Turks eethuis “Ottoman” in Strijp, Eindhoven

Na een teleurstellende werkdag met uiteenlopende tegenslagen en een veel te lang verblijf in de file op de A2, bereikte ik Eindhoven. De klok op mijn dashboard had ik zien veranderen van 18:00 naar 20:00 uur en had niets gegeten sinds de karige catering-lunch. Ik had dus MAD honger. De stagiair naast mij voelde hetzelfde. Ik had hem beloofd thuis af te zetten in de wijk Strijp, dus daar aangekomen vertelde hij dat hij na thuiskomst meteen een frietje ging halen bij hem om de hoek. Daarop zei ik dat ik tegenover een grillroom woon en dat ik daar maar weer ’s wat ging halen. Dat gebeurt wel vaker op vergelijkbare momenten. Toen bedacht ik mij dat ik sinds enige tijd met plezier de verschillende bijdragen op deze site lees en twijfelde ik even of ik de kebab van mijn overbuurman “De Nijl” zou recenseren. Mijn grillroom-buurman is een christelijke Irakees en zijn grillroom heet gek genoeg “De Nijl” i.p.v. Eufraat of Tigris. Al jaren ben ik daar vaste gast, maar daarom kan ik er bijna niet meer objectief naar kijken, laat staan proeven en recenseren. Wellicht in de toekomst, maar voorlopig niet. Bovendien had ik nu een goede reden om op zoek te gaan naar nieuw vlees! Ik vroeg de inmiddels uitgestapte student naar de Kebabmogelijkheden van deze Westelijke wijk van Eindhoven en hij wees mij er op twee. Vanaf de parkeerplaats op het St. Trudoplein spotte ik al gauw Turks eethuis “Ottoman”.
Er lonkte een gezellig terras van vier tafels en een viervoud stoelen onder een pand-brede blauwe luifel en een van muur tot muur opengevouwen glazen pui. Wat er toen gebeurde had niet eerder meegemaakt. De eerste indruk wordt bij mij namelijk vaak bepaald door de geur bij binnenkomst. Vaak ontdek je dan naast de globale grill-geur ook knoflook en kaneel en misschien iets algemeen vettigs. In dit geval was het gewoon een echte barbecue-lucht! Wat een entree! Binnen is het ontzettend groot en schoon en verrassend smaakvol ingericht. Eigenlijk zoals een betere cafetaria, maar dan clean & classy. Het personeel zag er jong, verzorgd en uiteraard Turks uit. In de bar-toonbank-balie tussen hen en mij in was een grote sectie met “vulmiddel” verzonken met daarin: geraspte wortel, ui, sla, tomaat. De basics, maar het oogde wel lekker vers. Verticaal hingen twee soorten vlees aan een spit en in de verte zag ik iemand een horizontale derde variant bereiden. Niets stond mij nog in de weg om deze Ottomanen te vertrouwen met mijn keuze. Ik bestelde hun “beste Döner kebab”. Op de vraag “alles erop?” antwoordde ik uiteraard “evet” en vroeg of ze toevallig ook Feta hadden. Ook dit was geen probleem. Ik zat geramd en gebeiteld. De hippe Turk pakte een broodje en begon het te vullen. Het was zo’n gegrilde pita, maar dan een grote. Een maxi-pita zeg maar. Verder prima, want Döner in een half Turks brood heb ik buiten Duitsland niet vaak gezien en verwacht ik dus ook niet in Brabant. Het gesneden vlees haalde hij uit de “warme bakken” naast de groenten. Toen ik mijn bord kreeg aangereikt zag ik onmiddellijk dat er meer vlees op zat dan ik voor € 4,- verwacht had. Gunstig. Ik ging zitten aan een tafel met gestoffeerde zittingen. De sausflessen staan hier op tafel en – klein minpuntje – de servettendispenser behoefde bijvulling. Geen groot probleem want om het bestek zat ook een servet. Bij eerste inspectie was ik meteen tevreden over de spreiding, maar ergens eenzaam daartussen een eerlijk blok Feta. Beide sauzen (sambal en knoflook) erop, zoals altijd, en genieten. Ja dat was het wel, genieten. Halverwege vroeg ik welk vlees het betrof en kreeg als antwoord: Kalfsvlees. O, dacht ik. Verder niet veel, want zoveel verstand heb ik blijkbaar niet. Tijdens het vormen van mijn mening corrigeerde zijn collega hem en zei dat er ook kalkoen in zat. Nu was ik in de war en zij blijkbaar ook, want een derde begon zich ook te bemoeien. Ik was stil en wachtte op een heldere verklaring. Deze kwam van de man die mijn broodje had bereid: “De Döner Kebab is 100% kalfsvlees, de shoarma is lamsvlees gemengd met kalkoen en we hebben ook “…”, dat is rundvlees Kebab”. Jammer dat ik de naam van de laatste niet heb onthouden, maar dit stemde positief! Het hele broodje kalfsvlees fietste er moeiteloos in. Ik denk dat Shoarma-Grillroom “De Nijl” nog even zal moeten wachten op een bezoek van mij, want deze omweg wil ik graag vaker gaan maken in de toekomst. Mustafa Kemal Atatürk kan trots zijn op afstammelingen in Strijp. Dit is dus mijn eerste recensie, maar gebaseerd op mijn smaak en beleving geef ik Turks eethuis “Ottoman” op een schaal van een tot vijf schapen: vier en een half kalf.

Berserk Top Bear