KEBABREPORTERS

Ik vind zelf dat ik goed bezig ben.
Van tevoren weten dat je in de stront zal staan en toch gewoon doorlopen, zo ben ik tegenwoordig.
Op zaterdag werd ik wakker naast mn vriendin en had ik plannen. Kebabplannen.
Per tram 10 reden we naar Amsterdam-Oost, een leuke rit waar ik de helft van zwart reed.
Tja, we konden pas leuk uitscannen toen we het centrum inreden en er veel lui uitstapten.
Eenmaal bij het Mekka gearriveerd, moest ik me inhouden en liep lachend verder de straat in.
Restaurant Oké voorbijlopen, een medaille wil ik hebben! Niet meer, maar zeker niet minder.
Na honderd meter vind je op de Dappermarkt een kebabzaak annex broodtoestand, hier had ik mn zinnen op gezet.
Deze tent draagt geen naam…net als hun kebab, die zwaar ondermaats is.
Tjonge jonge, wat gaat dit kut worden zeg! Echt…compleet kut.
Lachend bestelde ik en betaalde weetikveel, teveel.
Vier euro? Drie vijftig?
Whatever.
Buiten zette ik me neder op een stalen bankje waar het gekochte item eens goed onder de loep werd genomen.
Jongens jongens wat een drama zeg. Echt, ik heb er geen goed woord voor over.
Oneetbaar door de berg saus erbovenop, het zogenaamde lamsvlees half afgefikt met zwarte krusten, 0.0 liefde voor döner kebab, echt…
Ik at wat van die brokken steen, likte half depressief wordend aan wat saus en deponeerde het apparaat in de vuilnisbak.
Hoe zou het voelen als je als kebabber staat te hannesen terwijl een paar meter verderop een topbroodje wordt gemaakt en mensen in de rij staan?
Bakker, houdt U bij Uw leest!
Ik werk ook niet ineens op een sportschool of bij de smeris, kom nou toch.
Dit was misschien wel het allerslechtste broodje dat ik ooit at…ik moet echt goed graven wil ik iets ergers kunnen bedenken.
Nee, het lukt me niet zo 1, 2, 3.
Goed, we haalden twee broodjes bij de Dapperkiller en er was geen vuiltje meer aan de lucht.

https://www.google.nl/maps/place/Dapperbuurt,+Amsterdam/@52.3609389,4.9297455,15z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c60973cb6f2c79:0xbc04cc8e44b9d2aa?hl=nl

Op de een of andere manier weet ik mezelf op grijze, troosteloze dagen als vandaag altijd terug te vinden op plekken die nog net even wat erger zijn dan het weer. Plekken die er niet alleen erg slecht uit zien door het weer, maar het ook daadwerkelijk zijn. Een zonnetje en een buslading mooie schaars geklede vrouwen zouden er namelijk ook geen verbetering in kunnen brengen. Waarschijnlijk zelfs niet een klein beetje. Waar ik me vandaag bevond? Het Buikslotermeerplein, in Amsterdam noord. En dan niet aan de kant waar de meeste winkels zitten, maar daar onder de Waddenweg. Een parkeerplaats onder het viaduct, vol geplakt, vol gespoten, een beetje sinister. Daar waar de grote winkelketens hun helft van het gebeuren nog wel redelijk fris houden is het stuk dat grenst aan de markt vervallen, oud en vies. Volgens mij heeft hier ooit nog een afterclub gezeten, uiteraard gesloten na een drugs inval. Naar ik meen. Passend dus. [Lees verder →]

Ik woon pas een half jaartje in het oosten des lands. Hoewel ik het idee had dat ik naar de andere kant van de wereld verhuisde bleek alles minder ver dan gedacht. Bewijs? Ook hier heeft Bert zo goed als alle zaken al gerecenseerd. Shit. Na elke keer enthousiast op de site te kijken of de zaak waar ik op dat moment voor stond al gedaan was en steeds diep teleurgesteld te worden gaf ik het op. Tot een paar weken geleden.
De kebabkoningen van Pasam achter de Korenmarkt – ook bekend van hun stand op Lowlands – bleken dicht. Nu was het een kutdag waarop het geregend had, ik mijn telefoon vergeten was en er wegens de NS weer uren over had gedaan om thuis te komen, dus ik was eigenlijk geenszins verbaasd dat de grote man daarboven ook nog besloten had mijn favoriete kebabtent te sluiten. Zuchtend wilde ik al terugsjokken om dan maar een broodje te halen bij de ook niet verkeerde Dönerix maar ineens viel mijn oog op het ‘gesloten’ bordje. Pasam was niet zomaar gesloten. Pasam was aan het verbouwen. [Lees verder →]

Je hebt de wet van Murphy, maar ik zou daar graag een variant op de wereld in willen helpen. De wet van Beton gaat me wat ver, dus ik vernoem deze wet naar een opperkebbaber. De wet van Aygün, zijnde “Als u geen geld meer heeft zult u diverse nieuwe kebabzaken vinden, die allemaal gesloten zullen zijn zodra u zich wel met geld in de buurt bevind”. Eigenlijk dus gewoon nog steeds de wet van Murphy, maar ik vind deze leuker. En uiteraard vandaag weer zeer toepasbaar. [Lees verder →]

Met de amsterdamse grachten dichtgevroren is er voor kapiteins zoals ik weinig te werken. Gelukkig is er dan nog de playstation waarop je onbeperkt GTA en Bomberman Hardball kan spelen tijdens het bierdrinken, iets wat steeds vroeger begint. Zo vroeg mevrouw Kebab vanochtend of ik het normaal vond om om half negen al zo’n kouwe kletser open te trekken, en ja, als je er toch nog zit vind ik dat verre van vreemd. Daar slaap je immers lekker op en het was al bijna bedtijd. Dat geplaystation kan namelijk best nachtenlang duren. [Lees verder →]