KEBABREPORTERS

Bijdrage van onze Kapitein Kebab

Hoewel ik zelden buiten mijn natuurlijke habitat aanbiedingsbier zuip en kebab vreet, omdat ik achter mijn tuinhek vaak al heimwee krijg, zijn er uitzonderingen. Zo organiseert de sportclub alwaar ik soms werk aan mijn vette bierpens, mits mijn kater niet te erg is, enkele malen per jaar extra trainingen, waarvan sommige in het buitenland.

Afgelopen december was het weer zover, een “train and travel” programma in Israël van 10 dagen. Een zware opgave, alleen al vanwege de duur die mijn zitbank en ik van elkaar gescheiden zouden zijn. Maar ik liet me niet kisten, dit zou een uitstekende gelegenheid worden om in de hoek waar de kebab wel eens vandaan zou kunnen komen te gaan kijken hoe die rakkers daar de shit fixen.

Op de eerste trainingslocatie waren de kebabzaken erg dun gezaaid. Alles was er erg dun gezaaid trouwens want de eerste vier dagen zaten we in een woestijn. Niet echt een plek waarmee ik me kan vereenzelvigen. Gelukkig stond er na drie dagen, toen de blauwe plekken paars en geel begonnen te worden en de kans op blessures significant toe begon te nemen, een dagtrip naar het noorden op het programma. Even bijkomen en een uitgelezen kans voor kebab dus!

Na een rondje met de bus waarbij de nodige propaganda werd verspreid over wie er nu goed waren en wie niet, wat kerkjes werden bezocht en er wat getraind werd in de bus was het tijd voor lunch. Gelukkig zijn die rakkers daar ook niet vies van kebab en werd er snel een beslissing gemaakt over waar de locale pesos uitgegeven zouden worden. Dat was uiteraard het restaurant waar de buschauffeur en onze trainer/gids het meeste commissie kregen maar dat weerhield ons er niet van om volgzaam mee te hobbelen. Mede omdat we in een of ander ransbakkendorpje, Daliath el Karmil, waren waar iedereen eruit zag alsof ze hadden gefigureerd als taliban in Rambo III en een zekere dreiging uitstraalde gecombineerd met agressief taalgebruik om hun waren aan te prijzen welke voornamelijk bestonden uit verkleurd en kromgetrokken plastic kinderspeelgoed en nepvuurwapens.

Daliath el Karmil Grill, gelegen aan de hoofdstraat is een populaire tent. Er werken alleen maar mannen die de hele tijd heel hard schreeuwen, boos kijken en druk gebaren. De hele toko zit ramvol met locale woestijnbewoners en het ziet eruit zoals je mag verwachten van zo’n hut. Redelijk schoon en halfopen. Buiten dat er kebab en falafel kan worden gevroten leert zo’n tent je meteen waar de naam halfopen inrichting vandaan komt. Het was een gekkenhuis waar je zo weer naar buiten kon wandelen. Iets wat vanwege de eerder genoemde marktkooplui dan weer werd afgeraden overigens.

De keuze was simpel; kipkebab, lamskebab of falafel. Duidelijk. Net als de prijs, die was 85 shekels inclusief onbeperkt pita en limonade. Omgerekend 17 euro. WAT??? Juist, 17 euro. Best veel natuurlijk voor een kebabje maar die vriendelijke ober met zijn ak47 weet me te overtuigen dat het een heel redelijke prijs is. Hoeveel meer overtuiging heb je nodig….

De hele tafel werd vervolgens in no time volgepleurd met brood, limonade van citroen en munt, en een ontelbaar aantal bakjes met waanzinnig lekkere en superverse salades en sauzen! Manmanman, daar kunnen die rakkers bij Ibo en op de Dappermarkt zelfs nog wat van opsteken! Mits ze hun prijzen niet gelijk trekken aan die kebabterroristen in de woestijn uiteraard. Al is dat niet waarschijnlijk omdat ik dat vriendelijke meisje op de Dappermarkt nog niet zo snel met een ak47 zie staan zwaaien, toch een detail waardoor je geneigd bent iets extra uit te geven. Al is het maar aan een kogelvrij vest ofzo. In ieder geval, de limonade was heerlijk, de salades waren alsof je bek werd volgebaggerd door engeltjes en de pita kwam supervers uit de oven. Maar het hoofingrediënt miste nog… Kebab. Lams uiteraard.

Gelukkig liet dat niet al te lang op zich wachten. Een schoon ovaal bord met twee spiezen lamskebab/gehakt en patat completeerde het geheel. Niet helemaal zoals we gewend zijn alhier maar niets stond de uitgehongerde en gehersenspoelde menigte nog in de weg om een eigen creatie te maken van het geheel dat de tafel vulde. En zo geschiedde.

De conclusie; De kebab was bijna helemaal gaar en heel lekker gekruid. Dat gold voor zowel de kip- als de lamskebab. Wat dus een extra motivatie is om geen kipkebab te eten. De patat was prima, de limonade was zalig en de overvloed aan sauzen en salades maakte het een meer dan uitstekende kebab om gereed te worden gemaakt om met een grote plons de billen weer eens te wassen. De ambiance draagt zeker bij aan het midden-oostengevoel en ik kan dan ook niet anders concluderen dat het alleen de prijs is die mij ervan weerhoud het vijfde schaap te geven.

https://www.google.nl/maps/place/Daliyat+al-Karmel,+Isra%C3%ABl/@32.69599,35.0510041,14z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x151daf73e0710b35:0x38afe2cf45c71713?hl=nl