Wolfsburg, Rasti’s

Hierbij het laatste stuk van mijn Tour de Germanië. Dag 3 liep op zijn eind en ik had weer 200 kilometer in de benen zitten. In Wolfsburg werd het dan ook tijd om een avondmaal te gaan zoeken. Wolfsburg is vooral bekend van hun Volkswagenfabriek. Deze is dan ook onmiskenbaar aanwezig. Verder deed de stad me erg denken aan het stukje van Jan over IJmuiden. Wat een verschrikkelijk populair volk loopt er rond. De ene is nog toffer dan de ander. Het centrum ziet er duur, nieuw en opgeruimd uit. In de hoofdstraat was geen kebabzaak te bekennen maar gelukkig kwam dat een paar straten verderop toch nog goed.

Met veel zin stapte ik schnellrestaurant Rasti’s binnen. Ein döner kebab bitte! Zoals ik al zei is Wolfsburg een dure stad en dat vertaald zich ook naar het broodje. Ik betaalde hiervoor €3,40. Niet echt duur maar kijkend naar het Duitse gemiddelde toch wat aan de dure kant. Gelukkig was wat ik kreeg weer verrassend en zeer smakelijk. Een lekker vers kwart Turks brood. Ene kant sambal. Andere kant tzaziki. Vervolgens ging er een berg lamsvlees in. Een grote schep kerriesaus. Nog een schep vlees. Sla, tomaat, komkommer, ui, rode kool en witte kool gevolgd door een schep knoflooksaus. Vooral de schep kerriesaus was iets waarvan ik stond te kijken. Dit was weer eens iets waarmee een zaak zich weet te onderscheiden. Ik ben groot liefhebber van kerrie en als ik geen kebab eet mag ik graag een roti naar binnen werken. Op een broodje kebab had ik het echter nog nooit gekregen en ik was dus zeer benieuwd geworden. Ik kan zeggen dat het helemaal niet verkeerd smaakte. Het was duidelijk de meest overheersende saus van de 4 en botste niet met de rest van de sausen. In combinatie met het vlees en de groente smaakte het ook uitstekend. Niet iets waarvan ik zeg dat elk broodje dat moet hebben maar voor de afwisseling erg goed. Aangezien de rest van de ingredienten uitstekend in orde was kan ik dit weer als een heerlijk broodje kwalificeren.

Na het eten zette ik mijn weg voor een kilometer of 15 voort langs het mitlandkanaal. Daar hield het pad helaas op en begon een verboten natuurgebied. Een “vriendelijke” visser gaf aan dat als ik even langs het kanaal liep er weer snel een pad zou komen en ik verder kon fietsen. Goedgelovig als ik ben volgde ik de man zijn advies op. Na een kwartier door de braamstruiken te hebben gebanjerd kreeg ik het gevoel dat de visser mij snoeihard in de zeik had genomen en er helemaal geen pad op mij wachtte. De avond viel en de wolken braken open. De regen kwam met bakken uit de lucht en ik besloot dat dit een goed moment was om mijn tent op te gaan zetten. Binnen een half uur was helaas alles zeiknat. Het tentje liet zich van zijn slechtste kant zien. Ook hadden de plaatselijke jagers besloten de kuddes wilde zwijnen langs mijn tent op te schieten. Ik bedacht mij dat dit waarschijnlijk niet de beste plek was om te blijven en ook kwam ik er na weer een kwartier door de braamstruiken terug te hebben gelopen achter dat fietsen door de regen wel heel erg kut is! Eigenlijk wist ik dat al wel maar je houdt jezelf voor dat het 2 weken mooi weer blijft. Doorweekt en sacherijnig besloot ik het kebabmes erbij neer te gooien en liever naar huis te gaan dan nog 7 dagen zeiknat op de fiets te zitten. Binnen 12 uur bracht de trein mij terug naar mijn vertrouwde dorp. De rest van mijn vakantie zou ik weer verschrikkelijke  kebab testen volgens de slechte Nederlandse norm. Berlijn eindig ik later dit jaar nog wel. Maar dan wel per auto. Stukken makkelijker!