KEBABREPORTERS

Je kunt een Hoofddorper wel uit Hoofddorp halen maar Hoofddorp niet uit een Hoofddorper. Dus na de eerste broodjes en biertjes in het centrum van Amsterdam vond Bas het tijd om richting Hoofddorpplein te verkassen. Alles beter dan Hoofddorp zelf, dus daar gingen we.

Aan mij de eer Kebab House Baran te verwelkomen op deze site. Als klein excuus voor de weinig Nederlandse naam hebben ze hier Beatrix en Claus gebroederlijk naast de menulijst hangen. De zaak zelf is redelijk kaal, betegeld en goed verlicht. Zeg maar de stappers hel+ je komt uit donkere kroegen gestrompeld, door het duister vind je je weg door de stad, en besluit dan nog wat te gaan eten. Bam! Sta je dan vol in het licht, pijnlijk duidelijk in welke staat jij en je vrienden bent, en dan maar wachten… Niet zo raar dat je de volgende morgen altijd nog wel een vage herinnering hebt van dit soort zaken, het is onmogelijk dit soort bakens van licht te vergeten. [Lees verder →]

Het kan zo simpel zijn, je gooit wat vlees en sla in een broodje. Dit idee is te goed om waar te zijn, en daarom geloof ik niet dat het aan maar één  iemand toe te wijzen is. Het zal dus net zo gegaan zijn als met het buskruit of de boekdrukkunst. Sorry Kadir Nurman, over de doden niets dan goeds, maar toch was ik het niet met je eens. “De 80-jarige Nurman was kritisch op de broodjes döner van tegenwoordig. Daarin zitten volgens hem te veel ingrediënten. Ook extra kruiden zijn niet nodig als het vlees goed is, vond de Turk.” Als hij het broodje al dan niet al bedacht heeft zijn er genoeg zaken die het geperfectioneerd hebben. Wat ik me dan wel afvraag is de beloning die deze man in het hiernamaals heeft mogen ontvangen. Parkeer ongevraagd een vliegtuig in een toren en ontvang 72 maagden om je vrouwenhaat op bot te vieren, verzin het broodje kebab en je zit helemaal goed, lijkt me. Misschien dat hij gister, als hij goed gekeken zou hebben, twee figuren door Amsterdam zag scharrelen. Op zoek naar zijn nalatenschap.

Omdat het wel weer eens tijd werd voor wat slechte broodjes had ik met Bas afgesproken. Centrum Amsterdam, bier en kebab. Deze combinatie is altijd goed. Al vrij snel liep ik tegen De Mol op. Ik had honger en ze verkochten er kebab.

Van buiten af gezien leek het een kut tent. Maar voor 3,50 per broodje vind ik het toch al minder kut. Hallo, dit is Amsterdam centrum. Alles onder de 5 euro is al pure winst. De vitrine met groenvoer leek nog even goede hoop te geven; kom op, die paprika ziet er toch uit als een mooie extra?

Natuurlijk ging de paprika er niet op, de augurk ook niet. Het blijft het centrum. Het standaard vlees werd op een bakplaat opgebakken. Ik vermoed dat Nurman dit met pijn in het hart aan heeft gezien. En verdween in in een pita. Maar dan wel een mega pita. Net zoals de mega fles knoflooksaus. Die best te doen was. Evenals de sambal. De verdeling was niet super. Oftewel : Nurman zat er naast. Extra ingrediënten voegen echt wat toe, kruiden ook. Dit was een laf standaard broodje, maar voor dit geld, op deze plek mag ik niet echt klagen. Het kan altijd slechter.

https://www.google.nl/maps/place/Molsteeg,+Amsterdam/@52.3516093,4.8499701,17z/data=!4m2!3m1!1s0x47c609c68d96b47f:0x2ddd2bd9e0f5791c

Op het vervallen industrieterreintje alwaar ik resideer en waar ik mezelf omring met blikken aanbiedingsbier kreeg ik elf september jongst leden ineens een visioen. Op de televisie was de jaarlijkse herhaling van de aanslagen op het wtc en plotseling zag ik de overeenkomst met kebab, twee spiezen, een berg vlees en kebabbers die dit vol overgave aan het roosteren waren. Er moest dringend kebab gegeten worden. [Lees verder →]

Nog een zomer nog een Sziget. Ergens halverwege de week besloten we, na een bezoekje aan ons favoriete badhuis, de tramlijn 4-6 te pakken en uit te stappen bij Nyugati, het station. Naast het station zit een giga winkelcentrum genaamd West End. Ergens achterin zit daar de Istanbul. We hadden de hele vakantie nog geen biefstukkebab op en daar moest natuurlijk wat aan gedaan worden. [Lees verder →]