Urfa Sofrasi vs. Leeman

Vorige week verscheen er een berichtje op AT5 over een koude kebaboorlog. Toen ik dat ’s morgens las dacht ik nog “Hey, dat is leuk voor een vergelijkend warenonderzoek. Moeten we snel doen!”. Meestal verdwijnen dat soort dingen op de To do list en duurt het wel even. Niet in dit geval. We werden benaderd door een verslaggeefster van een studenten radiostation. Of wij eens even een winnaar konden uitroepen.

Die middag stond ik al in de Van Woustraat. Er werd me al verteld dat de spanning tussen beiden zaken een beetje gespannen was. Om de boel niet nog meer op de spits te drijven leek het ons beter de kebab dus maar niet binnen op te eten. De verslaggeefster zou een broodje halen bij Leeman, ik aan de overkant. Bij Leeman was het druk, aan de overkant uitgestorven.

Een beetje ongemakkelijk stapte ik naar binnen. En bestelde een broodje kebab, voor de meeneem. Volgens de (haastig?) aangepaste prijslijst zou me dit twee euro gaan kosten. Hoewel ik niet geloof dat je voor dit bedrag een goed broodje kan krijgen vind ik het een mooi bedrag. Als je hier een standaard broodje voor krijgt ben ik een tevreden mens. Blijkbaar was de prijswijziging bij het personeel nog niet bekend, ik mocht alsnog 2,50 afrekenen. Minpuntje dus. Er werd zorgvuldig vlees gekozen, wat op een mooi broodje ging. Daarna ging er nog een berg sla en saus op.

Ik ging terug naar het rendez-vous punt, angstvallig in de gaten gehouden door het personeel. Ze roken onraad blijkbaar, want ik werd nog lang nagestaard.

Daar aangekomen kreeg ik vrij snel een tweede broodje in mijn handen gedrukt. Daar sta je dan, twee broodjes, het moment van de waarheid. Tevens beging ik daar de doodzonde van een Kebabreporter; ik vergat foto’s te maken. Wel kreeg ik een microfoon onder mijn neus geduwd. Waarbij de verslaggeefster het gene deed wat iedereen doet die weet dat je voor Kebabreporters schrijft; al tijdens hap nummer één vragen wat je er van vind.

Leemans had de eer als eerste aan de beurt te zijn. Ik ga met de mening van menig ander mee, het broodje is erg goed. De verdeling ook. Niet al te veel sla, standaard vlees, pittige sambal. Knoflooksaus waarmee je op date kunt gaan, niet overheersend dus. Een standaard broodje op een net iets meer dan standaard broodje. Voor 2,50 iets waar je je geen buil aan kunt vallen.

Daarna mocht De Overkant. Urfa Sofrasi (max 2 euro, leugenaars!).De helft van de sla en saus viel erg al gelijk uit. Het broodje an sich was niet verkeerd, maar hier gaan de punten naar Leemans. Het vlees was mijn inziens net iets beter, puntje voor Urfa. De sla was overdadig, dus puntje voor Urfa, maar het viel eruit en hééé, wacht even, daar kwam een bitter sla momentje… Daar ben ik niet zo’n fan van! Helaas, lever het punt maar weer in.

Tja, uiteindelijk zijn ze alle twee niet verkeerd voor een goedkoop broodje, maar ik denk toch dat je beter in de rij kunt staan bij Leemans. Tenzij je haast hebt en gewoon een goedkoop broodje kebab wilt dat niet verkeerd is, dan kun je net zo goed naar de overkant gaan.