KEBABREPORTERS

Een desolaat stukje Utrecht. Zo mag je de omgeving van station Lunetten gerust noemen. Waar sneeuw in de rest van Nederland een enigszins romantisch beeld oplevert vestigt het hier de aandacht nog meer op wat het is : Kut! Kantoren, een buspleintje en een station met stoptreinen, die mensen altijd lijken te missen. Het is dat ik hier een tijdje met regelmaat voor mijn werk moest zijn, anders zou ik d’r nooit komen denk ik. Het viel me telkens op dat er een verlaten snackkarretje stond, dat wel. Vandaag was de dag aangebroken dat ik er voor het laatst moest zijn, en aangezien het karretje d’r open uit zag besloot ik dan maar mijn aversie tegen karretjes wederom opzij te zetten en de boel te testen. Ik moest even denken aan de woorden die een bekende ooit over dit karretje sprak : “Eten halen bij een tent waar ze het verschil tussen een blikje fris en bier nog niet eens weten?” Maar luisterde ik? Nee, zekers niet.

Ik stiefelde op de kraam af en zag nergens en kebabrol hangen. “Je kunt nu nog omdraaien” fluisterde een stemmetje in mijn hoofd. Maar luisterde ik? Zekers niet. Ik zag wel een boel (Turkse) pizza’s liggen en op de plek waar normaal onze geliefde rol hangt stond een pizzadeeg apparaat. Het werd mij duidelijk dat de beste man meer van de pizza’s was, dus daar was wederom een stemmetje in mijn hoofd “bestel een pizza”. Luisterde ik? Nee,natuurlijk niet!

Het vlees kwam dus uit een bakje ergens van onder en ging de oven in. Vervolgens werd mij wederom duidelijk dat deze tent meer pizza’s verkoopt dan broodjes. Uit een zakje met daarin twee stukjes Turks brood werd dus een stukje brood gehaald. Slechte zaak, ik ben daar geen aanhanger van. Het vlees ging er als eerste in, vervolgens wat sla, een plak tomaat en een plak komkommer, waarbij de pizzabakker erg veel moeite had om van alles keurig 1 plak te pakken, maar het lukte hem uiteindelijk wel. Vooral niet te veel van alles doen! Om het af te maken gingen d’r nog wat jalapeño’ en paprika uit het zuur over heen. Verassend!

Het broodje was een zooitje, wat je nu eenmaal vaak hebt als je een stuk Turks brood gebruikt. Door de buitentemperatuur die het karretje blijkbaar parten had gespeeld deed de eerste hap (met alleen maar groenvoer) pijn aan mijn tanden. Veel en veels te koud! Na enig knoeiwerk kwam ik aan bij de stukjes dood dier. Het was duidelijk niet van een rol, het leek totaal niet op het vlees zoals we dat gewend zijn. Het deed mij een beetje denken aan het vlees zoals ik dat ook in New York geproefd heb. Lekker, dat wel, maar niet zoals kebab hoort te zijn. Ik hoop van harte dat zijn pizza’s een stuk beter zijn dan dit broodje dat van mij een zware onvoldoende krijgt.

Dus als je even kan, vermijd heel Lunetten of zorg dat je snel in de trein stapt richting betere oorden. Utrecht heeft zoveel meer te bieden! Al moet ik zeggen, er liepen wel veel mooie studentes rond, op weg naar hun trein.

Snackstation Furkaplateau, de schade bedroeg 4 euro

https://www.google.nl/maps/place/Furkaplateau,+3524+Utrecht/@52.0658474,5.1421302,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c6660e4d9bc3ab:0x1b9b3b7e4c35873a?hl=nl

Thats how kebablovers like to fly!

Vertaling: Zo vliegen wij kebabliefhebbers graag, uitroepteken.

Bron: Dumpert

Wanneer weet je zeker dat je verjaardagsfeest tof wordt? Juist, als je zorgt dat er een kebabrol aanwezig is. Inmiddels al weer enige tijd geleden maar nog niet vergeten: Keblazins B-Day Bash!

Door enige miscommunicatie en een gebrek aan van alles moest iedereen een behoorlijke tijd wachten op dit verhaal. Maar ook zonder verslag zal niemand dit verjaardagsfuifje snel vergeten. En een week voor oud en nieuw durf ik gerust te stellen dat dit het beste feestje van het jaar was.

Nadat ik al verschillende geruchten had gehoord dat de jarige een kebabrol had geregeld, was ik toch nog verbaasd, verrast, verheugd en onthutst tegelijk toen ik inderdaad een hele donerinstallatie voor de deur zag staan.

