Kebabtour II – Hicret (West, niet Oost dus)

Hicret betekent vast iets als meesterlijk

Na twee broodjes kebab had ik het wel even gezien.
Ik niet alleen trouwens; de andere recensenten zaten achterin te gapen en waren, net als ik, toe aan een pauze of tien.
Toen ik meedeelde dat mn vriendin vegetariër is, was hoongelach mn deel in de, inmiddels naar knoflook en vlees meurende, auto.
Ja, eeehm, sorry, ik eet vlees voor zeker twee, drie man…ik doe mn best!
Goed, het plan?
Laten we eens de toerist uithangen! Op naar het Waterlooplein!
Buiten dat het goed mensen kijken is, moesten we aldaar ook nog wat doen, dus dat kwam mooi uit.
De eigenaresse van de winkel waar Bert probeerde de wc te ontmantelen was niet gediend van zijn excrementen dus besteeg hij de troon in het café op de hoek.
Ik haalde dan maar een rood wijntje als excuus, wat dan net even anders valt dan die biertjes de hele tijd.
Bert was schijnbaar zo onder de indruk van zn eerste broodje dat hij hem maar meteen deelde met het Amsterdamse riool, altruisme ten top!!
Toch wel tof, voor de tour van start ging hadden we het erover; wat nou als je drie kloterige broodjes haalt en iemand anders kingt je om de oren met slechts toppers?
Ik had tot nu toe redelijk gescoord met één bovengemiddeld ontbijtkebabje en één leuke, heppiedepeppie döner.
Bert had één broodje om te vergeten en wellicht de beste van de dag…Peter zat er ook goed bij met een goed begin en een tweede die redelijk was geloof ik (ik at hem niet, voor de juiste info verwijs ik naar zijn report).
We haalden nog wat spul op de markt, er viel een fles drank kapot, gratis kaartjes voor METAAAAAAAL! in de pocket en we zaten alweer in de auto.
Is het al tijd?
Pfffffff….nee, nog niet.
Na een kleine rookpauze bevonden we ons in de Jan Evertsenstraat, een straat waar ik vroeger veel kwam om bij de Kuhlmann te hangen.
Dat de meeste mensen dit geen reet zegt, doet niets af aan de herrinnering. Mooie tijden.

Na een heerlijke dag vol zonneschijn besloot er iemand te gaan regenen, maar helaas voor de partypooper is hier een overdekkingachtig iets gaande, waar je lekker onder kan hanggroepjongeren met je broodje.
We hebben de kebabtentenflow wat verontachtzaamd, geloof ik.
Ik heb alweer een leuk bakkerijtje te pakken, terwijl de rest op walkabout moet, de buurt in.
Aangeraden door Peter, bezoek ik de Hicret, ergens rond nummer 80.
Eén balie voor brood in alle vormen en maten, daarnaast een balie waarvan ik aanneem dat het de kebab-balie is.
Ik zit goed, de jongen voor me krijgt waar ik ook voor kom.
2,50 gelapt, weer een fuckin’ goede prijs, ik ben er klaar voor.
Na een klein Babylonisch onderonsje; we snappen elkaar niet helemaal geloof ik, zie ik dat het goed zit.
Waarom? De kebabist propt mn broodje vol..hij PROPT mn broodje vol.
Hij stopt er niet veel vlees in, hij P-R-OP-T mn broodje vol met zn kebabapparaat.
Proppen….proppen…meer vlees…. proppen!! Kan er nog meer bij? Prop er nog iets in dan…tuuuurlijk!
Wat een fijn gezicht is dit! Goede verdeling, iets te weinig knoflooksaus maar dat kan je gewoon regelen neem ik aan.
Augurkje erbij, uitje…alstublieft meneer!
Buiten verorber ik dit juweeltje van twee eurootjes en vijftig centjes. Geluk zit in kleine hoekjes. Of kleine broodjes.
Zoals je kan zien, is dit ding gewoon ramvol vlees, tot het eind…tot het gaatje.
Hoe vet is dat? Het is nog steeds geen je weet wel, die markt enzo, maar toch, een erg fijn broodje om in je handen te hebben.
De tour naderde zn einde; Bert was inmiddels lazarus geraakt (die gast kan best zuipen moet ik zeggen) en wij wilden gewoon even ergens hangen voor nog wat alcohol en toestanden dus eindigden we waar we al eerder waren,  bij de bbq!
Die was uit, maar binnen was er nog genoeg afleiding. Foto’s checkend, naboerend en vervuld van een geslaagde dag nam de avond bezit van ons.
Ik heb eigenlijk wel weer trek, wat jij?

Op naar de volgende tour Bert! BO!