Openbaar vervoer en ik, dat is geen gelukkige combinatie. Niet dat ik bijzonder ben, maar ik zit er vaak in, dus ik de spreuk “wie verre reizen doet, kan nare dingen vertellen” kan ik op waarde schatten.
Op enig moment leer je aan kansberekening te doen. Als je bijvoorbeeld twee keer moet overstappen en de laatste trein kent een overstaptijd van minder dan 10 minuten dan kan je kiezen uit hem missen of een eerdere trein met een 80% waarschijnlijkheidsmarge dat anders de laatste niet wordt gehaald. En zo sta ik met een uur speling op het Horta plein in Brussel.
Achter mij ligt station Brussel-Midi, met een grote verzameling vreettenten met halve stokbroodjes met sla en komkommer en hamburgertenten met producten die nog zieliger zijn dan die van McDonalds. Het Hortaplein kent een busstation dat er uit ziet alsof het naadloos overgaat in Kebabland. Tijd voor een korte expeditie. Onmiddellijk na het busstation sla ik links af.
Het laatste avondlicht wordt opgenomen door de plaatselijke bevolking. Op de hoek van de Fiennesstraat kies ik voor de heldere verlichting van Turko Pizzeria.
Als ik binnenval daalt zo’n dodelijke stilte neer, die je alleen in spaghettiwesterns tegen komt. Men bekijkt de enige blanke uit de wijk met een blik die gevoelens moet oproepen die Vriendin Nr.B beschrijft voor mijn dochter Delica op het Zuidplein in R’dam. (Dat wordt weer terugbladeren vrienden).
Ik ken mijn rol. Strak kijk ik de Turko’s aan en zeg “Ayran” terwijl ik met mijn rechterarm trefzeker een koelkast schuin achter me open ruk. De lokale bevolking herkent onmiddellijk de culinaire scherpschutter en begint zich overdreven serieus met de eigen zaken te bemoeien.
De volgende stap is wijzen op een broodje met de tekst “Kebab” “Tous” et “Feta”. Ik kies voor de reguliere saus.
Wat er daarna gebeurd is niet te beschrijven. Twee kebabbers werken zich de pestpokken om in recordtempo iedereen te voorzien van de broodjes, dürüms en schotels die op het uitgebreide menu staan.
Turko heeft een aantal zitplaatsen, maar ik neem mijn buit mee naar de voet van de Thalys. Kebabland is weer puur, en ik zal mijn aansluiting hebben.
Het oordeel:
Broodje: goed, lekker opgewarmd en groot.
Salade: gevarieerd en vers, met tomaat, ui, gemende sla, kool en mais. Desgewenst kan je ook olijven toevoegen (en de mais laten).
Feta: Goed!
Saus: licht zuur met knoflook en een beetje pittig. Als je wilt maken ze het veel heter.
Frites: overbodig, maar apart verpakt en met een lekkere saus.
Vlees: naar keuze kip, koe of lam. Dit lam is tot in perfectie afgebakken. Niets droog, maar veel en keurig gaar.
Bij vertrek roept de kebabber me “Prettige avond” na. In mijn moerstaal.
De vijf schappen voor totale perfectie zijn ooit eens uitgedeeld in Tromsö (en nog niet beschreven). Maar de 4 ¾ krijgt ie. Voor €5,– voor de drie producten samen is dit een “best deal”.
Snack Turko Pizzeria
Fiennastraat
Brussels
Zo goed vind ik het er niet uitzien, maar goed, het is de smaak die telt. En dat doen ze dus goed. En ik vind Turko klinken als een rare Belgische bijnaam voor Turken.
dat broodje ziet er nogal karig uit
klinkt gewoon goed
Ok, ik kan niet fotograferen
Daar geloof ik weinig van. Maar goed, mijn broodjes kebab zien er op de foto meestal ook minder goed uit dan in het echt.
Zijn onderwaterfoto’s zijn geweldig, maar dat komt het broodje kebab dan weer niet ten goede. Ik ben het eens met Jan zijn analyse van het woord ‘Turko’, trouwens, ik dacht dat ook steeds.