Bij binnenkomst kon ik meteen aan de slag. Mijn eerste echte officiële broodje ooit maakte ik voor collega J. Beton. En ondanks dat ik al honderden kebabsnijders heb geobserveerd, bleek het toch lastiger dan verwacht. Broodje zat te vol, verdeling was wel aardig maar het at voor geen meter zag ik al snel.

Dan nog maar een broodje voor mezelf. Minder enthousiast met het vlees dit keer, de verdeling was al beter, maar het was nog niet het Broodje der Broodjes waar ik op hoopte. Even wachten dus tot ik weer genoeg ruimte had voor een volgende sessie.

Tussendoor even de standaard kebabpunten. Sla, uitstekend, vers, top. Het vloeibare gedeelte: king ass terrorknoflooksaus. Ik proefde hem een week later nog steeds zoals het hoort. Vlees prima, goed van smaak. Af en toe wellicht iets te lang aan de rol gehangen waardoor het iets taaier was dan nodig.

Een paar uur later en de nodigde drankjes verder werd het tijd voor ronde twee. Dit was mijn topper van de avond. Door de eerder genoemde blikjes drinken kan ik me weinig details meer herinneren, maar ik weet nog dat ik meer dan tevreden was. Bij nader inzien was het ook niet echt moeilijk natuurlijk, alle goede ingrediënten waren er al…

Ook erg mooi is dat iedereen zich ineens ontpopt als kebabliefhebber. Jong, oud. Knap, lelijk. Dronken, nuchter. Vrijwel alle aanwezigen vraten broodjes vlees alsof hun leven er vanaf hing. En gezien de sterkte van de knoflooksaus zullen degene die geen broodje hebben genomen de rest van de avond spijt hebben gehad.

Voor iedereen die na het verslag ook behoefte heeft om in 2010 het beste verjaardagsfeest van het jaar te geven dan kun je ons natuurlijk altijd mailen op bijdrage[at]kebabreporters.com.

Wij verhuren geen kebabsnijder en kebabattributen, maar we kunnen altijd even voor je informeren. Voor niks gaat de zon op dus je zult de ingehuurde kebabsnijder wel een flinke envelop knaken moeten toeschuiven…

Daan, Sinan en kebabmaat en fotomakers bedankt!

Echte kebabfoto volgt nog.

Op de beroemde dagelijkse vlooienmarkt het Waterlooplein zit al weer enige tijd een kebabkar. Tijd voor een test!

De gezelligste markt van Amsterdam bestaat inmiddels al meer dan een eeuw en is wereldwijd bekend. Je koopt er de meest uiteenlopende troep en ook het publiek is zeer divers. Veel verschillende mensen betekent veel verschillende smaken en dus veel eetmogelijkheden. Zou je zeggen.

Toch waren er tot voor kort alleen twee frietkotten aanwezig op het plein. Wilde je wat exotischer voedsel dan kon je naar het metrostation voor lekkere Surinaamse broodjes of naar de Griek ernaast. Gelukkig kun je inmiddels ook als kebabliefhebber aan je trekken komen zowel in het metrostation als op het plein zelf.

Na een rondje intensief snuffelen op een snuffelmarkt gaat een broodje vlees er uiteraard wel in. Nou ben ik net als mijn collega J. Beton ook geen liefhebber van karretjeskebab maar goed, het moest er een keer van komen. Ik had vanaf het moment dat ik ’s ochtends wakker werd mijzelf voorgenomen om een broodje te gaan testen ergens in onze hoofdstad en dit moest hem worden.

Aangekomen bij de geel geverfde kebabkraam had ik meteen de eerste teleurstelling te verwerken: camera vergeten. Stom. Gelukkig heb ik sinds kort een telefooncamera die tot op heden ongebruikt was dus dit was een goede gelegenheid om dat ding eens te testen.

Nadat de kebabsnijder een stel vegetarische Spanjaarden een broodje falafel had aangesmeerd ging hij voor mij aan het werk. Zonder te vragen wat ik er allemaal op wilde begon de vleesdealer op klungelige wijze mijn broodje te bereiden met hulp van een collega. Helaas hangen er wat foto’s voor het glas van de vitrine zodat je niet kunt zien wat ze precies doen met je broodje. Wel zag ik toen ik op mijn tenen stond voor een korte inspectie, dat het vlees uit de bekende roestvrij stalen bak kwam maar dat zijn we inmiddels wel gewend.

