, je bent immers te gast. De olijke turk met het mes neemt de bestelling lachend op en opent gelijk de twee halve liters. In je bek rochelen zit er niet bij. Vriendelijkheid alom.

Helaas is het inmiddels aardig fris en dus neem je binnen plaats. In de zomer pak je natuurlijk lekker het bankje buiten, kun je nog een beetje ander vlees dat voorbij loopt spotten enzo. Maar binnen dus. Het tellertje werd binnen no-time geserveerd en zoals altijd ziet het vlees er erg goed uit. En niet alleen het vlees, eigenlijk alles. Het konijnenvoer is altijd lekker vers en de patat die erbij zit zou zo uit een echte Hollandse snackbar kunnen komen. Niet van die slappe zooi, van die vochtige kutfriet (hoewel dat helemaal zo slecht nog niet klinkt) die afbreekt als je het oppakt, gewoon goed goud-bruin gebakken, zoals het hoort.

Extra noot voor de chilisaus, welke duidelijk niet uit een flesje komt maar huis-gemaakt is. Erg fresh en vooral erg lekker met toch ook zeker een prima vlammetje. Maar ik prefereer mijn döner hard vlammend en dus versier ik het tellertje met wat extra chilipoeder. Het resultaat daarvan is een erg lekker bordje döner. Het vlampoeder zorgde er wel voor dat ik dit nu met een nog altijd brandende kringspier aan het schrijven ben en ook vanmorgen op het toilet werd de afterburner nog even geactiveerd, maar dat is het waard. Maar nu waar het om gaat, het vlees. Dat zit dus meer dan goed. Uitzonderlijke kwaliteit, knapperig, perfect gebraden en godverdomme gewoon lekkerder dan zo’n beetje elk ander stukje dönervlees verkrijgbaar in de stad. Of het moet nog gevonden worden. Het vlees is net zo goud als het lijkt.

Het tentje voldoet dus meer dan goed want álles is er in orde. Ook de broodjes zijn erg goed. De eerdergenoemde complicatie moet ook zeker nog even genoemd worden. Met dank aan de halve liters heb ik de verkeerde bestelling geplaatst. Want ondanks dat het tellertje goddelijk was ging ik er eigenlijk heen voor een ander gerecht op het uitgebreide menu. De Döner Spezial, die voor 3 (drie!!) euro van jou is, maakt zijn naam namelijk waar. Je krijgt een goed bord met friet, salade en vooral veel en lekker vlees. Lekker maar niet speciaal, hoor ik jullie hersentjes denken. Welnu, het speciale aan dit wonderbord is de saus. Een gele substantie met een erg frisse smaak die ik bij andere tenten nog niet heb aangetroffen. Deze saus roomt het hele zooitje prima af en voor de spice flikker je er natuurlijk nog wat chilipoeder bij. Genieten gegarandeerd!

Kortom, ben je in Berlijn, ga naar de Schlesischerstrasse, zoek de tent met lichtblauwe borden en gele letters (op de deur staat ook nog dat alle pizza’s €2,50 zijn), bestel wat vlees en bier en doe wat je moet doen. Je zult er geen spijt van krijgen. Linksaf vanaf de Oberbaumbrücke, Kreuzberg dus. Dus!

Via Google Streetview:

https://www.google.nl/maps/place/Schlesische+Str.,+10997+Berlin,+Duitsland/@52.4992563,13.4454444,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47a84e5239559677:0x444388de843fb8d2?hl=nl

Omdat er maar niks gepost wordt is onze trouwe fan Jan Beton maar weer eens in de pen gekropen. De rede waarom er overigens zo weinig gepost wordt is nog steeds dezelfde, heb geen computer thuis op dit moment…

Warme zomerse dagen

Een verhaaltje van lang geleden, althans, zo voelt het. Het was een van die warme zomerse dagen, van hangen in het park aan het water, met wat vrienden en bier. Feitelijk een perfecte manier om een zaterdag door te brengen.

Na enige biertjes genuttigd te hebben kwam mijn waarde vriend Meneer X. met het plan naar de Haarlemmer Hout te verkassen alwaar de provincie een festivalletje voor de burgers georganiseerd had. Iets wat ze angstvallig geheim gehouden hadden voor de burgers voor wie het bedoeld was waardoor er nauwelijks volk was. Ondanks het mooie podium, Jupiler bier van de tap en ongetwijfeld normaal wel publiek trekkende namen als Candy Dulfer en Moke. Heb me dr uiteindelijk heus wel vermaakt, maar goed, dat terzijde.

Na zo’n dag in het park en nog vele biertjes in het verschiet kan het geen kwaad een broodje kebab te eten, om het allemaal te kunnen handlen. Meneer X. wist nog wel een kebabzaak op het Houtplein. Een nieuwe tent, mooi ingericht dat wel. Maar die naam… “Amalia” Ik heb dus absoluut niks tegen Turken, en al helemaal niet aan ingeburgerde Turken, maar je kebabtoko Amalia noemen? How low can you go? Als ik een goede pizzeria ga openen lijkt me “friet van Piet” ook niet echt een voor de hand liggende naam. Ik persoonlijk snapte er toen al niks meer van.

