Kebabtour II – Happy Döner (Hugo de Groot)

He rooie!

Na broodje 1 van de Antalya en de rest was het tijd de buikjes wat rust te gunnen en een coffeeshop te bezoeken.
Het werd de Supermarkt, een shop waar Kurt goede ervaringen mee had.
De wietsnijdster was erg vriendelijk..de verdeling kut..blabla.
Roken dus. We gaan eens een vriend bezoeken die op zn werk zit.
Dat zn kerntaak blowen en blikjes Heineken aan de recycle helpen is, daar zeggen we dan maar niets over.
Ach kijk, de bbq staat aan, verrassend.
Lekkere stokjes…ja, als je er toch bent…
Uitgebuikt begin ik te zaniken dat ik zomaar eens een nieuw broodje kebab zou lusten.
Na nog een biertje en nog wat roken en nog een stokje en nog een biertje en nog wat roken, is iedereen op dezelfde level. Tijd voor ronde twee!
We rijden bijna weg zonder Peter, die ruimte aan het maken was in zn buik…je had hem moeten zien rennen!
Volgende stop is het Hugo de Grootplein, waar ook wat te doen is qua eterij.
Er zal één eter even moeten wachten, want er zijn maar twee tenten op een minuutje lopen van elkaar.
Peter kan nog wel even; ik race naar die cosplay-achtige toko richting de Marcanti, de Happy Döner!
Met zo’n naam kan het al niet fout. Het logo is duidelijk king, de vormgeving…ik weet het niet hoor, je kan hem in ieder geval niet missen.
Ik zou het in een milde bui ‘overdadig’ noemen..hoewel Peter in ronde twee een tent had die deze weer topte qua belettering en in je smoel overdaad.
2,50, de ‘verdachte’ prijs…veel te zien en tja, wat koop je tegenwoordig voor 2,50?
In ieder geval geen kebab in Tiel!
De ‘kok’ van de Happy Döner is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, een vermoeid ogende, afgeleide man.
Hij deed me denken aan Jennifer Aniston in Office Space, je weet wel, als ze die troep moet dragen van dr baas, hoe heet dat ook weer? Shine? Flash? Verdomme.
Je weet wel, je staat in de Happy Döner, kom…je hoeft mn broodje niet uit je hoge hoed te goochelen, geen grote flapschoenen aan en samen met een flauwe Russische dwerg achter de balie te dansen, maar kom…kan er nog een lachje af?
IK WIL LACHEN ALS IK BIJ DE HAPPY KOM JA!! WAT IS ER HAPPY AAN ALS IK NIET KAN LACHEN?!
Ik betaal en verlaat het etablissement met een broodje dat er mag zijn.
Rode kool, iets waar ik wel van hou, heeft hij mooi eroverheen gedrapeerd als een soort punkig pruikje.
Om eerlijk te zijn was er gewoon niets mis met dit broodje. Het was een lekker broodje kebab. Een goed broodje kebab.
Een goed te nassen broodje kebab. Een goed te hachelen broodje vlees. Lekker, zo’n broodje kebab.
Snap je?
Ik liep terug naar de wagen, waar Bert zwaar aan het rammen was op zijn topper van de dag.
We besproken onze trofeeën, dronken nog een slokje bier en besloten dat ook Peter niet achter kon blijven en we moesten gaan rijden naar de volgende tent.
Afijn, Happy Döner dus, in de Hugo de Grootstraat, zo rond numm…ach, niet te missen man, die tent is knalgeel.