Heb het broodje even meegenomen naar een kleurtjeskraam voor een vrolijke foto. Eerste indruk: aardig broodje. Redelijk gevuld maar een erg slechte verdeling van de saus. Eerste happen bestonden uit saus en daarna was de saus ver te zoeken. Het vlees daarentegen was wel lekker gekruid, maar de twee stukjes sla waren helaas weer niet echt vers. Ook het brood was niet al te vers en viel zelfs uit elkaar tijdens het eten.

Eindconclusie: Een schappelijke prijs voor een broodje dat het vooral van het lekkere vlees moet hebben. En hoewel ze bij Sterk een hoop verkopen hebben ze vooralsnog geen kebabrol hangen dus ik zou zo een-twee-drie geen betere optie weten voor een broodje warme stukjes dier daar in de buurt. Behalve dan de Surinamer in het station…

NB De foto houd je nog van me tegoed want een camera op je telefoon is handig, maar dan moet je wel het juiste gereedschap hebben om het plaatje op de pc te zetten.

https://www.google.nl/maps/place/Waterlooplein,+1011+Amsterdam/@52.3680781,4.9022812,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c609bde9de3017:0xad9fa86408456a7b?hl=nl

Soms heb ik een klein beetje het gevoel dat wij fervent kebab liefhebbers op culinair gebied niet voor vol worden aangezien. Dit vind ik jammer, aangezien wij liefhebbers van dood dier toevallig ook hoogstaande culinaire ervaringen kunnen waarderen. Daarom besloot ik maar eens naar Herman den Blijker te gaan voor een maaltijd en daar een stukje over te schrijven.

Dachten jullie dat echt? Nee natuurlijk niet, ik ben geen Johannes van Dam, dus dit stukje gaat oud en vertrouwd over kebab. Want hoe goed de beste man ook kan koken, je weet van te voren al dat het enige wat echt veel is de euro’s zijn die je na afloop mag betalen. Leek mij een mooie gelegenheid om voor het hoogstaande voedsel mijn maag alvast een beetje te vullen met een broodje kebab van die nieuwe zaak in Haarlem, Flamingo snacks genaamd.

Het eerste wat me opvalt is de inrichting. Een kruising tussen een snackbar, koffiehoek en standaard kebabtoko. En dat is volgens mij ook precies hoe de zaak zich wil profileren. Nou ja,wat maakt de inrichting uit, als de broodjes maar goed zijn toch? De beste man die mij van dienst is pakt een groot broodje, wat mij doet besluiten snel de prijslijst te checken. Dit zal wel een duur broodje worden vermoed ik. Fout! 3 euro schade vermeld de prijslijst. Netjes dus. Nadat ik bevestigd heb dat ik alles d’r op wil qua sla verdwijnt de kebabmeneer  met een paar onbestemde dichte bakjes en het broodje naar achter. Jammer vind ik dat, ik zie liever hoe m’n broodje klaar gemaakt wordt. Toen mijn broodje terug kwam schrok ik een beetje. Een plat broodje! Het eet misschien wel makkelijk, maar ik zie liever het vlees uit mijn broodje puilen. De hoeveelheid vlees was dus niet echt veel, en door het formaat broodje leek het nog minder. Het vlees was goed gekruid en smaakte fijn, dat wel. Uit de dichte bakjes die mijns inziens normaal voor broodjes gezond gebruikt worden was sla gehaald, grote stukken ui die afgaande op de smaak behoorlijk vers waren en wederom grote stukken tomaat. Ook dit is niet aan mij besteed, ik heb het niet zo op grote koude vochtige dingen op mijn broodje kebab. De ui was enigzins overheersend wat smaak betreft maar dat vind ik als ui liefhebber totaal niet erg. En ja, de laatste happen waren alleen brood, niet echt de gewenste afsluiting van mijn maal.

En het echte eten ’s avonds? Dat was goed, al was ik erg blij dat ik van te voren al een broodje kebab op had, ook vanwege de hoeveelheid bier die werd genuttigd. Maar hij kan wel koken, die Herman!

Eind oordeel : Een mooie avond en een matige kebabzaak. Te vinden op de Schoterweg 50 zw te Haarlem, maar als je 50 cent meer te besteden hebt loop je door naar Tuana.

https://www.google.nl/maps/place/Any+Tyme+Flamingo/@52.3919251,4.6407184,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5ef715ed6963b:0x5ae5d025bba807be?hl=nl