Kebabtour deel 3. Aksu Firini

Waar de Friezen altijd een beetje moeilijk doen over de tocht der tochten pakken wij het wat slimmer aan. Hoewel wij graag temperaturen ver boven het nulpunt zien laten we ons ook niet tegen houden door ernstige kou. En dat mag ook best gewoon 1 koude dag zijn, wij hoeven niet net als de Friezen te wachten op weken van temperaturen onder het vriespunt. Jawel, de kebabtour. Het was zover! Goedgemutst (nou ja, de meeste van ons, ik was mijn muts helaas vergeten) verzamelde de uitgehongerde reporters zich vanmorgen op Amsterdam Muiderpoort. Om van daaruit richting onze heilige grond te gaan, bij andere stervelingen beter bekend als de Dappermarkt. Tijd voor het beste ontbijt dat wij kebabofielen ons maar kunnen wensen. Genoeg over geschreven, en ik vermoed dat er nog wel wat over geschreven gaat worden, dus ik ga dat nu niet doen.

Aangezien ik me niets van chronologische volgorde aantrek, ga ik nu wat gebeurtenissen en broodjes overslaan. Graag zou ik direct naar het doel van deze reis gaan. De Aksu Firini, te ’s Gravenhage. Een tent die door Ted*, onze reisleider van vandaag, al jaren wordt geroemd. De beste tent van de stad met de zeer alerte dienders der wet. Er is mij nog net niet wijs gemaakt dat zelfs Beatrix hier regelmatig een broodje kebab komt eten. Maar het had zo uit Ted* zijn mond kunnen komen.Enigszins bevreesd was ik ook, de beste man schijnt zelfs “dt” fouten op te merken als je praat. En altijd gelijk te hebben. Dit zou dus de tent der tenten moeten gaan worden, ons ontbijt op de Dappermarkt zou snel vergeten worden! Tja. Wat zal ik daar eens over gaan zeggen?

Misschien was de lat toch wat te hoog gelegd. Dingen waar je te zeer naar uitkijkt vallen altijd wat tegen. Al zal ik het in dit geval niet tegen vallen willen noemen. Het was geen slecht broodje, nee, absoluut niet. Goede verdeling, een goede prijs die me even ontschoten is, gelukkig geen kip, ik herhaal nog even, met hoofdletters : GELUKKIG… GEEN… KIP!. Groenvoer waar je je konijn ook vrolijk mee zou kunnen maken. Maar ja… Het “is dit alles” gevoel bekroop mij wel een beetje. Was dit nou het beste broodje dat Den Haag ons te bieden had? Als ik er zou wonen, ja, dan zou ik er zeker vaker eten. Maar het is geen omrij waardig broodje. 10 minuten omlopen als je toch in den Haag bent, ja, dat wel. Maar niet iets om speciaal voor naar Den Haag af te reizen. Wel het beste Haagse broodje dat ik er gegeten heb, maar telt dat, als je maar twee broodjes gegeten hebt? De laatste happen waren in ieder geval ook nog goed. Wacht de andere verslagen af, en oordeel zelf. Meer dan een van de betere standaard broodjes kan ik hier niet van maken. Neemt niet weg dat ik me vermaakt heb, en hoe!

Het adres ben ik vergeten, stom, maar ik denk dat Ted* ons hiermee wel kan helpen. Of dat de echte Hagenezen deze tent toch wel kennen. En mocht de kebab je niet bevallen kun je aan de overkant ook nog terecht voor vleesproducten, maar dan anders.

* Dit is wegens privacy een gefingeerde naam