KEBABREPORTERS

Wederom een bijdrage van Harry Tussengas

Warme happen zijn toch het lekkerst als het iets kouder is, tenzij je gewoon trek hebt, want het begrip ‘honger’ kennen we gelukkig niet.
Het was iets kouder, hoogstens 32 graden in vergelijk met gisteren toen het nog 37 graden was. Zo’n tropische regenbui zorgt ervoor dat alles er weer fris uitziet, het stof van straat is en glimmende parasolletjes je verwelkomen.
Het verblijf op Koh Samui , een eilandje in Thailand, zorgde voor een paar dagen relaxen aan het strand, waar je heerlijke grote gamba’s, pittige kip sateh en verse papaya’s, ananas of mango van de strandventers ter plekke kon kopen. Elke dag kwamen ze langsgeslenterd met hun kraampje op hun rug, je stak je hand op en 2 tellen later werd je al verwent met de heerlijkste hapjes. Maar geen kebab hè ?! Dáár moest je voor in ‘down town’ zijn, eerst met een riksja (trishaw) taxi een kwartiertje rijden om in het drukke centrum afgezet te worden. Op twee manieren dus vaak…want ze leren snel, elke dag kreeg je een andere prijs te horen.

Vaak begonnen ze ’s middags pas te ontwaken na het drukke toeristen nachtwerk ervoor, dan gingen her en der de houtskool vuurtjes rokerig hun typerende geur verspreiden, je maag ging knorren en je was er weer klaar voor. Eerst maar een pilsje of Mekhong whisky als appetizer. Je had de keus tussen twee soorten broodjes, platte pannekoeken waar het hele happie eerst opgekwakt en later ingerold werd (wraps) waar ook bijna altijd wel de saus uitliep en op je schone broek terecht kwam i.p.v. in je buikje of de vertrouwde pitah die opengesneden werd volgepropt. Een ‘slootje’ slappe saus links en rechts ernaast. Ondefinieerbaar maar gelukkig wél op een bordje, dat scheelt weer wasserijkosten. Ook hier hadden ze de truuk al afgekeken door zoveel mogelijk sla onderin te stoppen. Ik baal daar altijd van want warme ‘gestoofde’ sla op het eind bij je laatste happen, daar ga ik zowat van over mijn nek. ‘Yes yes’ zeggen als je zegt ‘No green lettuce/salad’ doen ze toch No no, of eigenlijk ‘yes yes’ wél groen, want ze kunnen geen nee zeggen. Dat schiet dus niet op.

De smaak van het vlees was afwisselend kurkdroog uitgedroogd tot overdadig sappig door de slappe saus, hollen of stilstaan. Er is hier nog werk aan de winkel voor de juiste entrepeneur. Ook kende ik (toen) de speciale curry saus niet die helemaal alle smaakpapillen gigantisch op hol liet slaan. Stoom uit je oren en tranen in je ogen. Die reclame van Duyvis nootjes is er nix bij, beetje pittig….

Ik heb er drie verschillende manieren van Kebab uitgeprobeerd ( bij verschillende tenten op verschillende dagen, jazeker Jan Beton, ik heb woord gehouden…) me erdoor geslagen en heb toen toch maar de hoop opgegeven, te vaak kwam de inhoud nèt iets te regelmatig terug bij de oprispingen wat dan wél weer een geldig excuus gaf tot het nuttigen van een extra glaasje ‘andere maagbranderij’ waar ik wél vrede mee had. Johan Cruyff zei het al…elk nadeel heb ze voordeel. Voor kebab moet je niet naar ‘The Far East’ gaan, de bekende uitzondering daar gelaten, ik kon hier écht geen ‘schapen’ aan gaan uitloven, één schaap is géén schaap in mijn overtuiging, ondanks hun schitterende namen van The King’s Palace Starfood” , “No Better in the World” en ‘Heaven’s Paradise’.