Utrecht Kanaalstraat Bakkerij AK Al

Door Bob Kepap

Bert is een kritisch mens. Dat merk je meestal niet, want het is geen zeikerd. Maar om een groot compliment van Bert te krijgen moet je iets neerzetten.

Toen collega C last had van hongerklop en niet naar de kantine wilde leek het tijd om een advies van Bert op te volgen. Dus trokken we richting Kanaalstraat in Utrecht. Nog voor we die bereikten verdween collega in een broodjes zaak. “Turksbroodje kaas, ik moet nog ontbijten”

Ik hou me in. Ik heb advies van Bert, ik weet waar ik moet zijn. Alles ziet er bij Orkide uit zoals hij heeft voorspeld. Op een klein detail. Het rolluik, dat voor drie kwart dicht is. En ik heb mijn waardigheid. Ik kruip niet onder rolluiken door als er niet vooraf vastgesteld gratis kebab tegenover staat.

Inmiddels stelt collega vast dat ontbijt op is en lunch voor de deur staat. Da’s mooi, maar dan wel een gesloten deur. Schuin aan de overkant zie ik het soort plaatjes dat deze site ook zo mooi maakt.

Dus even later staan we in Bakkerij Ak Al. Uit de ruime sortering in deze onberispelijke bakker ga ik voor de Durum Döner. Al snel kom ik tot de conclusie dat je ten minste 1.90m moet zijn om een volledig rapport te schrijven. De toonbank is erg hoog, met een dwarsplank waarachter “de handelingen” worden uitgevoerd. De Durum gaat in de oven en er wordt me gevraagd wat ik er op wil. “Alles-behalve-de-sambal” gok ik maar.

In no-time heb ik het product. Keurig opgerold, aluminium tegen lek en overhaaste afkoeling, servetje er bij. Het vlees zit in de durum en moet ergens vandaan zijn gekomen. “Beam me up” lijkt een optie, rollen en Bain Maries waren niet zichtbaar. Collega gaat voor broodje kipsalade. Doe ik volgende keer als rolluik weer dicht is.

De Durum is wat taai, de verdeling wel ok, de saus mager, en dan bedoel ik niet dat het een magere saus is.

Samenvattend: het is niet verkeerd, maar ik eindig met het gevoel dat ik voor € 2,50 een broodje met een straatwaarde van € 1,75 heb gekocht.

Smachtend kijk ik naar het driekwart gesloten rolluik, terwijl ik terug loop naar mijn werk. Collega prikt ondertussen blijmoedig in het broodje kipsalade.