Mokken in Mokba

Keuzes, kan er slecht me omgaan. Schrijf ik nu eerst over die ene tent, of over die in uh.. weet je wat, hier zijn ze alle twee.


Keuzes, kan er slecht mee omgaan. Neem nu zo’n menu kaart. Aardig restaurant aan de бoᴧbшaя NᴎᴋᴎTCAя 24. Maar allereerst dat schrift. Chinezen schrijven Chinees, Japanners Japans, Indianen India’s, maar in Godsnaam waarom schrijven de Russen Cyrillisch? Ik kan er geen donder mee.
Voor alle zekerheid begin ik met een kop борщ, maar mijn collega’s kijken zoooo zielig als ik de slagroom in de bietensoep kwak, dat ik, alleen maar om de avond niet verder aan te passen aan de deprimerende regen- en onweersbuien buiten, wanhopig probeer ik voor een acceptabel hoofdgerecht te kiezen.
Neem ik nu vlees of gevogelte? En als ik dan voor vlees ga, wordt het dan de zalm of de Wolga snoekbaars. En stel dat het toch vegetarisch wordt, wat voor dood dier zouden ze dan brengen. Dat soort dilemma’s. En dan staat het er: keбaб. Lijkt vrij van hooi. keбaб wordt het.
Vier gehaktstaven van bovengemiddelde kwaliteit worden op zeer zielige wrappies met een stukje ui, dat de shredder niet heeft missen, geserveerd. De saus heeft geen enkele relatie met wat voor rapport tot nu toe. Het is een soort gember-peper combi. Zoet-scherp en heel lekker.
Ik bestel er een stukkie brood en piepers met paddestoelen bij, een keбaб voor een vergelijkend warenonderzoek wordt dit toch niet meer..
Tegen de tijd dat ik de laatste hap weg heb voel ik een spontane dubbele hartverzakking opkomen. De oorzaak is niet de keбaб, maar de wandvullende TV die op 20 cm van mijn hoofd op volume 4 wordt gezet. Als een speer geven we een hand vol roebles af en verdwijnen in het alom aanwezige hemelvocht.
Nu ik dit terug lees had ik toch een keuze moeten maken. En alleen dat andere verhaal moeten schrijven. Maar mocht je ooit in de de бoᴧbшaя NᴎᴋᴎTCAя 24 verzeilt raken, dan is keбaб geen verkeerde keuze. Hoewel ik ga primair voor de борщ. Die met kadaver, want alleen boullion met plantenresten is mijn voer niet.
Goed keuzes dus. Ik hou er niet van. Heb je een paar uur vrij in Mokba, want daar speelt dit alles zich af, wat doe je dan? Lenin vragen of-tie buiten komt spelen? Het Kremlin en boe roepen naar Poetin? Rode Plein? Wandeling langs de Moskva, voor die mensen uit die boos zijn omdat je boe riep tegen Poetin?
Alles in de stad is ongelofelijk duur, dus wandelen lijkt de verantwoorde keuze. Laf als ik ben zonder eerst boe te roepen. En dan wordt het via Tverskaya Ul naar Belorusskaya, een van de stations van de stad. Want daar had ik het gezien. Kebabus regularis. Althans, dat dacht ik. Na anderhalf uur lopen kom ik bij de tent die in een rijtje Agge Nebbisj shops tussen de uitgang van het spoorwegstation en de in/uitgang van de metro zit. Een dode kalkoen is op de juiste manier in laagjes aan het spit geregen. Voor omgerekend een € of vijf worden redelijk gebakken delen in een maiswrap gerold. Er gaat wat saus, kool, ui, wortel en komkommer me in de draaibeweging. Om te voorkomen dat de zaak lekt wordt er als laatste een plastic zak omheen gedraaid.
Het oordeel: ik moet keuzes leren maken. De wrap eet ik ten minste drie keer die avond. De plastic zak is van de toeristenrol, dat heeft tot gevolg dat het wegdruipende vet op miraculeuze wijze op mijn camera wordt geprojecteerd. Alleen met een dubbele espresso elders slaag ik er in de achtergebleven grease laag van mijn verhemelte te gorgelen. Mijn keuze staat vast. Ik ga naar Berlijn.