L’Amor, Amsterdam

Vandaag was het weer zover, ik moest voor mijn opleiding tot media bobo weer eens in Amsterdam zijn. Ook heb ik een jarige broer deze week, dus ben ik na mijn afspraak de stad in gedwaalt om meer toys voor hem te halen. Helaas, de zaak die toys verkoopt bleek dicht (Toys… Hoewel ik het sentiment om op maandag gewoon dicht te blijven wel weer kan waarderen), maar in Amsterdam was ik, dus laten we dat moment dan meteen maar aangrijpen om kebab te eten.

Nu ben ik niet heel erg bekend in Amsterdam, dus het werd gewoon een kwestie van rond dwalen. Nou was dat met het zonnetje op mijn hoofd niet echt een drama, maar de weg kende ik dus niet. Voordat ik wist wat er gebeurde keek opzij recht in de dode ogen van een vrouw in verre staat van ontkleding. Ah, ik was op de Wallen. Nou weet ik dat ze daar in warm vlees specialiseren, maar hoewel ik nog nooit gehoord heb over iemand die soa’s heeft opgelopen via een broodje kebab was ik niet van plan om de eerste te zijn. En ja, ik weet dat de kebabbers vaak een rubbertje om (hun handen) doen, maar toch bleef ik wat huiverig. Ik plaatste een berichtje op Facebook dat ik twijfelde aan het halen van kebab op de Wallen en werd onmiddelijk door Bas toegejuicht. ‘Ok, ok, ik offer me wel op.’ was de gedachte.
Vervolgens kwam ik tot de conclusie dat ik geen cash bij me had. Op zoek naar een pinautomaat dwaalde ik weer helemaal terug tot het station (als gezegd, niet bekend in A’dam) en tegen de tijd dat ik eenmaal papieren valuta in mijn handen had trilde deze zelfde handen van de honger. Eten, en snel.
Ik liep wel weer een beetje terug, maar toen ik eenmaal op de Lange Niezel stond en Pizzeria/Grillroom L’Amor zag twijfelde ik geen moment. Dan maar geen Wallen. Half stoned door het tweederangs meeroken met de Britse toeristen wankelde ik naar binnen.

De zaak zag er netjes uit, en verkocht alles van gebak tot kebab (Gebab?). Overigens grappig om te zien dat er allemaal beeltenissen van Maria hingen, die zie je meestal niet als je kebab besteld. Ik bestelde een broodje en een flesje cola en kon hiervoor €7,50 afrekenen. De WC had ook nog een briefje dat dit €0,50 zou kosten, maar aangezien ik al eten besteld had werd hier niet om gevraagd. Mooi.
Het vlees van een gelijmde rol en werd nog even opgebakken. Het brood was lekker knapperig Turks brood. Er werd vlees in gemikt, een lading groenvoer bestaande uit sla, grote stukken tomaat en komkommer, en het geheel werd mij toegereikt met de opmerking dat ik er zelf saus uit de flessen op kon spuiten.
Na dit gedaan te hebben kan ik concluderen dat de knoflooksaus volstrekt standaard was, de sambal proefde ik nauwelijks (plus de fles zat niet goed dicht ofzo, waardoor ik allemaal sambal over mijn shirt heen spoot. Fijn.), en het was weer een typische begin-als-vegetariër-en-eindig-als-carnivoor verdeling. Het vlees was, jawel, kip, maar lekker gekruid.

Toch, ondanks de keuze voor standaard producten en de minder interessante verdeling was het geheel wel erg vers en smakelijk. Ik had overigens nog flink wat over tegen de tijd dat ik vol zat. Na deze foto genomen te hebben heb ik er nog drie happen in geforceerd omdat ik het echt lekker vond, maar daarna heb ik met ietwat spijt (zeker gezien de prijs) de rest toch weggegooid.