Nationale Kebabdag 2015. Een dag eerder besloot ik een Back to the Future marathon te organiseren. Marty McFly reisde naar 21 oktober 2015, maar dat was wat te doordeweeks voor deze dame die grofweg 60 uur per week van huis weg is. Vrijdag de 23e was de dag des film kijken, dus. Dat betekende helaas ook dat ik op nationale kebabdag behoorlijk uitgepuft was. Ik had een arena gebouwd in mijn woonkamer, inclusief matras op de vloer en belachelijke hoeveelheden dekens en kussens (achteraf gezien had ik gewoon een hut moeten bouwen). Zie daar maar eens uit te komen na een nacht lang film kijken.
Nou ben ik niet de enige kebabreporter met een opgeblazen gevoel van verantwoordelijkheid jegens kebabliefhebbers, mijn vriend Jan Beton lijdt aan dezelfde afwijking. Nadat hij een paar uur lang zeurde dat het wel erg laat werd, sleurde ik mezelf onder een douche, in kleding die sociaal geaccepteerd wordt, en de deur uit.
Onderweg naar het station riep Jan dat hij naar Deventer wilde. Waarom Deventer? Waarom niet. We wisten echter niet of Deventer daadwerkelijk goede kebab zou hebben, dus we maakten een tussenstop in Apeldoorn waar we eerder uitstekende broodjes vonden. Direct buiten het station bevond zich de Supersnacks. Alles aan het exterieur deed me vermoeden dat ik het beste hard door kon lopen. Fun fact: de afschuwelijke foto van een koter op de ruit wordt door Google Streetview geblurred. Binnen vind je nog meer verschrikkelijke foto’s van mensen die plastic uitziend voedsel wegwerken.
Ik bestelde een broodje kebab á €3,50. Geroosterd Turks brood, kalfsvlees, sla, tomaat, komkommer, ui, rode kool. Vrijwel alles flikkerde uit mijn broodje op het moment dat ik hem optilde. Wat er overbleef was echter uitstekend. Vooral de knoflooksaus stal de show: heerlijk romig en van een potentie waar je date niet vrolijk van wordt. Er zat alleen niets, en dan bedoel ik ook níets pittigs op dit broodje. Geen sambal, geen chiliflakes, niets.
Als je je eigen sambal mee smokkelt is dit een prima broodje. 3 van de 5 schapen.