Kebabreporters.com tourt wereld! HOT SHIT!

Dappermarkt deluxe

Aangezien ik als eerste klaar was en vrijwel meteen trek kreeg om hash te gaan roken, liep ik naar de coffeeshop er pal naast. Peter moest duidelijk nog even op stoom komen, want hij bleef maar eten, er kwam geen einde aan.
Goedgemutst verlieten we de markt, openden enkele verse biertjes en vervolgden onze queeste.
Enige omzwervingen later bevonden we ons nog steeds in Oost, in een straat (eerste Oosterpark) waar je letterlijk struikelt over de kebabrollen.

Een plan, we hebben een plan nodig.
Stom dat je dat dan niet vantevoren uitdenkt maar ala, het is ook weer geen rocketscience.
Vanaf nu eet iedereen bij een ander etablissement. Meer spreiding, meer actie, meer reviews, meer alles.
Jan maakt zn mond sausvrij na zijn tweede broodje, Peter laat zn meisjesblaas los in een illegale sessie
en nieuwe blikken worden ingekocht, nu is het mijn beurt.
Mn oog viel op Turks Fruit, op het Beukenplein (kruising Tweede oosterparkstraat/Beukenweg).
Binnen bevond zich een klein menneke met een telefoon in zn gezicht en een kerel, die binnenkort een broodje zou gaan bereiden.
Soms voel ik dat soort zaken feilloos aan.

Waarom heb ik het gevoel dat ik hem stoor?
Zijn ze wel open? Ja, de deur ging open, dat zou toch..ja toch?
Zo vreemd vind ik dat; ik kom in je winkel en voel me een inbreker in je leven. Moet ik mn geld gewoon geven en snel weer oprotten? Ach, iedereen zn sores.
Normale döner kebab besteld, kip deze keer.
Ik zal er kort over zijn; het was een okay broodje.
Knalde niet uit mn broek, maar gewoon….normaal.
De discussie over de veelgegeten, ‘normale’ broodjes barstte los.
Je kan er vanuit gaan dat de meeste tenten een gewoon, redelijk te kanen broodje kebab maken.
Ik bedoel, wat kan er misgaan? Je moet echt een stoethaspel zijn wil je dat verkloten.
We zullen ons door vele kuddes vee, weilanden vol schapen en fokkerijen vol kippen moeten eten om dat ENE broodje eruit te kunnen pikken.
Nou, dan moet dat maar!

Dit was een gewoon broodje, er valt geen zak over te zeggen. Vlees, sla, saus, geen extra shit.
Eén pluspunt; het broodje is bovengemiddeld. Smakelijk geroosterd onder het oventje. Mag vermeld worden, ja toch?
Dat was broodje twee, nu is het aan Peter, die inmiddels is bekomen van al dat eetgeweld van de Dappermarkt en lustig aan zn halve liter lurkt.
Hoe het hem verging kunt U lezen in zijn verslag, zoals gewoonlijk te vinden op DE PINNACLE van Culinair Internet, wat deze site uiteindelijk is.

Wat nu? oh ja, kebab!
Ik zal eerlijk zijn; het valt niet mee veel kebab achter elkaar naar binnen te werken.
Dus reden we langs Schellingwoude waar stadsjongeren aan graffiti doen, een belachelijk tijdverdrijf in mijn ogen maar ala.
Er viel aldus geen reet te beleven.
Een kwartier na vertrek uit Oost, liepen we als toeristen op de Zeedijk, op zoek naar een of andere toestand die we niet vonden. De focus werd al snel weer verlegd naar dieren, hun dood aan de hand van zilte tranen plengende, tienjarige, meisjes en het uiteindelijke eindigen in mn buik tussen de pot zilveruitjes die ik vanmorgen at, naakt staand in de keuken met een plofkop.
Om de tour des Oosten af te kappen, bestelde ik nog een broodje döner kebab bij de zaak waar Jan kebabwise ontmaagd is.
Deze zaak vergeet ik snel; het broodje was mat, het vlees mat, het weer mat, ik mat.
Kijk, dappermarkt; 3,50 en die twee daarna allebei 2,50…qua poen zat het allemaal wel goed.
Dit broodje werd door ons drieën uiteengereten, waarbij zeker 50% op de straat flikkerde.
Een bepaalde reporter gaf ter plekke een nieuwe betekenis aan; ‘op straat eten’, maar goed, ik doe net of alles maar kan, mij hoor je niet.

Vrij voorspelbaar werd er vers bier gehaald en kreeg kurt het beloofde colaatje toegeschoven.
Trots op onze eerste echte excursie als het A-Team van Kebabellonië, reden we huiswaarts.
Boerend, bierend en bijna in slaap vallend als volle biggetjes.