Kebabkar in Overveen

Als je wekker om een uurtje of 5 ’s morgens afgaat kan dat twee dingen betekenen. Of je hebt hem verkeerd gezet, of de maandag dient zich in al zijn lelijkheid aan. Dat laatste was duidelijk het geval bij mij. De grijze massa in mijn hoofd was afwezig, de grijze massa buiten duidelijk in overvloed aanwezig. Nevel in mijn hoofd alsmede buiten dus. Bah. Ik had ongeveer evenveel zin in vandaag als een schaap in het offerfeest. Ook ik zou de dag onverdoofd moeten zien te overleven. Een zware dobber, aangezien de tijd kroop. Al is dat misschien een belediging voor alles dat kruipt, zo traag als de tijd kroop is een prestatie die de gemiddelde baby nog zou doen schamen.

Gezien het feit dat het zo’n typische maandag was ging ik er niet vanuit het kraampje te gaan aantreffen. Kraampje? Ja, het kebabkraampje waar ik al een tijdje mijn zinnen op gezet heb. Niet letterlijk natuurlijk, dat zou vandalisme zijn, maar figuurlijk. De keren dat ik geld had had ik geen tijd, of stond hij er niet. De keren zonder geld stond hij er uitdagend wel. Mij heel bijdehand lekker makend. Dat kraampje. Leek me niet dat ik vandaag succes zou hebben, maar de maandag was me heel even goed gezind en besloot dat ik een broodje verdiend had.

Een klein maar aardig nieuw karretje. Handig geparkeerd voor de Albert Heijn, vlak naast het station, en vlakbij een hogeschool. In Overveen. Ik vermoed dat het dankzij de school is dat deze kraam hier te vinden is; de gemiddelde inwoner van Overveen is rijk en oud, en draagt een rode broek, bootschoenen en een trui over de schouders. Of is blond en duidelijk getrouwd voor het geld. En voor de te grote Range Rover die vervolgens met moeite bestuurd kan worden. Want : blond en vrouw, en veels te groot. Maar dat terzijde. De onhandig met stift gecorrigeerde prijslijst geeft aan dat een broodje 3,75 kost, enige tijd terug nog maar 3. Blijkbaar zijn de scholieren dus ook niet zo van kebab gediend. En dat is nou onze jeugd. Een uiterst vriendelijke oude meneer en mevrouw bemannen de kar. Een rol eiervlees draait zijn rondjes. Er wordt ter plekke een nieuwe lading vlees afgeschoren, die helaas vermengd wordt met het oudere vlees in het bakkie. Gelukkig zijn het geen Chinezen want dan zou het kat in het bakkie kunnen zijn.

Standaard broodje dat even onder de grill gaat. De bakjes sla zien er vers uit. So far so good. Afgaande op de handelingen lijkt de verdeling best kut. Vlees, saus, sla. De eerste aanblik van mijn broodje, even later, lijkt hier ook op te wijzen. Maar schijn bedriegt, de eerste hap was misschien een beetje sla, maar verder heb ik tijdens mijn gehele eetervaring zowel sla als vlees gehad. Nou vooruit, de laatste twee happen waren alleen nog brood en vlees, maar dat is geen ramp. De saus had ook aardig zijn weg gevonden door het hele broodje. De sambal deed wat er van sambal verwacht wordt : pittig zijn. De knoflooksaus is eerste date proof. Na dit broodje kan je gerust je tong in iemands mond steken; ze zullen niet over hun huig gaan wegens sterke knoflook geur. Misschien wel van jou, maar dat zou ik niet durven te beweren. Redelijk standaard allemaal dus, ware het niet dat de sla gekruid was. Niet het vlees, nee, de sla. En erg lekker ook. Misschien geen extra als een pepertje of feta, maar wel een extra. Het maakte dit broodje. Een goede sla dressing, wat blaadjes kruiden, het stelt zo weinig voor maar doet zo veel voor een broodje. Het was de 3,75 waard. Eerlijk is eerlijk, 3,50 zou psychologisch een beter prijs zijn, en als het broodje nog steeds de 3 euro van eerst zou zijn zou het helemaal perfect zijn, maar ach, tegen elke verwachting in was dit weer eens een van de betere standaard broodjes. Maar het bleef verder maandag, die superpowers had dit broodje helaas niet.

Bloemendaalseweg 240, daar zit de Albert Heijn, en voor zover ik weet is deze kraam er op maandag te vinden.