Le Gyros, Parijs

Ok, twee reizen is het me niet gelukt een kebab van betekenis te vinden. Nu in Parijs werd het weer eens tijd om ouderwets te scoren.

Plaats van handeling is de Rue de la Harpe die, als je niet te veel door loopt, op spuug afstand van de Place St.Michel ligt. Ook als je op een zonnige dag de straat in loopt wordt je verblind door het blauwe neon licht van Le Gyros.
De gevel noemt alles wat het niet echt is: restaurant, pannenkoekenhuis, broodjeszaak, grieks. De menukaart voegt daat Döner Kebab aan toe. Kortom een recht-toe-recht-aan cholesterol verhogende fastfood oase in een land van uien- en vissoep.
De kebabber oogt mediterraan, en kijkt of Geert Wilders hem zo juist is komen vertellen dat hij weer aan de drachmen moet. Zijn hele conversatie bestaat uit één afgebeten “saus”. Als het al een vraag was, dan één met een silent question mark.
Als ik “döner sans frites” roep kijkt hij beledigd. Het lijkt een bezuiniging waar hij bang van wordt.
Het oordeel. Het vlees is dooie vogel, niet mijn eerste keus, maar perfect gekruid en gegrild. Het komt direct van de rol. De salade is een fantasieloze combi van uit, tomaat in getemde ui, maar wel heel vers. Het broodje was een dag eerder ook vers.
De saus wordt volgens mij bij de sandwiches als boter gebruikt en bij de pannenkoeken als bakmiddel. De prijs van €4,50 is hier acceptabel. Je kan je alles bij elkaar geen buil vallen voor die prijs, alleen de kebabber, die is niet te vreten. Twee schappen, vooral voor de hoeveelheid en de kwaliteit van de dooie vogel.

Le Gyros, Rue de la Harpe, Paris, Frankrijk