Beverwijks lichtpuntje

Het was weer eens zo ver. Maandag. Een echte. Een wekker die veels te vroeg af gaat, donker, koud. Bij het verlaten van je huis struikel je over een kudde wilde eskimo’s die besloten hebben hun iglo’s voor je deur te bouwen. Sneeuw zat tenslotte! Geen koffie op je werk. Jeuk onder je voet terwijl je net lekker met 120 km/h over de A4 glijd. Ik kan jullie vertellen : Dat is vrij lastig, probeer maar eens onder je voet te krabben dan. Redelijk onmogelijk. Toen ik het gevoel had dat de werkdag bijna over was was het nog maar half negen. Zo een maandag dus.

Een lichtpuntje zou dus geen overbodige luxe zijn. En die was er gelukkig. Nooit gedacht dat dit uit mijn mond zou komen, maar het lichtpuntje van vandaag was Beverwijk. Nou is Beverwijk niet echt iets waar je bij lichtpuntje aan denkt, en daar heb je gelijk in. Het ging mij meer om een kebabzaak daar. Een broodje of honderd geleden ben ik daar wel eens geweest en ik meende mij te herinneren dat ik daar een zeer goed broodje gegeten had. Wat vrouwen hebben met chocolade had ik dus vandaag met kebab. Troostvoedsel. Ik heb toch geen goede voornemens, en al helemaal niet qua eten, dus het mocht. En ik moet zeggen, de gedachte aan een fijn broodje hield me op de been.

Eerst nog even gekeken of er niet toevallig al een verslag over op deze site stond, maar dat is volgens mij een andere. Deze luistert naar de naam Balkan Patisserie. De zaak zag er duidelijk Turks uit, maar best netjes, op wat vergeelde foto’s van voedsel en een Duitse kebab poster na dan. De man achter de toonbank gaf me niet echt de indruk dat ik welkom was, en de conversatie (in het Turks) met een klant ging onverminderd door. Het kon mijn pret niet drukken. Al zouden ze me in hun voor mij onverstaanbare taal uit maken voor alles wat lelijk is, ik had de goede hoop een lekker broodje te gaan eten.

Het vlees werd ter plekke afgesneden, iets wat ik al een hele tijd niet meer mee gemaakt heb. Het geeft me toch altijd een vers idee. Daarna ging het nog even de pan in, geen flauw idee waarom, maar als de chef dat nodig vind dan is dat zo. Met een broodje in de hand verdween de verkoper naar achter, en aan de geluiden te horen ging het broodje in een magnetron. Lichte twijfel maakte zich meester van mij, een broodje in de magnetron?! Dit had ik nog nooit mee gemaakt. Na de bekende “ping” werd het broodje nog even onder de grill gelegd, gelukkig maar. De verdeling van de sla, het vlees en de sauzen zag er op het eerste gezicht goed uit.

Vol verwachting liep ik terug naar mijn auto, zou het broodje weer zo goed zijn als ik me herinnerde? Ja. Dat was het. De magnetronbehandeling had het broodje geen kwaad gedaan, het was zacht en krokant tegelijk, het was gewoon goed. Het vlees was duidelijk niet van een standaard rol, het was fijn gekruid en smaakte perfect. Het slamengsel was ook goed, ik meende er zelfs peterselie tussen te proeven. Iets dat ik helemaal niet erg vind, het smaakte goed. De sauzen waren niet erg overheersend, de knoflooksaus heb ik amper geproefd, maar een boertje dat ik later liet verklapte een goede hoeveelheid knoflook, misschien volgende keer om een beetje extra saus vragen. Oh oh oh, hoe dit broodje mijn dag weer goed maakte!

Valt er dan niks te zeuren meneer Beton? Jawel. Maar ik heb besloten niet meer over de prijs te gaan zeiken, 4 euro in dit geval. Verder zaten er een paar taaie stukjes tussen, maar dat was niet echt storend. Het deed me eigenlijk beseffen dat hier echt vlees in zat, en niet het standaard gehakt. Deze zaak kan mij nog wel vaker als klant begroeten, zo heeft Beverwijk toch nog iets moois te bieden!

Hendrik Mandeweg 49
1947 HB Beverwijk
06 50415093