Tja, en het eten… Lams kebab werd afgeraden,want die rol moest nog opgestart worden. Het kwam er op neer dat we alles konden kiezen, als het maar kip was. Kip dus maar. Op een kut broodje, met niet echt denderende sla, een overvloed aan saus, echt veels te veel. Vlees was oke, maar ja, dat komt van zo’n rol, als je dat weet te verpesten verdien je een nekschot.

Prijs is me ontschoten(4 euro, red.), vast meer dan het normale toelaatbare voor kebab maar ik geloof dat ik toch nog wel een goede avond had. Al heeft de hoeveelheid bier die ritueel met Meneer X. verorberd zijn m’n geheugen wel aardig uitgewist. Volgende morgen wel nog op mijn mobieltje foto’s van een broodje kebab at night gevonden, maar of ik me voor de tweede keer aan de zelfde steen gestoten had? Geen flauw idee.

Of de tent dr nog steeds zit, ik weet het niet, van mij mag ie alweer failliet en weg zijn. We zullen hem niet missen…

https://www.google.nl/maps/place/Houtplein/@52.3745875,4.6316882,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5ef3f825f1eab:0xa25c67261b89b6cb?hl=nl

New Yorkse kebabwrap

Ondanks zijn aversie tegen karretjesvoer ging een van onze fans van het eerste uur Jantje Beton speciaal voor ons een broodje kebab in The Big Appel testen.

De zoektocht

Soms zou het een stuk gemakkelijker zijn om een stukje voor hotdogreporters.com te schrijven. Bijvoorbeeld als je van een welverdiende vakantie in New York geniet. Een stad waar je letterlijk op elke straathoek een broodje dood dier (niet echt hondenvlees, maar dat mag bekend zijn) kunt halen, waar je struikelt over de hamburgerketens, waar alles groot en veel is.

De karretjes op de straathoeken verkopen een boel, hoofdzakelijk hotdogs, maar ook gyros en aanverwante vleeszaken. Dit is allemaal natuurlijk leuk en aardig, maar na een week burgers, bbq en hotdogs wil een mens ook wel weer eens een fatsoenlijk broodje kebab.

Je zou verwachten dat dit in zo’n grote stad met z’n grote diversiteit aan culturen geen enkel probleem is. Fout! Ik vermoed dat vrijwel alles in NY te vinden is, te doen is en te koop is, maar die vlieger gaat niet op voor kebab. Je zou verwachten dat de Arabisch ogende meneren die veelal de straatkarretjes bemannen ook wel de trots uit hun vaderland verkopen. Je zou bovendien verwachten dat een broodje kebab prima past in de Amerikaanse op straat eet cultuur, waar ook nog eens alles snel snel snel moet. Het is mij dus een raadsel waarom dit niet het geval is.

Op onze urenlange zwerftochten door de stad, op zoek naar schoenen, kleding, petjes op bestelling en mooie fotomomentjes kwamen wij nergens kebab tegen. Misschien hadden we toch even moeten googlen of de lonely planet dr op na moeten slaan, al vraag ik me af of het geholpen had.

Groot was onze vreugde dan ook toen we op een van de laatste dagen eindelijk een karretje spotten waar een kebabrol in hing! Yes! De kebab was niet echt hetzelfde vlees, maar was zeker zeer smakelijk. Het werd met wat uien nog even gebakken, waarna het in een soort wrap ging, samen met wat knapperige ijsbergsla. Het broodje, of wrap, was een aangename verrassing, het had ook wel wat weg van een naanbroodje, maar vulde de smaak van het vlees goed aan. Een stukje zachter ook dan de hier gebruikelijk geroosterde bolletjes. Een beetje nieuw voor ons maar zeker niet verkeerd was de tsazikisaus dr overheen. Lekker fris! De keuze was overigens mede te wijten aan het feit dat de meeste Amerikaanse verkopers onverstaanbaar zijn, waardoor je al snel voor het meest verstaanbare kiest. Maar ik moet zeggen, dit was geen verkeerde keuze.

Dus mocht je ooit in New York zijn en je portie kebab willen, op naar het karretje op de hoek van de Warickstreet en de Vandanstreet. Ik kan het je aanraden! Damage: 4 bucks.

Nog een kleine tip mijnerzijds voor mensen die de oceaan oversteken en dan in het land der hamburgers toch wel eens een echte willen proeven. Vergeet McDonalds… Vergeet BurgerKing… Wend u tot de Wendy’s, of de Checkers. Geen kleffe hamburgers met lauwe augurken, maar echte burgers, in elke te wensen maat. Met verse sla en echte uienringen, zoals het hoort. Geen schamele uitgedroogde, ondermaatse plakjes tomaat, maar echte plakken! Kortom, een burger zoals je ze graag thuis maakt, een burger zoals een burger hoort te zijn!

https://www.google.nl/maps/place/Vandam+St,+New+York,+NY+10013,+Verenigde+Staten/@40.7264452,-74.0057271,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x89c2598d2b11e421:0x602ca22b86594eab?hl=nl