Brussel, Botanique

Je kan de kebabwereld van veel beschuldigen, maar niet van een alles verpletterende originaliteit en creativiteit als het gaat om de naamgeving van hun toko’s. Döner Compagny, King of Kebab, Sultans of Kebab, House of Kebab en dan heb je de grootste doorsnede. Dan zijn er nog een stel vernoemd naar stad of streek, zoals Istanbul Kebab. En dan heb je de omgeving van het centraal station in Rome waar Halal Döner en Döner Halal vredig naast elkaar zitten.
Die naamgeving blijkt mij onbewust sterk te beïnvloeden. Ik word er helemaal niet vrolijk van, maar het stelt gerust. Hier is comfort food bij een bekende naamgeving.
En zo liep ik tegen Snack Le Botanique op. Halal, Kebab, Pita.


Botanique! Voor een plek waar we ons dood dier scoren. Onder het motto “je bent een Kebabreporter, dus lijden zal je”, ben ik er toch op afgestapt. Laten we eerlijk zijn, ik heb niets tegen groente en een caesar salade a la cadavre eet ik graag.
Maar bij kebab is het gras voor de flavoring, en niet iets wat “De Botanique” dient te spelen in mijn broodje. OK, genoeg bespiegeling, op naar de resectie.
De gevel van Le Botanique roept die van Pamela Anderson bij me op. Vaak verbouwd, maar of-ie er nu beter van wordt? Bij de binnenkomst wordt het ook niet vrolijker. Slecht verlicht, met een donkerbruine laminaatvloer die een strijd voert met de overwegend zwarte tafels en stoelen om de maximale lichtabsorptie van de schamele lumen. Zo’n vloer die lijkt ontworpen om gevallen voedsel direct te laten blenden met de omgeving, zodat op schoonmaak ernstig bezuinigd kan worden. Het overwegend zwart van het meubilair geldt vooral voor de stoelen. Een meerderheid is zwart, een beperkt deel heeft het harde leven van “Botanique” niet overleefd en is vervangen door een vrolijke sortering drop-out stoelen uit andere horeca instellingen.
Het is een grote zaak, met een forse voedselbalie met, uh… niemand. Wel staat er indrukwekkende kebabrol ornament te wezen, en zo te zien al sinds de laatste verbouwing.
Net als ik denk te vluchten komen in de verste hoek van de bar, achterin de zaak, twee gestalten in beweging. Het licht wordt iets opgedraaid en Team Botanique vraagt me bijzonder vriendelijk wat ik wil. Ik kies het kebab menu. “Met Feta” “En heeft u Ayran in plaats van cola” Als reporter moet je high maintenence zijn. De vriendelijk glimlach wordt nog vriendelijker: Ayran? In de koeling!
Maar gaat u rustig zitten wij komen alles brengen.
Het licht lijkt een signaalfunctie te hebben. De allochtone gemeenschap van de wijk stroomt binnen. Men gaat zeer gemoedelijk met elkaar om, dit is een ons-kent-ons tent.
De killerkebabber is ondertussen met tomeloze inzet een kip (het is niet anders) met een mes en plamuurmes op een bakplaat in stukken aan het hakken. Een broodje wordt opengesneden en opgewarmd.
De kebabber besluit dat een broodje met feta met knoflooksaus moet, en niet heet. Ui, wortels, kool en salade worden in bescheiden hoeveelheid toegevoegd. De kebabber snapt het concept van seasoning. Ik heb me op deze site al vaker beklaagd over friet. Er schijnt Belgisch/Franse wetgeving te zijn die de toevoeging van frites verplicht stelt. Een overgrote meerderheid flikkert de friet in het broodje, waardoor de friet zompig wordt en het broodje een bol van gestold frituurvet met dönercomponenten.
De frites is niet te vermijden, maar ligt keurig naast het verse broodje. Het is knapperig afgebakken met een uitstekende kruidenmayonaise.
Dan volgt het afrekenen. Een dönermenu is €5,75, volgens de menuborden is feta €0.50. als je ze McD praktijken toepassen dan trekken ze de cola er van af, rekenen dezelfde prijs voor de Ayran (Meneer, dit is een MENU, dat staat vast!) Vervolgens wordt aan het eindebedrag nog tot €0,50 toegevoegd uit chagrijn voor het hebben van een eigen mening door de klant. Ik schat de schade op €6,50 en ga uit van finale afrekening via dit verhaal.
Wat schetst mijn verbazing, zonder iets te zeggen wordt een reële optelsom gemaakt en betaal ik €5 voor een prima broodje, met een prima frites en een lekkere Ayran.
Het uiterlijk van de zaak vind ik niets, maar bij nadere beschouwing is het heel schoon, en het menu is bijzonder uitgebreid. Verschillende wraps, salades en kofta’s worden met hetzelfde fanatisme klaargemaakt als mijn broodje.
Vier schapen voor Botanique. De laatste krijgen ze als ze halal lammetjes gaan serveren.
Snack Le Botanique,
Haagtste Steenweg in Brussel, een stad die een kebabtour waard is.
(Voor kenners, Le Botanique ligt op steenworp van Metrostation Kruidentuin :-) )