Pakdöner, Eindhoven

Je gaat eens naar Eindhoven, je maakt uiteraard een Guus Meeuwis grap en je denkt dat het daar bij blijft. Maar nee. De man in kwestie blijkt God status te hebben.

Toen ik het eerste ‘Guus menu’ zag grinnikte ik. Toen ik een banner met zijn hoofd en een hartje zag begon ik hardop te lachen. Maar al snel was het dat effect waar ze in films zo gek op zijn: je ziet één kakkerlakje lopen, je ziet er twee, en niet heel veel later barst het plafond open en krioelen die krengen met z’n miljoenen over je heen.

Nu wil ik Guus Meeuwis niet over één kam scheren met kakkerlakken, dat is wel heel onaardig. Guus Meeuwis is een sympathieke vent. Een vriendin van me zit in de muziekindustrie en vertelde me het laatst nog. Sympathieke kerel. Betekent dit dat hij een ridderschap verdient? Persoonlijk vind ik van niet. Afgelopen maand werd hij geridderd, dus. De burgemeester noemde “het positieve levensgevoel dat Meeuwis in zijn muziek stopt, zijn grote sociale hart en de pure Brabant-promotie waar de zanger voor zorgt,” aldus Nu.nl.
Vooral dat laatste, de ‘pure Brabant-promotie’. Is dat iets waarom we mensen ridderen? ‘Pure Brabant-promotie’, mijn reet. We hebben Hazes toch ook geen lintje gegeven omdat hij zo van Amsterdam hield? Jules Deelder heeft er ook geen gekregen voor zijn nachtelijke affaire met Rotterdam.  En bovendien, Brabant staat toch sowieso al bekend als de regio van het goede leven? De Bacchus der Nederlandse maatschappij resideert in het zuiden, hoor, het moge duidelijk zijn. Toegegeven, vanuit mijn huis worden de Brabo’s voornamelijk omschreven als reserve-Belgen, maar gezellig zijn ze wel.

Guus Meeuwis. De eeuwige student. De man is gaddakke 41 en heeft kinderen maar die titel raakt hij niet kwijt. Waarom zou je in godsnaam een eeuwige student willen zijn? Hadden die Brabo’s carnaval niet al uitgevonden als excuus om achterlijke hoeveelheden te zuipen? “Het is een nacht, die wordt bezongen in het mooiste lied.” Pretentieus, vind ik het. HIJ zingt immers dat lied. Tenacious D is dan tenminste nog nederig genoeg om een eerbetoon aan het beste nummer ter wereld te schrijven, maar meneer Meeuwis zingt het meteen zelf, hoor. Het is een nacht. Het was een hit toen ik nog op de basisschool zat en nu is die vent er nog steeds.

Maar goed, Guus is zo sympathiek hè? “Groots met de zachte G”, zag ik her en der. Zelfs Nummer B werd geïndoctrineerd. Na een volgende verbaasde blik van mijn kant naar wederom een “Guus-menu” kreeg ik een “er is toch niets mis met Guus?” naar mijn hoofd geslingerd. Tja.
Het bleek dat Guus het weekend van onze semi-tour optrad in Eindhoven. Volgens Jan Beton en Vriendin nummer B verklaarde dat alle Guus menu’s, banners en T-shirts. Ik twijfel. Ik heb Guus meerdere keren zien optreden op Appelpop in Tiel, maar daar draait het aanwezige publiek niet zo door. Ik denk dat onze zuidelijke gemeente nat wordt van teksten als: “Maar de mensen ze slapen, de wereld gaat dicht. En dan denk ik aan Brabant, want daar brandt nog licht,” en daarom collectief besloten heeft dat Guus de enige keuze is als het om Nederlandse grootheden gaat. Gij zult Guus luisteren of gij zult niet in Brabant horen.

Nee, dat is niet eerlijk. Gerard de (naar eigen zeggen) beroemde zwerver die ons een biertje zag drinken vroeg of we wat muziek wilden horen en liet vervolgens keihard Boyzone door zijn speakers loeien. En de club waar ik niet naar binnen mocht vanwege mijn sneakers en opzichtige tattoo had Mental Theo als lokkertje (altijd al geweten dat ik te tuig ben voor Mental Theo). Het kan dus wel, in Eindhoven. Goede muziek luisteren niet, wellicht, maar iets anders dan Guus luisteren is mogelijk.

Wat er ook kan, maar niet bijzonder goed, is kebab eten. “Deze nacht heeft alles wat ik van een nacht verwacht”. Behalve écht goede kebab, dus. De eerste zaak die ik tegenkwam was de Pakdöner, vlakbij de Effenaar. Een nette zaak met de naam in mooie mozaïeken op de muur. Een broodje kalfsdöner kost er €3,50. Dit had ik een paar jaar geleden nog duur gevonden, maar nu buig ook ik mijn rug voor de economie en beschouw ik het als een prima prijs.

De uitbater was vriendelijk en werkte snel. Het brood werd even geroosterd en vervolgens werd er met een pollepel wat sambal in gesmeerd. Het eerste in het broodje was een klein kwakje groen, bestaande uit sla, tomaat en ui. Hij had ook nog een bakje met augurkjes en pepers, maar die werd niet aangeraakt. Na het kwakje sla werd er een grote hoeveelheid kalfsdöner op gegooid. Het was eiervlees, de langste lappen vlees die ik tot nu toe gezien heb. Het geheel werd getopt met een beetje knoflooksaus die meer deed denken aan slappe aioli. Het broodje viel tijdens het eten uit elkaar, helaas. Ik moest me eerst door (in principe prima, maar niet erg spannend) vlees heen werken om uiteindelijk bij de laatste happen me te moeten vermaken met het kwakje groen. Alleen daar bleek de sambal te zitten, overigens, dus ik had op het einde een pittig broodje sla. Het broodje was ok, maar niet goed. En dat is toch jammer. Maar ach, in Brabant, daar brandt nog licht, en als je dan op zoek bent naar wat stapkebab ben je bij Pakdöner wel aan het juiste adres.