Star kebab house Yusuf Ziya Akdeve

De jonge vrouw waarmee ik de taxi deel aan de Noorse kust is helemaal opgewonden. En hoewel ik een ferm, door kebab ondersteund lichaam heb, lijkt mijn oer-Hollandse voorkomen wel de laatste aanleiding voor deze extatische blik. Als ze merkt dat ik vragend naar haar kijk roept ze gelukkig: “Er is hier geen verkeer!”
Onmiddellijk begrijp ik deze dochter van Boekarest. Niet in de file staan vervreemd deze mensen. Aangekomen bij ons hotel snelt ze naar haar kamer om te kijken naar het uitzicht zonder lange rijen auto’s. En ik vraag me af: ok, geen auto’s, geen loempia’s, wat nu? Wel kebab?
Op mijn kamer stel ik mijn huisaltaar op en ontsteek “HET LICHT”. Geknield prevel ik: “O, orakel, geeft het hier misschien kebab…., alstublieft”
En als zo vaak antwoord het orakel mij in een van de vele talen die deze vertegenwoordiger van de goden eigen is: “Her får man ganske enkelt den beste fyllakebaben i byen. Hyggelig betjening og bra med det meste, raskt levert. Kan men fordel ha litt mer kjøtt i kebaben:)”
Kijk, daar baal ik dan weer van. Ik vraag om advies, niet om een reclameblok. “Hej, orakel, advies, adres en wel nu. Nog even zo doorgaan en we zijn allemaal atheïst!”
Duidelijk beledigd antwoordt het Orakel: “Snedig beliggende mathjørne når jeg er og snylter losji hos mitt søskenbarn i Brattørgata. Kebab har aldri vært “up my alley”, derfor styrer jeg som regel unna eller blir sur når noen skal ha meg med på sånne steder. Derfor kan dommen …”‎ en gaat vervolgens op zwart.
Snedig belegt, Brattørgata`. Daar vroeg ik om, stekker uit het altaar en de stad in.
Een toeristisch ommetje en een paar uur later sta ik voor Star Kebab. Schoon, maar verder tamelijk armoedig. Zonder het advies den beste fyllakebaben zou ik zijn doorgelopen. Nu bestel ik een Star Kebab I Pita/Kylling. “Kip of vlees” vraagt de afstammeling van het Groot Kebabse Rijk.
Vlees dus. Er ontstaat een balletje, balletje spel met rol, plastic bakken, bakplaat en gril. Aan het eind ontstaan een bord kebab en mijn broodje. Het bord was eerst klaar. De nieuwe eigenaar neemt een hap en beklaagt zich dat het niet heet is. De reactie die volgt is nieuw voor me.
De kebabber kijkt even peinzend naar een reeks flessen en vist er een uit. Hij spuit iets van de saus op een plastic lepeltje en vraagt: “Is dit wat je zoekt?”. Als de klant blij reageert wordt de fles aangereikt. Wat een service!
Voor de zaak staat een bankje waar ik mijn broodje weg kan werken in de zon die hier dezer dagen niet onder gaat.
Het oordeel over mijn broodje. De pita is een kwart stevig Turks brood. De minpunten zijn de verdeling, die een fractie beter had gekund, en de saus die me iets te veel aan mayonaise deed denken. Ik hou het liever wat lichter met kruiden.
De pluspunten: Veel vlees, goed gekruid, goed gebakken. Veel vers gras: maïs, tomaat, sla, komkommer, scherpe ui. Alles ook goed van smaak. Het scherpe van het ui combineerde goed met de zoete maïs en de frisse tomaten. Broodje: af, helemaal goed.
De prijs? Wij stervelingen kunnen ons Noorwegen niet permitteren. Ik kreeg wat korting omdat ik geen frites wilde (Frankrijk, even opletten aub), omreken van Noorse kronen naar € heeft geen zin. Later liep ik langs de burgerking. Een Star Kebab met Cola kost hier een Whopper menu. Laten we het daar maar op houden, niet goedkoop dus.
Desondanks drie schappen voor Star Kebab, weet je wat, ik ben in een gulle bui. Drie schapen en een eland. Voor de voorbeeldige manier waarop ze met de saus omgingen.

Star kebab house Yusuf Ziya Akdeve, Brattørgata 22, Trondheim, Noorwegen.