KEBABREPORTERS

Yahweh was in een slechte bui een tijd terug. In plaats van de fuck uit te chillen met een polmpje of een glaasje wijn, gooide hij er een Goddelijke judgement uit en liet het vuur en sulfur regenen.
Hele steden verdwenen, de bewoners in zak en as (HA!).
Gelukkig voor ons miste Yah de enige stad die er toe doet als we het hebben over het begaan van Zonde of het plegen van in leer geklede sodomie.
Een aantal jaren later probeerde een soort nep-Mozes de Joden weg te leiden naar een niet-zo-Beloofd Land waar veel bier wordt gedronken en iedereen van huis uit leert muren te stucen en koper te stelen. Ook deze charlatan kreeg ze er niet onder en weer keerden ze terug naar hun stadje.
Fast forward naar 2013; Jan en ik waren op strooptocht door de krochten van deze Bijbelse plek. Schaars geklede dames lonkten naar onze goddelijke lijven, verleiding lag verscholen om elke hoek.
In de Oudebrugsteeg, daar net het damrak af, troffen we Kebabhouse.
Hoeveel tenten zijn er met die naam? Ik voel ‘m hoor…net zoals Maoz, Gassan diamonds en het wereldwijde patent op schijt hebben aan iedereen.
Zoals al eerder besproken was ik vol van Zonde. Zoveel Zonde dat ik wat moeilijk praatte of in elk geval wat Zondig overkwam.
De herderszoon die dienst had liet meteen blijken dat de geschiedenis hem niet koud liet.
Op krav maga-achtige wijze werd ik te woord gestaan. Het lukt niet in ’47, niet in ’67, niet in ’73, niet in ’87 en 2000, dus de beste man liet zich niet snel intimideren door mn vragen over sauzen, bier en soorten vlees.
Nadat ik een bepaald bedrag doneerde voor mn maaltijd, ramde Yehuda mn wisselgeld bijna DOOR de balie heen, temperamentje hoor!
Ik heb geen idee wat de prijs was eigenlijk, qua entertainment was het het sowieso waard.
Voor de deur werd getetterd met een rastaman (Yahweh, je komt maar niet van die eikel af) die helemaal into opruimen was (die nep-Mozes blijft terugkeren, ook al is het bijna een oma geleden).
Vierduizend euro voor rondlopen en met je fikken shit van de straat pakken? Ik stel dat ook de edele sport van het liegen nooit uit de mode raakt in Sodom en Gomorra.
Het ‘mizrachiet’ broodje dat ik at, was natuurlijk shoarma. Een beetje jood zou je het monument op de Dam verkopen als kebab.
Niks geen keves, geen besar baker of tarnegol hodoe, gewoon tsalie chazier!
Voor de fun kreeg ik een bak uiensaus mee, als uitroepteken als het ware.
Ik ben groot fan van uiensaus (is er iemand die dat niet is? lijkt me niet), dus ging het hele bakkie erover heen. Over gulzigheid gesproken!
Ala, om de tour af te sluiten propte ik 50% in mn muil met het bijgeleverde vorkje en gaf de rest terug aan de stad die mij zoveel heeft gegeven door de jaren heen.
Sodom en Gomorra; vraag het aan de bewoners; zo slecht is het er niet.

https://www.google.nl/maps/place/Oudebrugsteeg,+1012+Amsterdam/@52.3755371,4.8970066,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c609b8722b2191:0x390f437068950ef5?hl=nl