Kipsalon van de Hoogvliet

“Maaaaaam! Ik heb honger!”

“Waar heb je zin in?” 

“Weetikveel. Iets lekkers.”

“Oh, jammer. dat hebben we niet.”

“Nouhou!”

“Hahaha, ik ben al bezig meis, eten staat over een half uur op tafel.”

“Ja maar ik heb NU honger!”

“Dat is dan jammer, ik kan het niet koud koken.”

De instructie op de achterzijde stelt dat het eten 20-30 min op 160°C in de oven moet. Gelukkig is moeders niet gisteren geboren, dus zet ze het het volle half uur op 180°C in de oven.

— Een half uur later —

“Sophiiiiiiie! Etenstijd!”

“…Ja maar ik heb bijna het level uit…”

“iPad weg. NU.”

“Wat eten we?”

“Verassing! We eten kipsalon!”

“…Kip… KIPsalon?”

“Ja, dat is precies zoals kapsalon, maar dan met kippenvlees! Ik weet dat jullie meiden dat zo lekker vinden.”

“Eh, juist ja. Dus eh, friet, kebabvlees, ijsbergsla, knoflooksaus, sambal en bergen gesmolten kaas?”

“Nee, hier zit lekker gekruide kipfilet, aardappelpartjes in de schil en groene en rode paprika in! En lekkere jonge Goudse kaas eroverheen, mmmm.”

“Eh, en de sauzen?”

“Dat gaat toch helemaal niet samen met kaas, joh. En anders hebben we nog wel wat van Remiah in de koelkast staan. Hey, eet smakelijk!”

“Ew, mam! De kip is nog helemaal rauw in het midden.”

“Oh eh, niets wat nog een kwartier op 200°C niet kan oplossen. Kan je toch nog je level uitspelen, haha!”

De moeder die niet kan koken (of de tijd daartoe niet vindt). De moeder die haar dochter graag haar lievelingseten voorzet, maar het toch graag gezond wil houden. De moeder die het zo goed bedoelt, maar het totaal niet snapt. Die koopt kipsalon. De nep All Stars sneakers van de Oosterse fast food. Zij zal nooit snappen dat supermarkt-kipsalon en kapsalon niet hetzelfde is, dat het feitelijk niets met elkaar te maken heeft. Wij weten wel beter. Toch jammer dat ik die shit dan wil recenseren.