Twee broodjes Brussel s’il vous plait. Efcharisto!

Vorige week moest ik voor zaken (haha!) naar Brussel.
Omdat ik graag per trein reis had ik me vrijwillig gemeld bij de slavendrijver die mn baas is. Ook kijk ik graag naar buiten tijdens zo’n trip, er valt zoveel te zien.
Dat het 99% kommer en kwel is in België, daar moet je het maar gewoon mee doen. Ik hou ervan.
Per Thalys was ik in een mum van tijd ter plekke en at ik een ‘baguette cluuub’ ergens bij het station.
Elke keer ben ik toch weer verbaasd over dat frans-gelul van die lui hier. Het is net of je op de bijeenkomst van Dwarse Mensen binnen komt.
Omdat mn frans wat roestig is, stamelde ik iets van: “je ne connais pas les noms de toutes legumes, mais eeeeehhhhh, je veux quelque choses gezond, you know, eeeehhh…”.
“Une baguette cluuuub?”, zei het meisje achter de balie. Ja, goed, doe die maar ja.
Ook ben ik  elke keer verbaasd over hoe lekker hun stokbrood is. Luchtig brood, dat je zonder moeite naar binnen werkt, ook als je er niet bij zou drinken.
De dag verliep zo’n beetje als verwacht en rond etenstijd werd ik vrijgelaten om terug naar Nederland te mogen.
Ik had natuurlijk allang geplanned wat vlees te scoren op de Grasmarkt, dat pleintje waar je tegenaan loopt als je van station Centraal naar de Grote Markt loopt.
Ik stapte vol goede moed naar binnen bij Creta. Deze tent is echt niet te missen.
Omdat mn Grieks wat roestig is, stamelde ik iets van: “Bonjour…eeeeehhh, ena pita gyro parakalo, s’il vous plait. Et un ver…une bouteille de retsina also. Yeah, the bottle, efcharisto”.
De kaart is niet minder dan hilarisch.
Weet je wat? ik zal ze gewoon afgaan ook…
Een pita cannibale? Klinkt dat niet meteen fantastisch?
Pita feta, pita mais, pita creta, falafel, hawaii, belge, poulet, greque, durums, olijven, ratata….piu-piusaus, wat de fuck dat ook is.
Het zat qua aanbod dus wel snor hier.
Al snel zat ik achterin de zaak met mn ijskoude glas retsina te wachten op mn pita gyros.
Deze pita kostte me 4.50, de halve liter wijn 7.50, zegt serveur3, merci a bientot op mn bonnetje.
Redelijk aan de prijs als je het mij vraagt, maar ala, het was VAKANTIEEE (soort van).
Binnen twee slokken had ik een bordje met mn ingepakte lekkernij voor me liggen en kon ik gaan smikkelen.
Oh ja, shit, ik had moeten doorgeven dat ik geen patat in mn pita gyros eet…stom.
Het was aldus een klassiek gerechtje; niet al te groot, niet al teveel ui, maar gewoon, een zoals je in Athene krijgt.
Ik kan er helemaal van wegdromen; koude retsina, gyros en tzatziki, oogjes toe en wegggggggggggg…..!
Wanneer ging ik ook weer naar Athene? In juni. Aight.
Op dat moment was ik trouwens helemaal niet bezig met de Fyra en het hele gezeik om terug te komen in Nederland, maar goed. Zo’n klein moment van geluk moet je ook niet laten verpesten door iets futiels als een niet rijdende trein.
Om 18:23 zou de trein gaan. Ik had nog een uur dus dacht ik heel smart; ‘dan neem ik die van 17:23!’ .
Mooi niet.
Na heel gefrustreerd (spontaan combustend) in wat rijen te hebben gestaan voor info, liep ik al snel terug naar de Grasmarkt voor een tweede sessie in Creta.
De pita cannibale!
Vier euro, een pita vol gepropt met vlees.
Geen groen, alleen vlees. Goeie optie als je het mij vraagt.
Een optie die de gemiddelde vega-fascist zal laten rillen van irritatie en afkeer.
Een optie die me zeer aanspreekt.
Omdat het toch vakantie was, haalde ik ook een nieuw flesje wijn erbij.
Bleek later dat ik me daar ietwat op verkeek; een liter ijskoude retsina in je mik keilen met twee broodjes vlees…ik zat er op de terugreis bij als hollebolle gijs met een zooi ranzige boeren die uit me kwamen gevlogen! Zooooooo….ik moest af en toe zelfs mn pens verleggen.
Goed. De naam pita cannibale is perfect gekozen, maar ik zat op een gegeven moment gewoon vol.
De saus was een beetje een slappe tzatziki. Dun en wat knalkracht missend. Een goede saus voor de niet-geinitieerde Griekse eter.
Voor mij had ie wat meer mogen beuken. Maar alsnog; twee broodjes gescoord in een uur, twee halve liters wijn, het enige dat ik eigenlijk echt wilde daarna, was een joint roken.
Helaas was de aanwezigheid van extreem veel smeris op straat en het feit dat ik niets bij me had funest voor mn wiet-rook-plannen, dus vertrok ik terug naar Nederland.
Volgende keer zal ik de pitastraat doen (zo noemen ze dat daar), ik kon ‘m nu niet vinden.
Ook viel het me op dat er weinig tot geen lekkere wijven waren in Brussel. Echt, als je de grens terug oversteekt…lekkere wijven!
Al met al een goed bestede donderdag vol leermomenten.