Het was mij toch een avontuur,
wandelend door Leiden op dat uur.
Het bier was weer rijkelijk getapt,
en hier en daar werd nog een glas geat.
Rond een uur of half acht,
is het Jan Beton die naar voedsel smacht.
Het was een stukje lopen,
was de Turk eigenlijk wel open?
Uiteindelijk was de tent toch gevonden,
ieder werd een beetje opgewonden.
Het lekkers stond voor de neus,
maar niets was te gek voor deze reus.
Hij nam een hap,
misschien iets te rap.
Bijzonder was het niet,
maar daarover hoor je hem niet.
Het was weer vrij degelijk,
zeker niet vreselijk.
Voldaan liepen zij terug,
maar terugkomen dat lijkt stug.
Aldus de kebab/kapsalon Piet. Mijn eigen versie komt neer op dit :
“Er lopen hier best veel pinguïns rond”. Vreemd genoeg niet eens het raarste dat ik ooit in een kroeg heb uitgekraamd. Deze keer werd er echter instemmend geknikt, in plaats van een hartgrondige “gaaaaaast”, in combinatie met een opgetrokken wenkbrauw. Aangezien deze site sowieso al niet de favoriet is van menig dierenliefhebber zal ik even verduidelijken dat het hier om Leidse Corrrrpsballen ging, die zich blijkbaar graag zo kleden dat ze ook voor pinguïn door zouden kunnen gaan. De enige fladderbeesten in dit verhaal zijn het hoofdbestandsdeel van mijn broodje.
Een broodje dat snel nodig was, aangezien er langzaam maar zeker meer rare woorden mijn mond uit kwamen rollen. Het gezellige, schemerige hoekje van de kroeg werd verruild voor een in een zee van licht badende kebabtoko. Voor sommige een hel, maar ik kan er goed mee leven. Gewenning vermoed ik. De prijs is me niet meer bijgebleven, maar afgaande op alles gok ik 4 euro. Volgens welingelichte bronnen heb ik om extra vlees gevraagd, en zou dat het gebrek aan groenten verklaren. Mijn theorie is toch echt dat ze hier niet aan veel groenten doen. Of aan een saus die je proeft. Wel aan kip en standaard broodjes. De Turkse pizza scheen goed te zijn. Net als de avond zelf. Het zal vast goed pinguïnvoer zijn, dat dan weer wel. Rare vogels.
(Met dank aan Robin voor het gedicht!)