Omdat we allebei aan een break toe waren, zaten we ons neder in de tuin van de Winston.
Echt een toeristen hotspot waar regelmatig discutabele wijven vertoeven, die tevens goed te beroken en te bedrinken is.
Na een potje ouwenelen en een biertje werd het weer tijd voor actie. De bekers werden gevuld met Beck’s en goedgemutst verlieten we dat hol.
Die rooie engelse mafkees met die rastamuts kwam net binnen gerold; woont die daar ofzo?
Goed. We liepen terug via het plein en de afrikaanse/dikke/’gekke’ temeiers. De foute kant van de kerk noem ik dat altijd.
Voor iemand die nog nooit naar een hoer is geweest, doe ik wel tof eigenlijk.
Ineens stond ik in snackbar Baby aan de gracht. Er staat toch echt kebab op het bord maar de babber geeft vrijwel meteen toe dat het shoarma is.
Die twee zeikerds. Wat willen jullie nou? Kebab? Shoarma? Vlees is vlees. Donder toch op met je achterlijke gelul.
Wel eerlijk van de beste man, dus bedankt.
In de Damstraat, de eeuwige Damstraat, bevind zich snackbar Bobo.
Voor vier eurootjes bestelde, en kreeg, ik een pita gevuld met kippenvlees.
Het viel ons vrijwel meteen op dat dit geen misselijkmakend klein rot pitaatje was. Dit was een robuuste pita, een pita met een grote Ahaa.
Tomaatje, komkommertje, vorkje, smooth knoflook en voor mijn palet een te softe sting.
De beschrijvingen op mn 06 stelden: ‘was niet eens zo vies veel grote pita applaus’.
De kip was dus wel te kanen, de rest was gewoon oké en er werd verder niet gebitcht. Meevaller.